Κινητό κάτοπτρο με μοτέρ DiSEqC 1.2

Οι γεωστατικοί δορυφόροι βρίσκονται σε μια τροχιά γύρω από τη γη, σε ύψος περίπου 36.600 χλμ. πάνω από τον ισημερινό. Αυτό το ύψος δεν επιλέχθηκε τυχαία, αλλά βάσει υπολογισμών, έτσι ώστε να διατηρείται ο δορυφόρος, ακίνητος σε σχέση με τη γη.

Όπως καταλαβαίνετε, οι δορυφόροι ακολουθούν την καμπυλότητα της γης, οπότε δεν σχηματίζουν όλοι μια ευθεία γραμμή, αλλά ένα δακτυλίδι γύρω από τη γη. Από την Ελλάδα, έχουμε τη δυνατότητα να δούμε ένα κομμάτι αυτού του δαχτυλιδιού, ένα τόξο δηλαδή, πάνω στο οποίο βρίσκονται οι δορυφόροι.

Κάθε σημείο στην επιφάνεια γης, ορίζεται μονοσήμαντα από το γεωγραφικό μήκος και το γεωγραφικό πλάτος, με μορφή συντεταγμένων, που μετριούνται σε μοίρες. Αυτές οι δύο παράμετροι θα μας χρησιμεύσουν στην πορεία, ειδικά το γεωγραφικό πλάτος, βάσει του οποίου θα ρυθμίσουμε το μοτέρ μας.

Καλό είναι να γνωρίζετε πώς υπολογίζονται οι τιμές αυτών των παραμέτρων, μα αν νομίζετε ότι μπερδεύεστε, αφήστε το για το τέλος. Το γεωγραφικό μήκος μετριέται στην επιφάνεια του μέγιστου κύκλου της γης, που είναι κάθετος στον άξονα βορρά-νότου και ονομάζεται ισημερινός.

Κάθε μέγιστος κύκλος που περιέχει τον άξονα της γης, ονομάζεται μεσημβρινός. Το γεωγραφικό μήκος είναι η γωνία μεταξύ του πρώτου μεσημβρινού της γης (περνάει από το αστεροσκοπείο Γκρήνουιτς στην Αγγλία) και του μεσημβρινού που περνάει από το σημείο που βρισκόμαστε.

Γεωγραφικό πλάτος, είναι η γωνία που σχηματίζεται από το τόξο του αντίστοιχου μεσημβρινού, που ξεκινάει από το σημείο τομής με τον ισημερινό, έως το σημείο που βρισκόμαστε.

 

Πιστεύω να μη σας κούρασα πολύ. Τώρα είμαστε έτοιμοι για εγκατάσταση!

Αρχικά, θα ξεκινήσω από τα βοηθητικά εργαλεία. Εκτός από τα κλασικά εργαλεία (σετ γερμανικών κλειδιών, τρυπάνι, κατσαβίδια κ.λπ., θα χρειαστείτε ένα αλφάδι ακριβείας και προαιρετικά μία πυξίδα (λέω προαιρετικά, γιατί για κάποιον που έχει κάποια εμπειρία, δεν θα χρειαστεί).

Αφού βεβαιωθείτε ότι έχετε όλα τα απαιτούμενα εργαλεία, το επόμενο βήμα είναι η εύρεση του ιδανικότερου σημείου, όπου θα γίνει η εγκατάσταση. Ιδανικό θεωρείται ένα σημείο, κυρίως όταν πληρούνται οι παρακάτω προϋποθέσεις.

Πρώτη και βασικότερη, είναι η κάλυψη όλου του τόξου που βρίσκονται οι δορυφόροι που μπορούμε να λάβουμε στην περιοχή μας, με το κάτοπτρο που έχουμε επιλέξει. Στην πράξη, αυτό σημαίνει να υπάρχει ανοικτός ορίζοντας στο συγκεκριμένο σημείο στερέωσης, τόσο προς το νότο, όσο και αριστερά και δεξιά του νότου (εξήντα με εβδομήντα μοίρες ΝΔ και ΝΑ).

