Το απόλυτο zapping!

Όπως ήδη θα γνωρίζετε, το Wave Frontier Toroidal T90 είναι ένα κάτοπτρο πολλαπλής εστίασης, που έχει τη δυνατότητα λήψης πολλών δορυφόρων ταυτόχρονα, χωρίς να μειονεκτεί στις παράκεντρες λήψεις όπως τα συνήθη κάτοπτρα. Αυτό οφείλεται στον ιδιαίτερα έξυπνο σχεδιασμό του, που θέλει τη χρήση εκτός του κεντρικού ανακλαστήρα και ενός υποανακλαστήρα, με αποτέλεσμα κάθε ένα από τα LNB που μπορεί να δεχθεί, να βλέπει ανακλαστική επιφάνεια των 90cm. Κοινώς, το Wave Frontier για κάθε LNB που δέχεται, λειτουργεί σαν 90άρι κάτοπτρο.

Η εγκατάσταση δύο WaveFrontier, ένα για τους ανατολικούς και ένα για τους δυτικούς δορυφόρους, είναι ό,τι καλύτερο και οικονομικότερο για εκείνους που επιθυμούν να λαμβάνουν 16 δορυφόρους ταυτόχρονα, χωρίς να μεσολαβεί η κίνηση του κατόπτρου.

Πριν ξεκινήσουμε το άρθρο μας, θα πρέπει να ευχαριστήσουμε την εταιρεία MSG, η οποία μας παραχώρησε όλον τον υλικοτεχνικό εξοπλισμό που απαιτεί η εγκατάστασή μας. Επίσης, θα πρέπει να τονίσουμε ότι το κάθε κάτοπτρο διαθέτει και παραδίδεται σε ατομική συσκευασία, κάτι που θεωρούμε ιδιαίτερα σημαντικό, αφού εγγυάται την απροβλημάτιστη μεταφορά του. Επίσης, κάθε συσκευασία περιέχει και τη βάση στήριξης του κατόπτρου, άρα δεν θα χρειαστεί να προμηθευτείτε ξεχωριστή βάση.

Ο αρχικός στόχος μας ήταν να κατεβάσουμε με τα δύο Wave Frontiers, όσο το δυνατόν περισσότερους δορυφόρους. Όμως, μετά από ρεαλιστική σκέψη που σχετίζεται με τα υλικά που είχαμε στη διάθεσή μας, ο αριθμός των δορυφόρων που κατεβάσαμε είναι 16. Αυτοί είναι οι εξής: Εxpress 53E, Turksat 42E, Hellas Sat 39E, Astra 28,2E/ Eurobird 28,5E, Arabsat 26E, Astra 19,2E, Eutelsat W2 – 16E, Hot Bird 13E, Eutelsat W1 – 10E, Sirius 4,8E, Thor 1W, Amos 4W, Nilesat 7W, Atlantic Bird 12,5W, Telstar 15W και Hispasat 30W.

 

Πριν προχωρήσουμε στην εγκατάσταση, θα πρέπει να βρούμε το σημείο που θα εγκαταστήσουμε τα κάτοπτρα. Όπως έχουμε ξαναγράψει, θα πρέπει ο ορίζοντας να είναι ανοιχτός και να μην υπάρχουν μπροστά ή ανατολικά και δυτικά εμπόδια, που θα εμποδίζουν τη λήψη.

Επίσης, καλό θα είναι να βρείτε ένα σημείο στην ταράτσα, που να έχει μηδενική κλήση. Κάτι τέτοιο πολλές φορές δεν είναι εφικτό, αφού πολλές ταράτσες έχουν σκόπιμα μια μικρή κλίση, ώστε να διαφεύγει εύκολα το νερό σε περίπτωση έντονης βροχόπτωσης.

Αν η ταράτσα σας ανήκει σε αυτήν την περίπτωση, δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείτε. Η βάση του κατόπτρου, χάρη στον έξυπνο σχεδιασμό της, σας δίνει την ευχέρεια να διορθώσετε την κλίση του, ώστε να φέρετε το κάτοπτρο εντελώς κατακόρυφα. Έτσι, δεν θα χρειαστεί να βάλετε βίδες από κάτω ή άλλες πατέντες που χρησιμοποιούμε σε ανάλογες περιπτώσεις, προσπαθώντας να διορθώσουμε τα… αδιόρθωτα!

