Ρυθμίσεις κατόπτρου σε Linux δέκτη

Featured | Το enigma2 είναι το πιο δημοφιλές λογισμικό για δορυφορικούς δέκτες με Linux. Είναι επίσης το λογισμικό που επιτρέπει τη μεγαλύτερη δυνατή παραμετροποίηση για τον έλεγχο του κεραιοσυστήματός μας, αφού υποστηρίζει κάθε πιθανό και απίθανο συνδυασμό DiSEqC διακοπτών, μοτέρ DiSEqC ή positioner DiSEqC. Ο τρόπος όμως που υποστηρίζονται αυτοί οι συνδυασμοί δεν είναι ξεκάθαρος στον απλό χρήστη…

Το enigma2 είναι το πιο δημοφιλές λογισμικό για δορυφορικούς δέκτες με Linux. Είναι επίσης το λογισμικό που επιτρέπει τη μεγαλύτερη δυνατή παραμετροποίηση για τον έλεγχο του κεραιοσυστήματός μας, αφού υποστηρίζει κάθε πιθανό και απίθανο συνδυασμό DiSEqC διακοπτών, μοτέρ DiSEqC ή positioner DiSEqC. Ο τρόπος όμως που υποστηρίζονται αυτοί οι συνδυασμοί δεν είναι ξεκάθαρος στον απλό χρήστη. Θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε όλες τις παραμέτρους που υποστηρίζει το enigma2 με τον απλούστερο δυνατό τρόπο. Οι αναφορές αντιστοιχούν στα ελληνικά μηνύματα της πιο πρόσφατης έκδοσης του OpenPLI.

Το enigma2 επιτρέπει τη ρύθμιση για το κεραιοσύστημά μας, πηγαίνοντας στο Μενού -> Παραμετροποίηση -> Αναζήτηση Υπηρεσιών -> Εγκατάσταση tuner (εικόνα 1). Εκεί μπορούμε να ρυθμίσουμε το κάθε tuner ξεχωριστά (εφόσον ο δέκτης μας έχει περισσότερα από ένα). Στις απλές ρυθμίσεις για τον έλεγχο του κεραιοσυστήματός μας, το enigma2 υποστηρίζει έναν, δύο ή τέσσερις δορυφόρους μέσω εντολών DiSEqC 1.0 (εικόνα 2), ενώ έχει και την υποστήριξη DiSEqC μοτέρ με λειτουργία USALS (εικόνα 3), πάντα με τη χρήση Universal LNB, όπως αυτά χρησιμοποιούνται στην Ευρώπη για λήψη μπάντας Ku. Αν έχουμε κάτι διαφορετικό από αυτές τις επιλογές, όπως LNB για C-Band, διακόπτες DiSEqC 1.1 για 8, 10 ή 16 θέσεις, VBOX positioner με DiSEqC 1.2 εντολές, συνδυασμό DiSEqC 1.0 και 1.1 διακοπτών για περισσότερα από 16 LNB ή συνδυασμό σταθερών και κινητών κατόπτρων, τότε θα πρέπει να ρυθμίσουμε τα tuner από την επιλογή “Τύπος παραμετροποίησης: προχωρημένο” (εικόνα 4). Τότε εμφανίζονται πολλές νέες επιλογές ταυτόχρονα και ο απλός χρήστης σίγουρα μπορεί να μπερδευτεί, αφού δυστυχώς δεν υπάρχει ένας εύκολος οδηγός να τον καθοδηγήσει. Παρακάτω θα εξετάσουμε μερικές πολύπλοκες περιπτώσεις, ώστε με τη βοήθεια των παραδειγμάτων να κατανοήσουμε και τη χρησιμότητα και τη λειτουργία της κάθε επιλογής.