Δεύτερη, είναι ο τρόπος στερέωσης, δηλαδή θα πρέπει το όλο σύστημα να είναι απολύτως σταθερό. Είναι προτιμότερο η στερέωση να γίνει σε δάπεδο αντί για κάγκελα ή τοιχείο.

Τρίτη, είναι να μην ενοχλούμε τους γείτονες είτε αισθητικά (καλό είναι να συνεννοηθείτε αν μένετε σε πολυκατοικία και θέλετε να εγκαταστήσετε το καινούριο 2.40 που αποκτήσατε) είτε πρακτικά. Να δώσετε μεγάλη σημασία στη μόνωση του σημείου που θα κάνετε τρύπες (Καλό είναι να μην τρυπήσετε στην καινούρια μόνωση της ταράτσας!).

 

Έχοντας επιλέξει το κατάλληλο σημείο, το επόμενο βήμα είναι η επιλογή των υλικών. Αυτό που διαφοροποιεί την εγκατάστασή μας σε σχέση με την εγκατάσταση ενός σταθερού κατόπτρου, είναι η προσθήκη του μοτέρ DiSEqC, που δίνει κίνηση στο κάτοπτρο.

Αυτό φαίνεται στην εικόνα 1 και θα σας εξηγήσω με απλά λόγια τη λειτουργία του.

Όπως θα παρατηρήσετε, το μοτέρ παρεμβάλλεται στην ουσία μεταξύ LNB και δορυφορικού δέκτη, μέσω του ομοαξονικού δορυφορικού καλωδίου. Έχει μία είσοδο, στην οποία θα συνδέσετε το LNB και μια έξοδο προς το δορυφορικό σας δέκτη.

Ίσως τώρα αναρωτιέστε γιατί δεν υπάρχει ξεχωριστό καλώδιο ρεύματος για να κινηθεί το μοτέρ. Η λύση στην απορία σας, είναι η παρακάτω:

Ο δέκτης, μέσω του ομοαξονικού καλωδίου στέλνει μια τάση 18V στο LNB για οριζόντια πόλωση και 12V για κανάλι κάθετης πόλωσης. Μέσω αυτής της τάσης κινείται και το μοτέρ, χωρίς να χρειαζόμαστε επιπλέον καλώδιο. Επίσης και οι εντολές κίνησης του μοτέρ μεταβιβάζονται σε αυτό, από το δέκτη, μέσω του ομοαξονικού καλωδίου.

Το μοτέρ είναι κατασκευασμένο και σχεδιασμένο κατά τέτοιο τρόπο, ώστε όταν κινείται ανατολικά ή δυτικά (αριστερά ή δεξιά) να μεταβάλει ταυτόχρονα και την ανύψωση του κατόπτρου, το οποίο είναι στερεωμένο επάνω του.

Αυτό γίνεται για να μπορέσουμε να στοχεύσουμε πολλούς διαφορετικούς δορυφόρους, οι οποίοι στον ορίζοντά μας, δεν βρίσκονται σε μία ευθεία γραμμή, αλλά πάνω σε ένα τόξο, με διαφορετικό ύψος ο καθένας, σε σχέση με ένα σταθερό σημείο στη γη.

Στο κέντρο του τόξου βρίσκεται ο πραγματικός νότος και είναι το υψηλότερο σημείο στόχευσης, ενώ πηγαίνοντας προς τα άκρα του, ανατολικά ή δυτικά, έχουμε χαμηλότερα σημεία στόχευσης. Για παράδειγμα, ο Badr βρίσκεται πολύ κοντά στον πραγματικό νότο, με αποτέλεσμα να βρίσκεται σχεδόν στο υψηλότερο σημείο της τροχιάς του κατόπτρου (Ζενίθ), ενώ ο Ηot Βird που βρίσκεται δυτικότερα ή ο Hellas Sat που βρίσκεται ανατολικότερα, λαμβάνονται από χαμηλότερα σημεία της τροχιάς του κατόπτρου.