Το Wave Frontier θεωρητικά έχει τη δυνατότητα να ρυθμιστεί, χωρίς να αλφαδιαστεί τέλεια η βάση. Όμως, σας προτείνουμε να μη δοκιμάσετε κάτι τέτοιο, καθώς δεν θα ισχύει κανένας από τους υπολογισμούς που θα σας περιγράψουμε και μόνο ένας έμπειρος εγκαταστάτης θα μπορούσε να φέρει σε πέρας μια τέτοια περίπτωση.

Όπως πάντα, η εγκατάστασή μας ξεκινά από τη βάση στήριξης, την οποία πρώτα από όλα συναρμολογούμε (εικόνα 1). Πρόκειται για μία έξυπνη βάση, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο για στερέωση στο δάπεδο, όσο και σε τοίχο. Εμείς τη συναρμολογήσαμε για στήριξη στο δάπεδο (εικόνα 2).

Πρώτα από όλα, θα πρέπει να στερεώσουμε το τριγωνικό κομμάτι της βάσης. Για αυτό, σημαδεύουμε τα σημεία που θα γίνουν οι τρύπες (εικόνα 3), έτσι ώστε να τοποθετήσουμε τα ούπα στήριξης. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να πούμε, ότι μέσα στη συσκευασία βρήκαμε και τα ούπα στήριξης, κάτι που εκτόξευσε τις εντυπώσεις μας, για το συγκεκριμένο κάτοπτρο.

Στη συνέχεια, βιδώνουμε τα ούπα του τριγωνικού μέρους της βάσης, αφού βέβαια έχουμε προσθέσει και το κατάλληλο μονωτικό υλικό (εικόνα 4). Σε καμία περίπτωση δεν βιδώνουμε το πίσω μέρος της βάσης, αφού ακόμη δεν έχουμε τελειώσει με το αλφάδιασμα (εικόνα 5). Άλλωστε, η ακριβής θέση του πίσω μέρους της βάσης, καθορίζει το κατά πόσο αυτή είναι κατακόρυφη.

Για να ρυθμίσουμε την κλίση της βάσης, αλφαδιάζουμε το σωλήνα μετακινώντας τον κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να έχουμε γωνία ενενήντα μοιρών μεταξύ του άνω μέρους του σωλήνα και του δαπέδου, τόσο από τη μία πλευρά (εικόνα 6) όσο και από την άλλη (εικόνα 7).

Προσοχή! Μην ξεχνάτε ότι όταν η βάση δεν είναι 100% κατακόρυφη, υπάρχει περίπτωση να αντιμετωπίσετε προβλήματα με τους ακραίους δορυφόρους του τόξου. Για το πρώτο κάτοπτρό μας, που θα χρησιμοποιήσουμε για τη λήψη του ανατολικού τόξου, δικαιολογούνται κάποια μικρά λαθάκια, για το δεύτερο όμως που θα χρησιμοποιηθεί για τη λήψη του δυτικού τόξου, το παραμικρό λάθος στην κλίση μπορεί να αποβεί μοιραίο.

Αφού λοιπόν βεβαιωθούμε για το κατακόρυφο της βάσης, σημαδεύουμε τη θέση για το πίσω μέρος της βάσης, τρυπάμε και τοποθετούμε στο τέλος τα κατάλληλα ούπα στήριξης (εικόνα 8). Στη συνέχεια στερεώνουμε μόνιμα πλέον τη βάση, βιδώνοντας το κάτω μέρος του σωλήνα στο πίσω μέρος της βάσης (εικόνα 9).

Αφού τελειώσουμε με τη βάση, προχωρούμε στη συναρμολόγηση κατόπτρου. Όπως βλέπετε στην εικόνα 10, πάνω στη βάση δαπέδου εφαρμόζει μια δεύτερη σωληνωτή βάση, στην οποία θα στηριχθεί αργότερα το κάτοπτρο. Όπως παρατηρείτε και μόνοι σας, δεν υπάρχουν οι κλασικές δαγκάνες στήριξης, με αποτέλεσμα η μία βάση να εφαρμόζει τέλεια πάνω στην άλλη, κάτι που δίνει μεγαλύτερη σιγουριά κατά τη στερέωση και τη σύσφιξη.