Η λογική πίσω από τις προχωρημένες ρυθμίσεις είναι η δήλωση καθενός από τα LNB που χρησιμοποιούμε, με όλα τα χαρακτηριστικά που απαιτούνται για να επιλεγούν από το δέκτη και να λειτουργήσουν. Έτσι, αν έχουμε ένα κινητό πιάτο με actuator και VBOX DiSEqC 1.2 positioner, θα δηλώσουμε ένα LNB (συνήθως το LNB 1), θα επιλέξουμε “DiSEqC mode: 1.2”, “Χρήση usals για αυτόν το δορυφόρο: όχι” και για κάθε δορυφόρο που θέλουμε να λαμβάνουμε, θα μεταβάλλουμε μόνο την αποθηκευμένη θέση του positioner που αντιστοιχεί σε αυτόν το δορυφόρο, π.χ. “Αποθηκευμένη θέση: 011” (εικόνα 5). Αν έχουμε ένα πιάτο T90 με 12 LNB και ένα 16 θέσεων DiSEqC 1.1, τότε θα πρέπει να δηλώσουμε 12 LNB στο enigma2, από το 1 ως το 12. Αν δύο δορυφόροι μοιράζονται το ίδιο LNB (π.χ. λήψη 9Ε και 10Ε με ένα LNB), τότε και στους δύο δορυφόρους θα δηλώσουμε το ίδιο LNB. Για κάθε ένα LNB που δηλώνουμε, θα πρέπει να επιλέξουμε το “DiSEqC mode: 1.1” και τη θέση του στο διακόπτη μέσω της επιλογής Uncommitted DiSEqC. Αν για παράδειγμα το LNB μας βρίσκεται στη θέση 2 του διακόπτη, ορίζουμε: “Uncommitted DiSEqC command: Input 2” (εικόνα 6). Αν έχουμε ένα κινητό πιάτο με μοτέρ DiSEqC 1.2 ή USALS, και ταυτόχρονα αρκετά σταθερά LNB, τότε το κινητό πιάτο δηλώνεται σαν άλλο ένα LNB του συστήματος, με τη διαφορά ότι για αυτό επιλέγεται το “DiSEqC mode: 1.2”. Το enigma2 επιτρέπει τη δήλωση μέχρι 32 LNB.

Διακόπτες DiSEqC 1.1 και συνδυασμός με 1.0

Πρώτη κατηγορία που θα εξετάσουμε είναι αυτή των διακοπτών DiSEqC 1.1 και συνδυασμός αυτών με διακόπτες DiSEqC 1.0 . Ανάλογα με το ποιον διακόπτη χρησιμοποιούμε, η υποστήριξη περισσότερων από 4 LNB γίνεται είτε μόνο με την επιλογή της uncommitted διεύθυνσης του DiSEqC 1.1 από 1 ως 16, είτε με συνδυασμό επιλογής uncommitted διεύθυνσης του DiSEqC 1.1 από 1 ως 4 και της committed διεύθυνσης του DiSEqC 1.0 μεταξύ των AA, AB, BA και BB. Κάποιοι διακόπτες υποστηρίζουν και τις δύο επιλογές μέσω dip switches, όπως για παράδειγμα τα EMP Centauri. Σε αυτή την περίπτωση είναι προτιμότερο να επιλέξετε τη λειτουργία του διακόπτη μόνο με uncommitted διεύθυνση, αφού η διαδικασία είναι απλούστερη. Επιπλέον, αν έχετε παραπάνω από 16 LNB, είναι απαραίτητος ο συνδυασμός των uncommitted διευθύνσεων με τις committed, για να διευθυνσιοδοτήσουμε μέχρι 64 LNB. Θεωρητικά μπορούμε να διευθυνσιοδοτήσουμε μέχρι 256 LNB, συνδυάζοντας DiSEqC 1.0 και 1.1 εντολές με διακόπτη 0/12V και αναλογικό διακόπτη toneburst. Στην πράξη αυτό δεν έχει νόημα για έναν enigma2 δέκτη, αφού δεν υποστηρίζει περισσότερα από 32 LNB.