Η θέση μηδέν στο μοτέρ, αντιστοιχεί στον πραγματικό νότο και άρα εκεί έχουμε τη μέγιστη ανύψωση για το κάτοπτρο, σε σχέση με το τόξο στο οποίο βρίσκονται οι δορυφόροι στον ορίζοντά μας και όχι σε σχέση με το πόσο ψηλά μπορούμε να στοχεύσουμε με το κάτοπτρο. Άρα, όπως καταλάβατε, στερεώνοντας το μοτέρ με το κάτοπτρό μας, στοχεύουμε τον πραγματικό νότο.

Η σωστή στερέωση του μοτέρ επάνω στην ενδεδειγμένη γι’ αυτό βάση, είναι από τα πιο σημαντικά στοιχεία για την εγκατάσταση κινητού κάτοπτρου. Ιδανική βάση για ένα δορυφορικό σύστημα με κινούμενο κάτοπτρο, ανεξαρτήτως διαστάσεων, θεωρώ πως είναι η βάση δαπέδου με σιδερένιες αντηρίδες. Ιδανική στερέωση είναι αυτή, κατά την οποία η βάση δαπέδου σχηματίζει γωνία με το έδαφος 90 μοίρες, προς όλες τις κατευθύνσεις.

 

Ξεκινώντας να εγκαταστήσουμε τη βάση και έχοντας επιλέξει το κατάλληλο σημείο στην ταράτσα, χρησιμοποιούμε ένα αλφάδι, για να δούμε εάν το σημείο της ταράτσας που επιλέξαμε, δεν έχει κλίση. Αυτό γίνεται πριν ξεκινήσουμε να τρυπάμε.

Αφού βεβαιωθούμε για την καταλληλότητα του σημείου από θέμα κλίσης, σημαδεύουμε με ένα λεπτότερο τρυπάνι τις τρύπες της βάσης δαπέδου στην ταράτσα.

Προσοχή! Εάν η βάση μας διαθέτει τρεις σιδερένιες αντηρίδες, προσέχουμε η βάση να σημαδεύει το νότο με τη μία μπροστινή αντηρίδα, ενώ οι δύο άλλες αντηρίδες να βρίσκονται ακριβώς στην αντίθετη πλευρά (εικόνα 2). Αυτό είναι απαραίτητο να γίνει, ώστε το κάτοπτρο κατά τη μετακίνησή του τέρμα ανατολικά ή δυτικά, να μην προσκρούσει σε κάποια σιδερένια αντηρίδα.

Εάν δεν γνωρίζετε πού βρίσκεται ο νότος, μπορείτε να συμβουλευτείτε την πυξίδα.

Χρησιμοποιώ το αλφάδι και από τις δύο πλευρές της βάσης, ώστε να βεβαιωθώ πως είναι απολύτως κάθετη (εικόνα 3 & εικόνα 4).

Επίσης, χρησιμοποιούμε πάντα μεταλλικά ούπα στήριξης, τα οποία τοποθετούμε αφότου ανοίξουμε τις τρύπες ανάλογης διαμέτρου, χρησιμοποιώντας πάντα μονωτικό υλικό. Βιδώνουμε τις βίδες των ούπα, πάντα σταυρωτά, συμβουλευόμενοι ταυτόχρονα το αλφάδι (εικόνα 5).

Μην επαναπαυτείτε εάν στην αρχή η βάση είναι κάθετη, γιατί προς το τέλος, μπορεί να βρεθείτε προ εκπλήξεως. Εάν διαπιστώσετε κλίση στη βάση, βιδώνετε με περισσότερες στροφές τη βίδα που θα εξισορροπήσει την κλίση αυτή.

Αφού τελειώσουμε με τη βάση (έχοντάς την αλφαδιάσει και σφίξει καλά τις βίδες της) συνεχίζουμε με τις σιδερένιες αντηρίδες. Έχοντας συνδέσει τις αντηρίδες με την κύρια βάση (εικόνα 6), σημειώνουμε τις θέσεις για τις υπόλοιπες τρύπες στην ταράτσα.