Μια δεύτερη βάση με μορφή πλάκας θα πρέπει να βιδωθεί στη συνέχεια πάνω στην πρώτη (εικόνα 11). Η πλάκα έχει έναν κεντρικό πίρο, ο οποίος καθορίζει την ανύψωση και τη γενικότερη κλίση του κατόπτρου. Εσείς απλά τοποθετήστε τον πίρο (εικόνα 12) και αφήστε τη ρύθμιση της ανύψωσης για αργότερα.

Επόμενο βήμα είναι να βιδώσουμε το λεγόμενο “τιμόνι” του κατόπτρου, πάνω στην πλάκα (εικόνα 13). Το προς τα πού θα περιστραφεί (αριστερά ή δεξιά), θα καθοριστεί από το μέρος του τόξου των δορυφόρων που θέλουμε να κατεβάσουμε. Για αυτό, η ακριβής ρύθμιση της θέσης του τιμονιού, θα πρέπει να γίνει πριν το συντονισμό των δορυφόρων. Τότε θα σφίξετε και τις βίδες του. Αρχικά, το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να τοποθετήσουμε την κεντρική βίδα και δύο περιφερειακές και να σφίξουμε μέχρι το σημείο εκείνο, όπου το τιμόνι θα μπορεί να περιστρέφεται άνετα (εικόνα 14).

Στη συνέχεια, θα πρέπει να βιδώσουμε πίσω από την τιμονιέρα τα δύο μπράτσα του κατόπτρου (εικόνα 15), πάνω στα οποία θα τοποθετήσουμε μετέπειτα τον υποανακλαστήρα και τη ράγα με τα LNB.

Αφού στερεώσουμε τα μπράτσα, σειρά έχουν τα δύο αυτιά που στερεώνονται στο άνω μέρος της βάσης (εικόνα 16). Προσοχή, θα πρέπει να βιδώσετε μόνο τις δύο από τις τέσσερις βίδες, αφού οι άλλες δύο ανήκουν στο κομμάτι της στερέωσης του κατόπτρου.

Πάνω στα αυτιά και την υπόλοιπη βάση, θα πρέπει να στερεωθεί καλά ο κυρίως ανακλαστήρας (εικόνα 17) και να σφιχτούν πολύ καλά οι βίδες που το συγκρατούν, κρατώντας κόντρα τα παξιμάδια τους, που βρίσκονται πίσω από το κάτοπτρο (εικόνα 18).

Το επόμενο βήμα είναι να τοποθετήσουμε τις πλαστικές βάσεις πάνω στα μπράτσα του κατόπτρου, οι οποίες θα δεχθούν επάνω τους τη ράγα στήριξης του LNB (εικόνα 19). Παρατηρήστε την εγκοπή, πάνω στην οποία εφαρμόζει η προεξοχή της βάσης. Χάρη σε αυτή, δεν είναι δυνατόν να τοποθετήσετε ανάποδα τη βάση, ακόμη και αν κάνετε λάθος.

Αφού βιδώσουμε τις πλαστικές βάσεις, τοποθετούμε τη ράγα στήριξης των LNBs πάνω τους (εικόνα 20), προσέχοντας ώστε το κοίλο μέρος να κοιτάζει εμπρός (εικόνα 21). Αφού τελειώσετε, σφίξτε καλά τις βίδες που τη στηρίζουν.

Σειρά έχει τώρα η τοποθέτηση του υποανακλαστήρα, η οποία πρέπει να γίνει στο μπροστινό μέρος των μπράτσων (εικόνα 22). Σε αυτό το σημείο δώστε προσοχή σε μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια. Στη μέση του υποανακλαστήρα και στην άκρη της ανακλώμενης επιφάνειας, διακρίνουμε μια μικρή οπή

Ο υποανακλαστήρας θα πρέπει να στερεώνεται κατά τέτοιο τρόπο, ώστε αυτή να βρίσκεται στην κάτω πλευρά του (εικόνα 23). Αυτός είναι ένας πρακτικός τρόπος για να θυμάστε τη σωστή φορά τοποθέτησης του υποανακλαστήρα, χωρίς να χρειάζεται να μπερδεύεστε με την κοίλη και την κυρτή πλευρά του.

Εάν τοποθετηθεί ανάποδα, θα αλλάξει η ανύψωση του κατόπτρου και γενικότερα η όλη λειτουργία του, ενώ το αποτέλεσμα θα είναι να έχουμε σήμα μόνο σε ισχυρούς δορυφόρους, με πολύ χαμηλή ποιότητα. Δεν θα σας προτείνουμε να το δοκιμάσετε.

