Βρετανικές έρευνες πάνω στη χρήση πυρηνικής ενέργειας για την εξερεύνηση του διαστήματος

H UK Space Agency και η Rolls-Royce συνεργάζονται στο πλαίσιο μιας μελέτης ως προς τη χρήση πυρηνικής ενέργειας και τεχνολογιών για την εξερεύνηση του διαστήματος. Όπως ανακοινώθηκε από τη βρετανική κυβέρνηση, πλανητικοί επιστήμονες θα διερευνήσουν τις δυνατότητες της πυρηνικής ενέργειας ως μια πλούσιας πηγής ενέργειας…

H UK Space Agency και η Rolls-Royce συνεργάζονται στο πλαίσιο μιας μελέτης ως προς τη χρήση πυρηνικής ενέργειας και τεχνολογιών για την εξερεύνηση του διαστήματος.

Όπως ανακοινώθηκε από τη βρετανική κυβέρνηση, πλανητικοί επιστήμονες θα διερευνήσουν τις δυνατότητες της πυρηνικής ενέργειας ως μια πλούσιας πηγής ενέργειας που μπορεί να καταστήσει δυνατές εξερευνητικές αποστολές βαθύτερα στο διάστημα κατά τις επόμενες δεκαετίες.

Η πυρηνική προώθηση, που χρησιμοποιεί την ενέργεια που απελευθερώνεται από τη διάσπαση του ατόμου για την επιτάχυνση προωθητικών, όπως το υδρογόνο, σε μεγάλες ταχύτητες, μπορεί να φέρει επανάσταση στα διαστημικά ταξίδια. Θεωρείται πως ένας κινητήρας τέτοιου είδους θα είχε διπλάσια απόδοση από τους χημικούς κινητήρες των σημερινών πυραύλων. Σκάφη με τέτοιους κινητήρες θα μπορούσαν να φτάνουν στον Άρη σε 3-4 μήνες- πολύ συντομότερα από ό,τι σημερινά σκάφη με χημική προώθηση.

Αυτό, πέρα από τα εμφανή πλεονεκτήματα που συνεπάγεται η εξοικονόμηση χρόνου, θα μείωνε επίσης κατά πολύ την ακτινοβολία που δέχονται οι αστροναύτες στα ταξίδια τους στον Άρη και άλλους πλανήτες, η οποία αυξάνεται όσο παραμένει κανείς στο βαθύ διάστημα, πέρα από την προστασία της Γης. Επίσης, η χρήση μικρών γεννητριών πυρηνικής ενέργειας για προώθηση φαίνεται ακόμα πιο ελκυστική αν αναλογιστεί κανείς πως η ενέργεια στο διάστημα γίνεται όλο και πιο σπάνια όσο απομακρύνεται κανείς από τον ήλιο: Στο εξώτερο ηλιακό σύστημα, το φως του ήλιου γίνεται πολύ αχνό για ηλιακούς συλλέκτες, ενώ άλλες τεχνολογίες οπως κυψέλες καυσίμου δεν θεωρούνται ακόμα πολύ αξιόπιστες ως πηγή ενέργειας για τέτοιους σκοπούς.

Η πυρηνική προώθηση υπήρχε ως ιδέα από τη δεκαετία του 1950 ακόμα, όταν οι ΗΠΑ είχαν επιχειρήσει να αναπτύξουν έναν πύραυλο η προώθηση του οποίου βασιζόταν σε μικρές ατομικές βόμβες που αφήνονταν πίσω του.

Πηγή: naftemporiki.gr

(Κώστας Παπαζαχαρίου, αναδημοσίευση 14/1/2021)