Ίσως αναρωτηθείτε γιατί δεν παίρνουμε μέτρα για όλες τις τρύπες εξαρχής. Αυτό δεν το κάνουμε, γιατί αν κάνετε έστω και ένα ελάχιστο λάθος στο μέτρημα των αποστάσεων, δύσκολα διορθώνεται, με αποτέλεσμα να επηρεαστεί η κλίση της βάσης. Στη συνέχεια τοποθετούμε πάλι ίδιου μεγέθους μεταλλικά ούπα και σφίγγουμε και πάλι τις βίδες στις αντηρίδες, συμβουλευόμενοι για άλλη μια φορά το αλφάδι. Λογικά, εάν έχουμε πάρει σωστά μέτρα, το σφίξιμο των αντηρίδων δεν θα επηρεάσει την κλίση της βάσης.

Μην ξεχάσετε να τοποθετήσετε την πλαστική τάπα, στο άνω μέρος της βάσης (εικόνα 7). Είναι απαραίτητη για να μη σκουριάσει εσωτερικά η βάση, αλλά και για να μη συσσωρευτούν νερά το χειμώνα, κοντά στα σημεία που τρυπήσαμε.

Αφιέρωσα αρκετό χώρο για τη βάση στερέωσης, γιατί θεωρώ πολύ σημαντική τη σωστή εγκατάστασή της .Θεωρήστε την έτσι κι εσείς!

 

Τώρα είμαστε έτοιμοι να τοποθετήσουμε το μοτέρ, ξεκινώντας από τη βάση του (εικόνα 8). Κατά τη συναρμολόγησή του, θα παρατηρήσατε πως μπορούμε να ρυθμίσουμε την ανύψωσή του, όταν το στερεώσουμε στο άνω μέρος της βάσης δαπέδου (εικόνα 9).

Η ανύψωσή του ρυθμίζεται σύμφωνα με το γεωγραφικό πλάτος που βρίσκεται η περιοχή μας, όπως σας εξήγησα στο θεωρητικό μέρος του άρθρου. Η ρύθμιση αντιστοιχεί σε μια κλίμακα μοιρών στο δεξί μέρος του μοτέρ, όπου αναγράφεται συνήθως η λέξη latitude (γεωγραφικό πλάτος).

Για την Αθήνα, το βέλος θα πρέπει να δείχνει 38 μοίρες (37,98 για την ακρίβεια), για τη Θεσσαλονίκη 40,6^ο ενώ για το Ηράκλειο 35,3^ο. Στην περιοχή που έγινε η συγκεκριμένη εγκατάσταση (Νότια Λακωνία), η ρύθμιση ήταν 36,5^ο. Εάν δεν γνωρίζετε το γεωγραφικό πλάτος υπάρχουν και ειδικοί κατάλογοι ή σελίδες στο διαδίκτυο, που σας βοηθούν να το υπολογίσετε π.χ. www.satsig.net ή maporama.com.

Όπως θα παρατηρήσετε, όσο πιο νότια της Ελλάδας βρισκόμαστε, τόσο πιο πολύ μικραίνει η ένδειξη latitude και μοιραία, τόσο πιο πολύ μεγαλώνει η ανύψωση του μοτέρ – κι αυτό είναι πολύ λογικό. Φανταστείτε πως αν ήμασταν κάπου στον ισημερινό και θέλαμε να στοχεύσουμε κάποιο δορυφόρο, τότε το κάτοπτρό μας θα στόχευε ευθεία πάνω στον ουρανό! Με δεδομένο ότι βρισκόμαστε στο βόρειο ημισφαίριο, καθώς κινούμαστε προς το βορρά θα μειώνεται η κλίση του κατόπτρου, ενώ αντίθετα, όσο κινούμαστε προς το νότο, η κλίση αυξάνεται.