Συνεχίζοντας, τοποθετούμε τα LNBs πάνω στις κατάλληλα διαμορφωμένες βάσεις τους (εικόνα 24) και μετά τα τοποθετούμε όλα μαζί πάνω στη ράγα στήριξής τους (εικόνα 25). Τοποθετούμε τόσα στον αριθμό, όσες και οι τροχιακές θέσεις δορυφόρων που θέλουμε να κατεβάσουμε. Η βάση του κάθε LNB στερεώνεται πάνω στη ράγα, με την κεντρική βίδα σύσφιξης να κοιτάζει τον υποανακλαστήρα.

Σε αυτό το σημείο κι αφού το κάτοπτρο έχει συναρμολογηθεί, ξεκινάμε την ίδια διαδικασία και για το δεύτερο κάτοπτρο της εγκατάστασής μας (εικόνα 26).

Ακολουθώντας ακριβώς τα ίδια βήματα, συναρμολογούμε και το δεύτερο κάτοπτρο, έχοντας τοποθετήσει τα LNB που αντιστοιχούν στις τροχιακές θέσεις που θέλουμε να στοχεύσουμε.

Όταν τελειώσουμε με τη συναρμολόγηση και του δεύτερου κατόπτρου, σειρά έχει η τοποθέτηση καλωδίων που θα συνδέσουν τα LNB με τους αντιστοίχους διακόπτες DiSEqC, όπως βλέπετε στην εικόνα 27. Υπολογίστε το μήκος των καλωδίων, έτσι ώστε να σας δίνουν άνεση στις μετρήσεις με το πεδιόμετρο και ευκολία στη στερέωσή τους αργότερα, χωρίς να σας δεσμεύουν με το μήκος τους, σε σχέση με τη θέση στερέωσης των διακοπτών.

 

Επιτέλους, ήρθε η ώρα του συντονισμού και των τελικών ρυθμίσεων. Πρόκειται για ένα εντελώς διαφορετικό κεφάλαιο από τη συναρμολόγηση, ειδικά στην περίπτωση των δύο WaveFrontier που πρέπει να συντονιστούν κατάλληλα ώστε να κατεβάζουν διαφορετικούς δορυφόρους, καλύπτοντας έτσι το μεγαλύτερο μέρος του δυτικού και ανατολικού τόξου.

{p22}Σίγουρα υπάρχουν περισσότεροι από ένας τρόποι για να εγκαταστήσετε και να συντονίσετε ένα WaveFrontier. Ο πιο δημοφιλής είναι αυτός που θέλει πρώτα τη στόχευση των ακραίων δορυφόρων του τόξου, που θέλετε να καλύψετε. Με αυτόν τον τρόπο ρυθμίζετε τη γωνία στόχευσης και ανύψωσης, κατά τη διάρκεια του συντονισμού των δύο ακραίων LNBs. Η τεχνική αυτή έχει να κάνει με την ιδέα ότι αν συλλάβετε τους ακραίους δορυφόρους του επιθυμητού τόξου με τα δύο τελευταία LNB, τότε όλοι οι ενδιάμεσοι δορυφόροι θα μπορούν να κατεβούν από τα αντίστοιχα {p23}ενδιάμεσα LNB, τα οποία βέβαια θα πρέπει να φέρουμε στη σωστή θέση. Η συγκεκριμένη τεχνική ακολουθείται από έμπειρους εγκαταστάτες και συνήθως καλύπτει συγκεκριμένες ανάγκες στόχευσης δορυφόρων (Turksat 42E έως Thor 1W).

Εμείς, σε αυτό το άρθρο θα σας παρουσιάσουμε ένα διαφορετικό τρόπο, ο οποίος απαιτεί μια μικρή θεωρητική προσέγγιση. Εφόσον αυτή γίνει κατανοητή, η εγκατάσταση θα πραγματοποιηθεί {p24}ευκολότερα και γρηγορότερα. Σε αντίθεση με τον προηγούμενο τρόπο, στην περίπτωση αυτή θα χρειαστεί να ρυθμίσουμε ένα και όχι δύο LNB. Βάσει της ρύθμισης αυτής και των υπόλοιπων ρυθμίσεων στο κάτοπτρο, όλοι οι υπόλοιποι δορυφόροι θα έρθουν μόνοι τους.

