Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookie ώστε να μπορούμε να σας παρέχουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία χρήστη. Οι πληροφορίες cookie αποθηκεύονται στο πρόγραμμα περιήγησης σας και εκτελούν λειτουργίες όπως η ανάγνωση σας όταν επιστρέφετε στον ιστότοπο μας και η βοήθεια της ομάδας μας να κατανοήσει ποιες ενότητες του ιστοτόπου θεωρείτε πιο ενδιαφέρουσες και χρήσιμες.
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Κινητό κάτοπτρο με actuator
Η τοποθέτηση ενός κινητού κατόπτρου με actuator σε σχέση με DiSEqC μοτέρ αυξάνει τις δυνατότητες λήψης, αφού μπορούμε πλέον να μιλάμε για διαμέτρους άνω των 1,2 μέτρων. Γενικότερα, η εγκατάσταση κινητού κατόπτρου, πλέον, θεωρείται από τις δυσκολότερες εφαρμογές στο χώρο μας.
Πολλές φορές, είναι το όνειρο που τριγυρίζει στο κεφάλι των δορυφορομανών για μήνες (ή και παραπάνω). Η αλήθεια είναι, ότι η εγκατάσταση ενός κινητού κατόπτρου δεν είναι και η πιο εύκολη υπόθεση, αλλά από την άλλη πλευρά αξίζει τον κόπο. Παρακάτω, ξεκινώντας από την ανάλυση των υλικών, θα προχωρήσουμε βήμα-βήμα στην τοποθέτηση ενός κινητού κατόπτρου και θα μιλήσουμε για κάποια “μυστικά” που μας λύνουν τα χέρια!
Καταρχήν θα πρέπει να φτιάξουμε το σκονάκι μας, με τα πράγματα που πρέπει ν αγοράσουμε!
Α. βάση, Β. ούπα, Γ. LNB, Δ. κάτοπτρο, Ε. μοτέρ, ΣΤ. Polar mount, Ζ. Positioner, Η. καλώδιο ρεύματος 4×1,5mm σιλικόνης, για να δώσουμε ρεύμα στο μοτέρ και Θ. ομοαξονικό καλώδιο 75Ω, για να μεταφέρουμε το σήμα μας.
Για τη βάση, σας έχουμε ξαναπεί την άποψή μας, δαπέδου όπου μπορούμε, βαριά με μεγάλη επιφάνεια στήριξης, τουλάχιστον 30x30cm και με αντηρίδες, για να εξασφαλίσουμε όσο μπορούμε, ότι το κάτοπτρό μας θα είναι πάντα στη θέση του.
Αν τώρα δεν μπορούμε να το στηρίξουμε στο πάτωμα, θα διαλέξουμε ένα σημείο που να μπορούμε να έχουμε πρόσβαση και από τις δύο πλευρές του, ένα στηθαίο ας πούμε, για να μπορέσουμε να κάνουμε τις απαιτούμενες τρύπες και να περάσουμε ντίζες, δηλαδή βίδες χωρίς κεφάλι.
Από την πλευρά που θα βρίσκεται ο ιστός μας, περίπου 2m ύψος, θα έχουμε ωμέγα και από την άλλη πλευρά καλό θα είναι να βάλουμε ένα λαμάκι για καλύτερα αποτελέσματα, όταν θα έρθει η ώρα να σφίξουμε τον ιστό μας. Ο ιστός, καλό θα είναι να προεξέχει από το στηθαίο 1m με 1,2m, για να μην έχουμε πρόβλημα με την κίνηση του κατόπτρου μας.
Αν τελικά πάρουμε βάση δαπέδου, καλό θα είναι να προμηθευτούμε μεταλλικά ή χημικά ούπα, τόσα, όσα είναι οι τρύπες της βάσης και μερικά ακόμα, για τυχόν απώλειες. Έχουμε πει ότι στην περίπτωση των χημικών ούπα, θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι να στεγνώσει το υλικό της αμπούλας για να μπορέσουμε να σφίξουμε, ενώ στην περίπτωση των μεταλλικών, μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε κατευθείαν. Όποια ούπα και αν χρησιμοποιήσουμε τελικά, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ξεχάσουμε να βάλουμε και σιλικόνη.
Το κάτοπτρο είναι αυτό που απασχολεί περισσότερο όλους μας, σε μία εγκατάσταση. Και εδώ, έχουμε πάρα πολλές επιλογές ως προς την τιμή και το μέγεθός του. Υπάρχουν αλουμινένια, σιδερένια και carbonate, ανάλογα το πόσο βαθιά θέλετε να βάλετε το χέρι στην τσέπη.