Εάν δεν δώσετε τη σωστή τιμή στη ρύθμιση του latitude, το αποτέλεσμα  θα είναι να μην μπορέσετε να ακολουθήσετε το τόξο των δορυφόρων με την κίνηση του μοτέρ, δηλαδή, θα πιάσετε ελάχιστους δορυφόρους.

Προσέξτε στο άνω μέρος του μοτέρ, η ένδειξη να βρίσκεται στο μηδέν (εικόνα 10). Αφού έχουμε ρυθμίσει την ανύψωση και έχουμε σφίξει πολύ καλά τις πλαϊνές βίδες (εικόνα 11), σαν επόμενο βήμα έχουμε τη στερέωση του κατόπτρου πάνω στο μοτέρ (εικόνα 12).

Και εδώ, δώστε προσοχή σε μια σημαντική λεπτομέρεια. Η νοητή ευθεία που περνάει κάθετα μέσα από το μοτέρ, θα πρέπει να διασχίζει το μπράτσο του κατόπτρου, που στηρίζει το LNB. Αν και είναι αυτονόητο, θα πρέπει να γνωρίζετε πως όταν το μοτέρ μας στοχεύει ένα δορυφόρο, θα πρέπει και το κάτοπτρο να στοχεύει ακριβώς αυτόν κι όχι να έχει διαφορά με το μοτέρ, έστω και δέκατα της μοίρας.

 

Φτάσαμε στο σημείο όπου θα χρειαστεί να κάνουμε την τελευταία ρύθμιση, η οποία είναι κι αυτή καθοριστική. Να βρούμε τον πραγματικό νότο και να στοχεύσουμε το μοτέρ μας με το κάτοπτρο, ακριβώς σ’ αυτόν. Αυτό μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους.

Ένας, είναι να βασιστούμε … στην τύχη μας (δεν είναι ο πιο σίγουρος και δεν σας τον προτείνω). Ένας άλλος, είναι να τοποθετήσουμε μια πυξίδα ακριβείας στο μπράτσο του κατόπτρου, μετακινώντας το μοτέρ στη βάση του, μέχρι να μας δείξει η πυξίδα νότο.

Καλή ιδέα, μα δεν φτάνει μόνο αυτό, καθώς θα πρέπει να ρυθμίσουμε και την ανύψωση του κατόπτρου. Όμως τώρα, τα πράγματα δυσκολεύουν, καθώς θα πρέπει να κάνετε πιο πολύπλοκους υπολογισμούς, όπως προσθαφαιρέσεις με τη γωνία ανύψωσης του κατόπτρου (για να στοχεύσετε πιθανό δορυφόρο, που θα βρισκόταν στον πραγματικό σας νότο), τη γωνία offset του κατόπτρου σας (αν τη γνωρίζατε…) και τη γωνία ανύψωσης του μοτέρ.

Θα σας προτείνω έναν απλούστατο τρόπο να βρίσκετε την ανύψωση του κατόπτρου και να στοχεύετε στον πραγματικό νότο, χωρίς πολύπλοκους υπολογισμούς, που θεωρητικά έχουν αξία, αλλά στην πράξη δεν θα δώσουν το μαγικό αποτέλεσμα που ποθεί κάθε δορυφοριομανής, δηλαδή 75E -43W.

Αυτό που θα πρέπει να κάνετε, είναι να βρείτε τον κοντινότερο δορυφόρο που υπάρχει στον πραγματικό σας νότο, ανάλογα με το σημείο της Ελλάδας που βρίσκεστε (όσον αφορά πάντα το γεωγραφικό μήκος, δηλαδή αν είσαστε ανατολικά ή δυτικά στο χάρτη).