Πρώτα από όλα θα πρέπει να υπολογίσουμε την κλίση του τιμονιού, βάσει του τόξου που θέλουμε να καλύψουμε. Στη συνέχεια θα ρυθμίσουμε το κάτοπτρο, σύμφωνα με το σήμα που λαμβάνουμε από το LNB που βρίσκεται πλησιέστερα στο σημείο μηδέν του κατόπτρου, δηλαδή στο κέντρο του.

{p25}Για να γίνει κάτι τέτοιο, πρέπει να εργαστούμε ως εξής: Θεωρώντας ότι το κάτοπτρο έχει γωνιακό άνοιγμα στις 44 μοίρες (στην πράξη έχει 46, αλλά τότε δεν υπάρχουν περιθώρια λάθους), επιλέγουμε το τόξο που θέλουμε να καλύψουμε. Πρέπει δηλαδή να βρούμε δύο ακραίους δορυφόρους, που η γωνιακή διαφορά τους να μην υπερβαίνει τις 44 μοίρες.

Στην περίπτωσή μας, για το ανατολικό κάτοπτρο αυτοί είναι ο Express 53E και ο Eutelsat W1 – 10E, οι οποίοι έχουν διαφορά θέσης κατά 43 μοίρες.

{p26}Αν διαιρέσουμε τη γωνιακή απόσταση των 44 μοιρών με το 2, θα πάρουμε 22 μοίρες. Στη συνέχεια, από τη θέση του πρώτου ανατολικού δορυφόρου, αφαιρούμε τις 22 μοίρες. Δηλαδή έχουμε 53-22=31 μοίρες. Αυτό σημαίνει ότι το κάτοπτρο για να καλύψει το συγκεκριμένο τόξο, θα πρέπει να έχει σημείο μηδέν, στις 31 μοίρες. Άρα, ένα υποθετικό κεντρικό LNB θα πρέπει να κατεβάζει ένα υποθετικό δορυφόρο, που βρίσκεται στις 31Ε.

{p27}Στη συνέχεια, θα πρέπει να γνωρίζετε- ανάλογα με την περιοχή που διαμένετε- σε ποιο σημείο βρίσκεται περίπου ο πραγματικός νότος. Έχουμε ξαναγράψει ότι για την περιοχή της Αθήνας, αυτός βρίσκεται στις 23Ε.

{p28}Η διαφορά μεταξύ σημείου στόχευσης του υποθετικού κεντρικού LNB και πραγματικού νότου είναι 31-23=8 μοίρες. Άρα το κέντρο του τόξου μας βρίσκεται ανατολικότερα του πραγματικού νότου, κατά 8 μοίρες. Για αυτό θα πρέπει να στρίψουμε το τιμόνι του κατόπτρου κατά 8 μοίρες ανατολικά ή αριστερά όπως το κοιτάμε. Με αυτόν τον τρόπο, η ένδειξη μοιρών στο πίσω μέρος θα δείχνει 90+8=98 μοίρες (εικόνα 28).

{p29}Το πρόβλημα τώρα είναι ότι δεν υπάρχει δορυφόρος στις 31Ε. Όμως, ο κοντινότερος δορυφόρος σε αυτή τη θέση είναι ο Astra, που βρίσκεται στις 28,2E. Δηλαδή έχουμε διαφορά 2,8 μοιρών (31-28,2=2,8). Άρα, μετακινούμε το LNB 2,8 μοίρες από το σημείο μηδέν που βρίσκονταν, προς τα δεξιά, καθώς κοιτάμε το κάτοπτρο από μπροστά και στη συνέχεια σφίγγουμε τη βίδα που το κρατάει στη ράγα (εικόνα 29).

{p30}Τώρα ήρθε η ώρα να ενεργοποιήσουμε το πεδιόμετρό μας. Αφού το συνδέσουμε με το κεντρικό LNB, προσπαθούμε να στοχεύσουμε με το κάτοπτρό μας τον Astra 28,2E, ακριβώς όπως θα κάναμε και με ένα κλασικής σχεδίασης κάτοπτρο, μεταβάλλοντας μόνο την ανύψωση και το αζιμούθιο. Προσοχή, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να πειράξουμε ούτε τη ρύθμιση του τιμονιού ούτε τη θέση του LNB στη ράγα.