Ξεκινάμε λοιπόν δηλώνοντας ένα προς ένα όλα τα LNB μας επιλέγοντας πρώτα το δορυφόρο που αυτό αντιστοιχεί, στην επιλογή “Δορυφόρος”, και επιλέγοντας τον αριθμό του LNB (για 16 LNB, από LNB 1 ως LNB 16) στην επιλογή “LNB” (εικόνα 7). Στο παράδειγμα της εικόνας, ρυθμίζουμε το δορυφόρο Thor 0.8W σαν LNB 2. Κάτω από τη ρύθμιση “LNB” έχουμε την ρύθμιση “Προτεραιότητα”, με προεπιλεγμένη τιμή “Αυτόματα”. Η ρύθμιση αυτή έχει νόημα σε δέκτες με περισσότερα των 2 tuner, αν θέλουμε σε κάποιο από τα δύο να δώσουμε μεγαλύτερη προτεραιότητα. Στη ρύθμιση “Αυτόματα” τα σταθερά LNB έχουν πάντα προτεραιότητα σε σχέση με τα LNB που αντιστοιχούν σε κινούμενα πιάτα. Παρακάτω έχουμε την επιλογή LOF όπου ορίζουμε τον τύπο του LNB. Μπορούμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε Universal, C-Band ή “Ορισμός από το χρήστη”. Με την τελευταία επιλογή μπορούμε να δηλώσουμε LNB που διαφέρουν από τα Universal, να μετακυλήσουμε την αλλαγή μπάντας λίγο κάτω ή λίγο πάνω, κτλ. Παρακάτω έχουμε τις επιλογές “Voltage Mode” και “Τύπος τόνου”, οι οποίες έχουν χρησιμότητα, αν δε χρησιμοποιούμε Universal LNB και θέλουμε να οδηγήσουμε κάποιο LNB ή κάποιο διακόπτη μέσω εναλλαγής της τάσης (13/18V) ή του τόνου 22KHz (ανοικτό/κλειστό). Οι ρυθμίσεις αυτές δεν πρέπει να μεταβάλλονται για Universal LNB, αφού αυτά χρησιμοποιούν το επίπεδο της τάσης και τον τόνο 22KHz για να επιλέγουν τον τοπικό ταλαντωτή (κάτω/πάνω μπάντα) και την πολικότητα (Οριζόντια / Κάθετη ή Αριστερόστροφη / Δεξιόστροφη). Επιπλέον έχουμε την επιλογή “Αυξημένη τάση” για LNB ή διακόπτες που απαιτούν παραπάνω από 450mA ρεύματος. Προσοχή όμως γιατί κάποιοι διακόπτες έχουν προστασία και απενεργοποιούνται, αν διαγνώσουν ρεύμα μεγαλύτερο από τα 450mA. Παρακάτω έχουμε την επιλογή DiSEqC mode, όπου και επιλέγουμε το 1.1. Ακόμα κι αν έχουμε συνδυασμό 1.0 και 1.1 DiSEqC διακοπτών ή διευθύνσεων, και πάλι επιλέγουμε 1.1, αφού αυτή η επιλογή ενεργοποιεί τις ρυθμίσεις για uncommitted διευθύνσεις, διατηρώντας τις επιλογές για committed διευθύνσεις. Έφτασε η στιγμή να δηλώσουμε ακριβώς με ποιες διευθύνσεις ενεργοποιείται το συγκεκριμένο LNB. Αν ο διακόπτης δέχεται μόνο uncommitted διευθύνσεις, τότε αφήνουμε κενή την επιλογή “Ενεργοποίηση εντολής DiSEqC” και ορίζουμε τη σωστή διεύθυνση, από 1 ως 16, στην επιλογή “Uncommitted DiSEqC command” (εικόνα 8). Αν ο διακόπτης μας διευθυνσιοδοτεί για παράδειγμα την 7η πόρτα του σαν uncommitted διεύθυνση 2, committed διεύθυνση 3 (ή C ή BA), τότε θα πρέπει να δηλώσουμε στην επιλογή “Ενεργοποίηση εντολής DiSEqC” την τιμή BA (εικόνα 9) και στην επιλογή “Uncommitted DiSEqC command” την επιλογή “Input 2”. Επιπλέον, θα πρέπει να ορίσουμε τη σειρά εντολών στην επιλογή “Σειρά εντολών” ως “uncommitted, committed, toneburst” ή εναλλακτικά ως “toneburst, uncommitted, committed” (εικόνα 10). Ουσιαστικά λέμε στο δέκτη πως πρώτα πρέπει να επιλέξει την uncommitted διεύθυνση και μετά την committed. Σε άλλη περίπτωση, όπου ένας τετραπλός διακόπτης DiSEqC 1.0 οδηγεί τέσσερις 10πλους διακόπτες DiSEqC 1.1 uncommitted διεύθυνσης για συνολικό αριθμό 40 θέσεων, θα δηλώναμε τη σειρά εντολών ως “committed, uncommitted, toneburst” ή εναλλακτικά “toneburst, committed, uncommitted”, ώστε πρώτα να επιλεγεί η πόρτα του τετραπλού DiSEqC 1.0 διακόπτη και μετά η πόρτα του αντίστοιχου δεκαπλού DiSEqC 1.1 διακόπτη. Στην περίπτωση που είχαμε και κάποιο αναλογικό toneburst διακόπτη στη συστοιχία των διακοπτών μας, θα έπρεπε να επιλέξουμε κατάλληλα και το σημείο επιλογής toneburst, αν δηλαδή θα είναι στην αρχή ή στο τέλος της ακολουθίας εντολών. Βέβαια είναι μάλλον δύσκολο να βρεθούν σήμερα τέτοιοι αναλογικοί toneburst διακόπτες. Δύο ακόμα παράμετροι επηρεάζουν τη λειτουργία διακοπτών DiSEqC 1.1 και 1.0. Η πρώτη είναι η επιλογή “DiSEqC repeats”, όπου ορίζουμε πόσες φορές θέλουμε να επαναλαμβάνεται κάθε εντολή DiSEqC. Αυτό βοηθάει σε μεγάλα μήκη καλωδίων ή σε διακόπτες που δεν καταλαβαίνουν με την πρώτη τις εντολές. Φυσικά, όσο περισσότερες επαναλήψεις έχουμε, τόσο πιο αργή είναι η διαδικασία αλλαγής καναλιού από δορυφόρο σε δορυφόρο. Η δεύτερη είναι η επιλογή “Επανάληψη διαδοχής” και δέχεται τιμές ναι / όχι. Η επανάληψη διαδοχής μάς εξασφαλίζει ότι οι διακόπτες που είναι συνδεδεμένοι μεταξύ τους θα λάβουν όλοι τη σωστή εντολή εναλλαγής. Στο παραπάνω παράδειγμα όπου επιλέγουμε πρώτα έναν διακόπτη DiSEqC 1.0 και μετά έναν διακόπτη DiSEqC 1.1, ο δέκτης θα στείλει πρώτα την committed διεύθυνση, θα περιμένει περίπου 100msec (χιλιοστά δευτερολέπτου) και μετά θα στείλει την uncommitted διεύθυνση. Αν ο DiSEqC 1.0 διακόπτης είναι αργός και δεν προλάβει να αλλάξει θέση σε 100msec, τότε η uncommitted διεύθυνση δε θα πάει ποτέ στο διακόπτη DiSEqC 1.1. Η επανάληψη διαδοχής μάς επιτρέπει να φτάσει η εντολή, αφού η όλη ακολουθία θα επαναληφθεί μία φορά και ο πρώτος διακόπτης θα είναι ήδη στη σωστή θέση. Και αυτή η επιλογή θα καθυστερεί τη διαδικασία αλλαγής καναλιού από δορυφόρο σε δορυφόρο. Γι’ αυτό πρέπει να ενεργοποιείται μόνο αν παρατηρούμε προβλήματα στις αλλαγές. Τέλος, η επιλογή “Γρήγορο DiSEqC” δε στέλνει ξανά τις εντολές DiSEqC για επιλογή δορυφόρου, όταν αλλάζουμε κανάλια στον ίδιο δορυφόρο.