Για παράδειγμα, αν μένετε στην Αλεξανδρούπολη, τότε ο νότος σχεδόν συμπίπτει με τον Badr 26E. Αν μένετε στην Αθήνα, τότε και πάλι κοντινότερος είναι ο Badr, με 2,5 μοίρες διαφορά, ενώ αν μένετε στο Αγρίνιο, θα σας διευκολύνει ο Astra 19,2E. Στο σημείο αυτό να κάνουμε μια πολύ σημαντική παρένθεση που έχει να κάνει με τις “δορυφορικές” εξελίξεις του σήμερα. Πλέον, στην Αθήνα ο δορυφόρος Astra 3A/3B στις 23,5 μοίρες είναι εφικτός σε ορισμένες συχνότητες, τις οποίες μπορείτε να βρείτε στους πίνακες του Digital TV. Κλειδώνοντας σε αυτόν τον δορυφόρο βρισκόμαστε στον πραγματικό νότο, κάνοντας πολύ ευκολότερη τη διαδικασία ρύθμισης του κινητού κατόπτρου. Ωστόσο, θα συνεχίσουμε την αναφορά μας στην παλιά μεθοδολογία για τις περιοχές όπου δεν μπορούν να κάνουν λήψη του Astra 3A/3B στις 23,5 μοίρες.

{p21}Και στο παράδειγμά μας, στοχεύουμε πρώτα στον Badr, μετακινώντας ολόκληρο το σύστημα κατόπτρου-μοτέρ προς αυτόν (εικόνα 13). Ρυθμίζουμε την ανύψωση του κατόπτρου για να λάβουμε το μέγιστο σήμα, από μία συχνότητα που ανήκει σε αυτόν (εικόνα 14). Σφίγγουμε τις βίδες της ανύψωσης του κατόπτρου ελαφρά, μα όχι τελειωτικά.

Εδώ βρισκόμαστε στο πιο σημαντικό στάδιο της εγκατάστασης. Έχουμε βρει περίπου το νότο και περίπου την ανύψωση του κατόπτρου. Αυτό που μένει είναι να τα βρούμε ακριβώς. Μετακινούμε λίγο δυτικά το σύστημα μοτέρ-κάτοπτρο, περίπου 4,3 μοίρες (3 μοίρες για την Αθήνα), (εικόνα 15).

Εκεί λοιπόν βρίσκεται ο πραγματικός νότος για την Αθήνα. Παρατηρήστε, πως τώρα δεν έχουμε σήμα στον Badr (εικόνα 16).

{p22}Όσον αφορά την ανύψωση, εμείς μετρήσαμε τη μέγιστη ανύψωση για τον Badr, που βρίσκεται αριστερά του νότου, δηλαδή ελάχιστα πιο χαμηλά (περίπου 1/10 της μοίρας). Η διαφορά της ανύψωσης είναι πάρα πολύ μικρή και ακόμα και αν δεν τη μεταβάλλετε, το όλο σύστημα θα δουλέψει πολύ καλά.

Για να γνωρίζετε αν θα πρέπει να μεταβάλλετε την ανύψωση, κάντε το εξής: Δώστε κίνηση στο μοτέρ, πατώντας το ρυθμιστικό κίνησης (εικόνα 17) και μετακινήστε το κάτοπτρο δυτικά, έως ότου βρείτε κάποιο δορυφόρο που έχετε επιλέξει, έχοντας το μέγιστο γι’ αυτόν σήμα σε μία συχνότητα.

Εάν, πιέζοντας λίγο το άνω μέρος του κατόπτρου, δούμε ότι η στάθμη ανεβαίνει, τότε ρυθμίζουμε μικρομετρικά την ανύψωση. Αυτό επιτυγχάνεται, σφίγγοντας λίγο παραπάνω τις βίδες στήριξης της πάνω δαγκάνας του κάτοπτρου και όχι της κάτω (εικόνα 18).

Ξαναγυρίζω στον Badr, πατώντας το ρυθμιστικό του μοτέρ. Βεβαιώνομαι για το ότι δεν έχει αλλάξει η ένδειξη μέγιστου σήματος (εικόνα 19). Συνεχίζοντας, μετακινούμε ξανά δυτικά το κάτοπτρο. Εάν όλες οι ρυθμίσεις είναι σωστές, τότε θα φτάσετε μέχρι το δυτικότερο δορυφόρο, που είναι ο PAS στις 43 μοίρες (εικόνα 20).