{p31}Μόλις βρούμε το δορυφόρο, κάνουμε τις απαραίτητες μικρομετρικές ρυθμίσεις, ώστε να λάβουμε το μέγιστο σήμα. Εφόσον γίνει κάτι τέτοιο, σφίγγουμε τις βίδες της ανύψωσης και της στρέψης του κατόπτρου, προσέχοντας πάντα το πεδιόμετρό μας, ώστε να μη χάσουμε το μέγιστο σήμα.

Αν σε αυτό το σημείο έχουν γίνει όλα σωστά, θα έχετε όλους τους δορυφόρους… στο πιάτο σας! Τοποθετήστε τα LNB με τη βάση τους πάνω στη ράγα και με το πεδιόμετρο ξεκινήστε να τα σετάρετε ένα-ένα, ώστε να βρείτε τα σημεία που φέρνουν το μέγιστο σήμα, από τους δορυφόρους του ανατολικού τόξου που πρόκειται να κατεβάσουμε (εικόνα 30). Αυτοί κατά σειρά, είναι: Εxpress 53E, Turksat 42E, Hellas Sat 39E, Astra 28,2E/ Eurobird 28,5E, Arabsat 26E, Astra 19,2E, Eutelsat W2 – 16E, Hot Bird 13E και Eutelsat W1 – 10E, δηλαδή συνολικά 9 δορυφόροι.

{p32}Επαναλαμβάνουμε την ίδια διαδικασία και για το άλλο κάτοπτρο, με διαφορετικές όμως παραμέτρους, αλλά με την ίδια φιλοσοφία στόχευσης. Αυτή τη φορά το τόξο που θέλουμε να καλύψουμε είναι από Hispasat 30W έως Sirius 4,8E. Άρα έχουμε να καλύψουμε συνολικό τόξο 30+4,8=34,8 μοιρών.

{p33}Διαιρούμε και πάλι 44 προς 2 και έχουμε 22 μοίρες. Επιλέγουμε το τόξο που θέλουμε να καλύψουμε, με βάση το άνοιγμα των 44 μοιρών, ανεξάρτητα αν το πραγματικό μας τόξο είναι μικρότερο. Έτσι, διαλέγουμε αυτό να είναι από 33W έως 11E, το οποίο υπερκαλύπτει το τόξο που θέλουμε να κατεβάσουμε.

{p34}Από τη θέση του δυτικού άκρου αφαιρούμε τις 22 μοίρες, δηλαδή 33-22=11 μοίρες.

Όπως καταλάβατε, με αυτήν την αφαίρεση ορίζουμε σαν κέντρο στόχευσης του κατόπτρου, τη θέση των 11W. Σε αυτήν τη θέση βρίσκεται ο δορυφόρος Exrpess A3, τον οποίο δεν θέλουμε να κατεβάσουμε, καθώς δεν έχει να μας προσφέρει τίποτε σε επίπεδο καναλιών. Έτσι, πάμε στον αμέσως πλησιέστερο δορυφόρο, που είναι ο Atlantic Bird στις 12,5W ή ο Nilesat στις 7W, των οποίων η διαφορά από το σημείο μηδέν της ράγας, είναι 1,5 μοίρες (12,5-11=1,5) ή 4 μοίρες (11-7=4).

{p35}Εμείς επιλέξαμε να ορίσουμε σαν δορυφόρο αναφοράς το Nilesat, καθώς η κυματομορφή του είναι πιο αναγνωρίσιμη και μας είναι πιο οικεία. Έτσι, μετακινήσαμε το LNB τέσσερις μοίρες αριστερά από το σημείο μηδέν, όπως κοιτάμε το κάτοπτρο από μπροστά.

{p36}Είπαμε ότι ο πραγματικός νότος για την Αθήνα είναι στις 23Ε. Αυτή τη φορά, αφού είμαστε στο δυτικό τόξο, θα πρέπει να προσθέσουμε τις μοίρες που αντιστοιχούν στο σημείο μηδέν του κατόπτρου (11W), με τις μοίρες του πραγματικού νότου (23E). Άρα το κέντρο στόχευσης του κατόπτρου μας, βρίσκεται σε απόσταση 23+11=34 μοιρών από τον πραγματικό νότο.