Αν θέλετε τη γνώμη μας και οι απαιτήσεις σας δεν είναι των άκρων, ένα κάτοπτρο αλουμινίου είναι η μέση λύση και μάλλον η καλύτερη σε σχέση απόδοσηςτιμής. Είναι αρκετά ελαφρύ για να μην κουράζει το μοτέρ και η απολαβή του είναι σε αρκετά υψηλά επίπεδα. Όσο για το μέγεθός του, είναι και αυτό μια πονεμένη ιστορία! Όσο πιο μεγάλο, τόσο το καλύτερο, είναι η πιο κοινή άποψη.
Υπάρχουν διάφορα μεγέθη, από 60cm μέχρι τεραστίων διαστάσεων 56 μέτρων. Το θέμα είναι εμείς τι θέλουμε να βάλουμε και συγκεκριμένα, ποιους δορυφόρους επιθυμούμε να κατεβάσουμε.
Πάλι σε σχέση απόδοσης τιμής, εμείς θα σας συνιστούσαμε ένα κάτοπτρο 1,2 ή 1,4 μέτρων. Είναι κάτοπτρα βολικά σε μέγεθος, δεν θα δυσκολευτούμε δηλαδή να βρούμε σημείο να τα τοποθετήσουμε στην ταράτσα μας και θα κατεβάσουμε τόσα κανάλια, που δεν θα προλάβουμε να τα δούμε ούτε σε μια εβδομάδα.
Το μοτέρ έχει άμεση σχέση με το μέγεθος του κατόπτρου, γι αυτό, ανάλογα με το τι κάτοπτρο τελικά θα βάλουμε, θα πάρουμε και το ανάλογο μοτέρ.
Οι περισσότερες βάσεις polar mount είναι universal, οπότε εδώ δεν θα αντιμετωπίσετε ιδιαίτερο πρόβλημα στην αγορά τους.
Όσο για το positioner, θα χρειαστούμε μόνο αν ο δέκτης μας δεν διαθέτει ενσωματωμένο. Υπάρχουν αρκετοί δέκτες στην αγορά που διαθέτουν δικό τους positioner και έτσι δεν θα χρειαστούμε κάποιο εξωτερικό, αν πάλι ο δικός μας δεν διαθέτει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να προμηθευτούμε ένα εξωτερικό positioner, για να μπορέσουμε να κινήσουμε το κάτοπτρό μας.
Τέλος, θα πρέπει να προμηθευτούμε καλώδια. Και λέμε καλώδια, γιατί θα χρειαστούμε δύο τύπους καλωδίων. Ο ένας τύπος είναι καλώδιο ρεύματος, για να δώσουμε ρεύμα στο μοτέρ μας, είτε από το δέκτη μας αν έχει δικό του positioner, είτε από το εξωτερικό positioner και ο άλλος τύπος είναι καλώδιο RF των 75Ω, για τη μεταφορά του σήματός μας από το LNB στο δέκτη μας. Μη λησμονήσετε και σε αυτήν την περίπτωση να πάρετε λίγα μέτρα παραπάνω.
Αφού έχουμε αγοράσει όλα τα απαιτούμενα και πριν ξεκινήσουμε την εγκατάσταση, να σας δώσουμε και μία συμβουλή. Θα πρέπει να έχετε πολύ χρόνο μπροστά σας, γιατί το εγχείρημα είναι αρκετά δύσκολο και χρονοβόρο, ιδιαίτερα αν δεν υπάρχει η σχετική πείρα ή κάποιος γνωστός με ανάλογη πείρα να σας βοηθήσει.
Η εγκατάσταση
Πρώτα από όλα, θα πρέπει να τοποθετήσουμε τη βάση με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι εντελώς κατακόρυφη και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γέρνει προς καμία κατεύθυνση. Αυτό θα το πετύχουμε με τη βοήθεια ενός αλφαδιού.
Αν μας φεύγει έστω και λίγο, δεν θα μπορέσουμε ποτέ και με κανέναν τρόπο να ευθυγραμμίσουμε το κάτοπτρό μας με την τροχιά του δορυφορικού τόξου, γι αυτό θα πρέπει να τη φέρουμε όσο το δυνατόν πιο κατακόρυφα μπορούμε, ανασηκώνοντάς τη λίγο από την αντίθετη πλευρά που γέρνει. Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε αν χρησιμοποιήσουμε δεύτερα παξιμάδια από την κάτω πλευρά της βάσης, έτσι ώστε βιδώνοντας ή ξεβιδώνοντάς τα, να τη μεταβάλουμε προς την κατεύθυνση που θέλουμε.