Μοτέρ DiSEqC με USALS ή actuator με VBOX DiSEqC 1.2 positioner

Η δεύτερη κατηγορία που θα εξετάσουμε είναι αυτή των μοτέρ. Η δήλωση ενός USALS μοτέρ μπορεί να γίνει και με τις απλές ρυθμίσεις, αφού αρκεί να δηλώσουμε το γεωγραφικό μήκος και πλάτος της περιοχής μας, ώστε ο δέκτης να κλειδώσει σωστά όλους τους δορυφόρους. Αν όμως το μοτέρ μας δεν υλοποιεί 100% σωστά το USALS πρωτόκολλο ή έχουμε μικροαστοχίες σε κάποιους δορυφόρους που απαιτούν τη χειροκίνητη ρύθμιση της θέσης, θα πρέπει αναγκαστικά να χρησιμοποιήσουμε τις προχωρημένες ρυθμίσεις. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε, αν χρησιμοποιούμε κινητό κάτοπτρο με actuator και DiSEqC 1.2 VBOX positioner. Ενεργοποιώντας τις προχωρημένες ρυθμίσεις θα δηλώσουμε ένα LNB (συνήθως το LNB 1) και θα επιλέξουμε “DiSEqC mode: 1.2”. Για μοτέρ USALS αφήνουμε την προεπιλεγμένη τιμή “Χρήση usals για αυτόν το δορυφόρο: Ναι” και δηλώνουμε το γεωγραφικό μήκος και πλάτος στα αντίστοιχα πεδία (εικόνα 12). Για μοτέρ actuator με VBOX DiSEqC 1.2 positioner θέτουμε την επιλογή “Χρήση usals για αυτόν το δορυφόρο: Όχι”. Αν έχουμε ήδη προγραμματίσει το positioner μας, απλώς δηλώνουμε την αποθηκευμένη θέση του δορυφόρου στην επιλογή “Αποθηκευμένη θέση”. Επαναλαμβάνουμε τη ρύθμιση για όλους τους δορυφόρους που λαμβάνουμε στο τόξο μας (πχ από 75Ε ως 45W).

Για τον προγραμματισμό των θέσεων του positioner και τις μικροδιορθώσεις σε μοτέρ USALS, θα πρέπει να έχουμε εγκατεστημένο το enigma2 πρόσθετο positionersetup. Αυτό είναι προεγκατεστημένο στα περισσότερα images αλλά όχι σε όλα. Θα το βρείτε στο Μενού -> Παραμετροποίηση -> Αναζήτηση Υπηρεσιών -> Ρύθμιση positioner (εικόνα 11) . Το πρόσθετο positionersetup στο OpenPLI και στα images που βασίζονται σε αυτό είναι πολύ καλύτερο από αυτό της Dream Multimedia και του κλειστού κώδικα enigma2. Γι’ αυτό σας προτείνουμε να το χρησιμοποιήσετε.

Έχοντας λοιπόν ένα μοτέρ USALS, βλέπουμε πως παρόλο που έχουμε κάνει την τέλεια στόχευση στο πιάτο μας και έχουμε δηλώσει σωστά τις συντεταγμένες μας, σε κάποιους δορυφόρους η εντολή USALS μετακινεί το πιάτο περισσότερο ή λιγότερο απ’ ότι πρέπει. Αυτό συνήθως οφείλεται σε κακή υλοποίηση του πρωτοκόλλου USALS από το μοτέρ. Σε αυτήν την περίπτωση, πηγαίνοντας στο πρόσθετο positionersetup, στην επιλογή “Fine movement” και χρησιμοποιώντας το πράσινο και κίτρινο κουμπί του τηλεχειριστηρίου μπορούμε να κάνουμε μικρορυθμίσεις. Αφού βρούμε το βέλτιστο σήμα, πηγαίνουμε στην επιλογή “Memory Index” και πατάμε το μπλε κουμπί στο τηλεχειριστήριο, που αντιστοιχεί στην επιλογή “Allocate”. Αυτή η επιλογή διαβάζει τις ρυθμίσεις μας και επιλέγει την πρώτη ελεύθερη θέση αποθήκευσης σύμφωνα με το DiSEqC 1.2 πρωτόκολλο και την εντολή Goto position. Εφόσον δεν έχουμε δηλώσει άλλη χειροκίνητη θέση, επιλέγεται η τιμή 1. Πατάμε το πράσινο κουμπί στο τηλεχειριστήριο για την αποθήκευση θέσης και αυτή σώζεται στο μοτέρ μας. Πρέπει τώρα να επιστρέψουμε πίσω στη ρύθμιση των tuner και στο συγκεκριμένο δορυφόρο θα δηλώσουμε “Χρήση usals για αυτόν το δορυφόρο: Όχι” και “Αποθηκευμένη θέση: 001”. Στον επόμενο δορυφόρο που θα ρυθμίσουμε χειροκίνητα, η εντολή “Allocate” θα επιλέξει τη θέση 2. Έτσι εμείς μετά στην επιλογή “Αποθηκευμένη θέση” θα δώσουμε την τιμή 002. Το ίδιο θα επαναλάβουμε για όσες θέσεις χρειάζονται ειδική χειροκίνητη ρύθμιση. Σε όλες τις άλλες, αφήνουμε την προεπιλεγμένη τιμή “Χρήση usals για αυτόν το δορυφόρο: Ναι”. Με τον ίδιο τρόπο θα ρυθμίσουμε και τις αποθηκευμένες θέσεις ενός VBOX DiSEqC 1.2 positioner.