Εάν τον έχουμε πιάσει, τότε γυρίζουμε το κάτοπτρο ανατολικά, μέχρι να διαπιστώσουμε ότι έχουμε πιάσει και τους ανατολικούς δορυφόρους (εικόνα 21), προσέχοντας πάντα να έχουμε και υψηλό σήμα.

{p23}Εάν δείτε ότι καλύψατε αρκετούς δορυφόρους, αλλά όχι, για παράδειγμα, τον Hispasat, τότε δεν υπολογίσατε σωστά τη διαφορά των 3 μοιρών (π.χ. για την Αθήνα) μεταξύ Badr και νότου.

Επιστρέφουμε τότε το μοτέρ στο σημείο μηδέν και κάνουμε πάλι την ίδια διαδικασία, δηλαδή στοχεύουμε πάλι τον Badr και μετακινούμε πάλι λίγο δυτικά το σύστημα (3 μοίρες).

Εάν κάνετε μερικές τέτοιου είδους εγκαταστάσεις, θα διαπιστώσετε ότι ο υπολογισμός αυτός θα γίνεται πιο εύκολα, με βάση την απώλεια σήματος που θα έχετε στο συγκεκριμένο δορυφόρο, για να κεντράρετε στο νότο.

Αφού βεβαιωθείτε ότι έχετε καλύψει όλο το τόξο, τότε σφίξτε τις βίδες στήριξης του μοτέρ, μισή στροφή κάθε μια, σταυρωτά, μέχρι να βεβαιωθείτε ότι έσφιξαν καλά, χωρίς να στραβώσουν οι δαγκάνες. Προσοχή! Εάν τις σφίξετε με λάθος τρόπο, μπορεί να προκαλέσετε απώλεια σε κάποιο μέρος του τόξου.

{p24}Προχωρώντας το μοτέρ τέρμα ανατολικά ή τέρμα δυτικά, θα προσέξετε πως το κάτοπτρο δεν ακουμπάει σε καμία περίπτωση τις αντηρίδες (εικόνα 22). Σε αυτό το σημείο έχουμε τελειώσει με τη διαδικασία στόχευσης.

Τοποθετούμε δεματικά στα καλώδια για να μην κρέμονται (εικόνα 23), κάνουμε έλεγχο για άλλη μια φορά σε όλους τους δορυφόρους (εικόνα 24), ενώ βεβαιωνόμαστε ότι τα καλώδια στο μοτέρ έχουν ελευθερία κίνησης και στις οριακές θέσεις (εικόνα 25).

Φροντίζουμε πάλι, χρησιμοποιώντας τα ρυθμιστικά του μοτέρ, να κατευθύνουμε το κάτοπτρο σε ένα γνωστό σε εμάς δορυφόρο π.χ. τον Hot Bird και να το αφήσουμε εκεί. Αυτό γίνεται για να έχουμε ένα σημείο αναφοράς, όταν θα χρειαστεί να συντονίσουμε θέσεις δορυφόρων και κανάλια.

{p25}Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να διευκρινίσω, πως η παραπάνω διαδικασία στόχευσης ακολουθείται είτε χρησιμοποιείτε πεδιόμετρο είτε έχετε ανεβάσει στην ταράτσα (οι χομπίστες) δορυφορικό δέκτη και τηλεόραση.

Εννοείται, πως αν χρησιμοποιήσετε δέκτη και τηλεόραση, θα πρέπει για κάθε δορυφόρο που θέλετε να διαπιστώσετε πως έχετε στοχεύσει, να έχετε τοποθετήσει και μια συχνότητα καναλιού, που θα ανήκει σ’ αυτόν.

Επίσης, θα ήθελα να αναφέρω πως υπάρχουν και άλλοι πρακτικοί τρόποι εγκατάστασης μοτέρ DiSEqC 1.2. Δεν θέλω να τους αναφέρω, αφενός για να μη σας μπερδέψω και αφετέρου επειδή δεν τους θεωρώ τόσο αξιόπιστους και γρήγορους.