Αφού μοντάρουμε όλο τον εξοπλισμό, ήρθε πλέον η ώρα να γυρίσουμε το κάτοπτρό μας περίπου στις μοίρες που είναι το υψηλότερο σημείο του δορυφορικού τόξου. Για την Αθήνα, το υψηλότερο σημείο του δορυφορικού τόξου είναι το γεωγραφικό της μήκος, δηλαδή οι 23,7 μοίρες ανατολικά. Περίπου σ αυτήν την θέση είναι ο Astra 3A (στις 23,5E), αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε να τον πιάσουμε με κάτοπτρο των 1,2 ή 1,4 μέτρων.
Πριν όμως δούμε ποιες εναλλακτικές λύσεις έχουμε, θα πρέπει να ρυθμίσουμε το κάτοπτρό μας έτσι, ώστε να είμαστε έτοιμοι. Καταρχήν, το κάτοπτρο πρέπει να βρίσκεται σε ευθεία γραμμή με τη βάση, να μην έχει δηλαδή κάποια κλήση προς τη μία ή την άλλη μεριά.
Από εδώ και πέρα, χρειάζεται λίγη προσοχή παραπάνω στις ρυθμίσεις των γωνιών του κατόπτρου, δηλαδή τις δύο γωνίες που θα φέρουν το κάτοπτρο σε θέση, που να μπορεί ν ακολουθεί το δορυφορικό τόξο.
Η μία γωνία είναι το declination (απόκλιση) και η δεύτερη είναι το elevation (ανύψωση). Με την ανύψωση, εννοούμε τη γωνία σε μοίρες, στις οποίες το πιάτο πρέπει να ανυψώνεται από τον ορίζοντα, πριν από την προσθήκη της γωνίας απόκλισης. Σαν γωνία ανύψωσης βάζουμε το γεωγραφικό πλάτος της περιοχής μας, που για την Αθήνα είναι οι 37,9 μοίρες βόρεια. ʼρα, στη συγκεκριμένη περίπτωση, η γωνία ανύψωσης είναι 38 μοίρες περίπου και ρυθμίζεται από τη βάση του κατόπτρου, που είναι συνδεδεμένη με την polar mount.
Η δεύτερη γωνία είναι η γωνία απόκλισης, που όπως δείχνει και ο πίνακας παρακάτω, είναι ανάλογη του γεωγραφικού πλάτους της περιοχής μας. Στην περίπτωση της Αθήνας, είναι οι 6,02 μοίρες. Αυτή η γωνία ρυθμίζεται από το ρυθμιστήρα, που βρίσκεται ακριβώς πίσω από το κάτοπτρο και μπροστά από τη βάση.
Διάγραμμα γωνίας απόκλισης | |||||||
Γεωγ/κό πλάτος | Γωνία απόκ/σης (μοίρες) | Γεωγ/κό πλάτος | Γωνία απόκ/σης (μοίρες) | Γεωγ/κό πλάτος | Γωνία απόκ/σης (μοίρες) | Γεωγ/κό πλάτος | Γωνία απόκ/σης (μοίρες) |
1 | 0,18 | 24 | 4.07 | 46 | 6.92 | 69 | 8.47 |
2 | 0,36 | 25 | 4.23 | 47 | 7.01 | 70 | 8.51 |
3 | 0,53 | 26 | 4.38 | 48 | 7.11 | 71 | 8.54 |
4 | 0,71 | 27 | 4.53 | 49 | 7.21 | 72 | 8.56 |
5 | 0,89 | 28 | 4.67 | 50 | 7.30 | 73 | 8.59 |
6 | 1.06 | 29 | 4.82 | 51 | 7.38 | 74 | 8.61 |
7 | 1.24 | 30 | 4.96 | 52 | 7.47 | 75 | 8.63 |
8 | 1.41 | 31 | 5.10 | 53 | 7.55 | 76 | 8.64 |
9 | 1.59 | 32 | 5.24 | 54 | 7.63 | 77 | 8.66 |
10 | 1.76 | 33 | 5.38 | 55 | 7.71 | 78 | 8.67 |
11 | 1.94 | 34 | 5.51 | 56 | 7.78 | 79 | 8.67 |
12 | 2.11 | 35 | 5.64 | 57 | 7.85 | 80 | 8.68 |
13 | 2.28 | 36 | 5.77 | 58 | 7.92 | 81 | 8.68 |
14 | 2.45 | 37 | 5.90 | 59 | 7.99 | 82 | 8.68 |
15 | 2.62 | 38 | 6.02 | 60 | 8.05 | 83 | 8.68 |
16 | 2.79 | 39 | 6.14 | 61 | 8.11 | 84 | 8.67 |
17 | 2.95 | 40 | 6.26 | 62 | 8.16 | 85 | 8.66 |
18 | 3.12 | 41 | 6.38 | 63 | 8.22 | 86 | 8.65 |
19 | 3.28 | 42 | 6.49 | 64 | 8.27 | 87 | 8.64 |
20 | 3.44 | 43 | 6.60 | 65 | 8.31 | 88 | 8.62 |
21 | 3.60 | 44 | 6.71 | 66 | 8.36 | 89 | 8.60 |
22 | 3.76 | 45 | 6.81 | 67 | 8.40 | 90 | 8.58 |
23 | 3.92 | 68 | 8.44 | ||||
Οι εναλλακτικές λύσεις που έχουμε είναι τρεις.