Αφού λοιπόν το κέντρο του τόξου που καλύπτουμε αυτή τη φορά είναι δυτικότερα του πραγματικού νότου, στρίβουμε το τιμόνι προς τα δεξιά (δυτικά) κατά 34 μοίρες και σφίγγουμε τις βίδες του οριστικά. Τώρα, η ένδειξη του τιμονιού θα πρέπει να βρίσκεται στις 90-34=56 μοίρες (εικόνα 31).

{p37}Κεντράρουμε το κάτοπτρο στοχεύοντας το Nilesat, ρυθμίζοντας μόνο την ανύψωση και το αζιμούθιο, κρατώντας σταθερή τη θέση του LNB στη ράγα και οπωσδήποτε τη ρύθμιση στο τιμόνι. Συνδέουμε το πεδιόμετρο, ώστε να κάνουμε τις απαραίτητες μικρορυθμίσεις και αφού φέρουμε το μέγιστο σήμα, σφίγγουμε τις βίδες της βάσης του LNB. Ρυθμίζουμε τις θέσεις των υπόλοιπων LNBs, έτσι ώστε να λάβουμε το μέγιστο σήμα των δορυφόρων που αντιστοιχούν (εικόνα 32). Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να μετακινήσουμε τις βάσεις τους στη ράγα και να ρυθμίσουμε και την περιστροφή τους (skew). Οι δορυφόροι που κατεβάσαμε είναι οι Sirius 4,8E, Thor 1W, Amos 4W, Nilesat 7W, Atlantic Bird 12,5W, Telstar 15W και Hispasat 30W.

{p38}Έτσι, έχουμε ρυθμίσει πλέον και τα δύο κάτοπτρα.

Αυτό που μένει είναι να κάνουμε έναν τελικό έλεγχο και να σφίξουμε όσες βίδες είχαμε αφήσει πιο χαλαρές, τόσο στα κάτοπτρα (εικόνα 33), όσο και στις βάσεις των LNBs (εικόνες 34 και 35).

{p39}Επόμενο βήμα είναι το συμμάζεμα των καλωδίων πίσω από τα κάτοπτρα (εικόνα 36) και στη συνέχεια η σύνδεση των LNBs με τους διακόπτες DiSEqC της Spaun. H MSG μας έστειλε 4 τετραπλούς διακόπτες DiSEqC 2.0, στους οποίους συνδέσαμε τα 16 LNBs (εικόνες 37 και 38). Οι τέσσερις έξοδοι των διακοπτών 2.0 οδηγήθηκαν στις αντίστοιχες εισόδους ενός τετραπλού διακόπτη DiSEqC 2.1 (εικόνα 39).

{p40}Στη συνέχεια πρέπει να στερεώσουμε τους δύο διακόπτες DiSEqC 2.0 στο πρώτο κάτοπτρο (εικόνα 40) και τους άλλους δύο στο δεύτερο, ενώ σε ένα από τα δύο κάτοπτρα πρέπει να στερεώσουμε και το διακόπτη DiSEqC 2.1 (εικόνα 41).

{p41}Το μόνο που μένει πλέον είναι να συνδέσουμε το καλώδιο καθόδου, από την έξοδο του διακόπτη DiSEqC 2.1 προς το δέκτη μας, που αναγκαστικά πρέπει να υποστηρίζει το πρωτόκολλο DiSEqC 1.1.

Η εγκατάσταση έφτασε στο τέλος της (εικόνα 42).

 

Αναμφισβήτητα, η συγκεκριμένη εγκατάσταση είναι από τις πιο εντυπωσιακές που έχουμε κάνει. Όταν ολοκληρώσαμε τη διαδικασία και είδαμε τα δύο κάτοπτρα με τα 16 LNB, δεν θα σας το κρύψουμε, αισθανθήκαμε ένα δέος. Βλέπετε, η επιβλητική παρουσία τους, αλλά και η αίσθηση της λήψης όλων αυτών των δορυφόρων μαζί, είναι κάτι που σπάνια μπορεί να συναντήσει κάποιος. Από την άλλη πλευρά, μην ξεχνάμε και τη χρησιμότητα της συγκεκριμένης εφαρμογής, που δεν είναι άλλη από την παρακολούθηση των καναλιών 16 δορυφόρων. Βλέπετε, το να παρακολουθείτε κανάλια από τόσους πολλούς δορυφόρους, χωρίς να χρειάζεται κάθε λίγο να μετακινείτε το κάτοπτρό σας, δίνει ένα διαφορετικό αέρα στο zapping σας.