Η πρώτη είναι να πάμε στις 25,8 μοίρες ανατολικά, στον Arabsat 2D και αφού ευθυγραμμίσουμε με τους γνωστούς μας πια τρόπους, είτε με πεδιόμετρο, είτε με τηλεόραση και δέκτη, γυρνάμε λίγο το κάτοπτρό μας δυτικά, μέχρι να χάσουμε την επαφή μας με το δορυφόρο.
Μόλις τον χάσουμε, είμαστε σχεδόν στις μοίρες που χρειαζόμαστε, δηλαδή στις 23,7 μοίρες ανατολικά. Βέβαια, θα χρειαστεί ν ανεβάσουμε και ελάχιστα το κάτοπτρό μας για να είμαστε ακριβώς, γιατί ο Arabsat 2D είναι ανατολικότερα από τις μοίρες του υψηλότερου σημείου του τόξου μας, άρα χαμηλότερα.
Η δεύτερη λύση είναι ο Eutelsat II F3 στις 21,5 μοίρες ανατολικά, αλλά αυτός είναι αποκλίνων και θα παιδευτούμε πολύ περισσότερο. Πάντως, αν επιλέξουμε αυτόν, αφού ευθυγραμμίσουμε, γυρίζουμε το κάτοπτρο ανατολικότερα μέχρι να τον χάσουμε. Και σε αυτήν την περίπτωση, θα χρειαστεί ν ανεβάσουμε ελάχιστα το κάτοπτρό μας για να είμαστε εκεί που πρέπει.
Η τρίτη λύση είναι ο Astra στις 19.2 μοίρες ανατολικά. Εδώ, πρέπει να στρέψουμε το κάτοπτρο τόσο, όσο να χάσουμε το σήμα, συν άλλο τόσο. Και αυτό, γιατί η διαφορά σε μοίρες είναι σχεδόν η διπλάσια. Κοινώς, η διαφορά είναι 4,5 μοίρες, ενώ στις άλλες δύο περιπτώσεις είναι σχεδόν 2 μοίρες. Επίσης, πρέπει και εδώ να ανασηκώσουμε λίγο το κάτοπτρο για τον ίδιο λόγο.
Αφού τελειώσουμε με τη σκόπευση του κατόπτρου μας και είμαστε σίγουροι ότι τα έχουμε κάνει όλα όπως πρέπει, είμαστε έτοιμοι να κάνουμε και τις τελευταίες ρυθμίσεις μας. Με τη βοήθεια του δέκτη μας ή με τα χέρια, αφού ξεσφίξουμε τις βίδες της βάσης του μοτέρ, κινούμε το κάτοπτρό μας πρώτα ανατολικά, μέχρι να βρούμε τον Turksat 1C στις 42Ε και στη συνέχεια, το κινούμε στην αντίθετη κατεύθυνση, δυτικά δηλαδή στις 30W στον Hispasat 1C/1D.
Αυτό το κάνουμε για να δούμε αν και πόσο είμαστε πάνω στο δορυφορικό τόξο. Για να διαπιστώσουμε αν είμαστε πάνω ή κάτω, θα κάνουμε μικρές κινήσεις στο κάτοπτρο και με τη βοήθεια του δέκτη ή του πεδιομέτρου θα δούμε πού λαμβάνουμε το δυνατότερο σήμα.
Στον διπλανό πίνακα έχουμε σχεδιάσει τις συχνότερες και τις πιθανότερες διαφορές, που μπορεί να έχει το δορυφορικό τόξο, από το τόξο που πιθανόν ακολουθεί το δικό μας κάτοπτρο και πώς να το διορθώσετε. Αν πάντως καταφέρετε να ευθυγραμμίσετε τους ακραίους δορυφόρους, τότε οι κεντρικοί θα έρθουν σχεδόν από μόνοι τους.
Αφού βεβαιωθούμε ότι το κάτοπτρό μας διαγράφει σωστά το τόξο των δορυφόρων, σφίγγουμε και τις τελευταίες βίδες. Έπειτα, κάνουμε μερικά βήματα πίσω και απολαμβάνουμε τη δύναμη που μας δίνει το τηλεχειριστήριο να μετακινούμε το κάτοπτρό μας από τον καναπέ και να κάνουμε zapping τους …δορυφόρους!