Για τα μοτέρ USALS υπάρχει μία πολύ ενδιαφέρουσα παράμετρος που λέγεται “Χρήση Power Measurement”. Αν ο δέκτης μας υποστηρίζει την ανάγνωση της κατανάλωσης ρεύματος στην έξοδο του tuner, μπορεί με αυτή τη ρύθμιση να καταλαβαίνει πότε σταμάτησε να κινείται το μοτέρ. Θέτοντας το “Χρήση Power Measurement: Ναι” ενεργοποιείται η επιλογή “Όριο ρεύματος σε mA”. Εδώ ορίζουμε την ένταση του ρεύματος που καταναλώνει το LNB και το μοτέρ σε αδράνεια. Μία τιμή στα 100mA είναι καλή, αλλά εξαρτάται και από το LNB που χρησιμοποιείται (εικόνα 13). Αν ο δέκτης δεν υποστηρίζει την ανάγνωση της κατανάλωσης ρεύματος, καλό είναι αυτή η επιλογή να είναι απενεργοποιημένη. Σε αυτήν την περίπτωση μπορεί και πάλι να καταλάβει ο δέκτης πότε σταμάτησε να κινείται το πιάτο, αν ορίσουμε χειροκίνητα την ταχύτητα περιστροφής στα αντίστοιχα πεδία (Horizontal turning speed και vertical turning speed). Αυτές όμως οι παράμετροι υποστηρίζονται μόνο στο OpenPLI.

Αν τώρα το κινητό πιάτο είναι μέρος μίας εγκατάστασης που περιλαμβάνει και σταθερά πιάτα με πολλά LNB, ισχύει ό,τι αναφέραμε παραπάνω για τα DiSEqC 1.1 και 1.0. Το κινητό LNB είναι απλώς ένα επιπλέον LNB στο σύστημα. Το ρυθμίζουμε σαν DiSEqC 1.2 και ρυθμίζουμε τις committed και uncommitted εντολές που απαιτούνται για να ενεργοποιηθεί το συγκεκριμένο LNB. Πολύ πιθανό να χρειάζεται η επανάληψη διαδοχής, ώστε να φτάσει η εντολή DiSEqC 1.2 ή USALS στο μοτέρ.

Σίγουρα η ρύθμιση απαιτητικών εγκαταστάσεων σε enigma2 δέκτες είναι αρκετά περίπλοκη και στρυφνή. Σε αυτό δυστυχώς συμβάλλει και η μέτρια μετάφραση στα ελληνικά αρκετών όρων, ή και η απουσία μετάφρασης. Ελπίζουμε να σας βοηθήσαμε να καταλάβετε και να κατανοήσετε όλες τις παραμέτρους, ώστε να μπορέσετε να ρυθμίσετε το κεραιοσύστημά σας αποδοτικά. Και για να μη χάσετε τις ρυθμίσεις σας, αυτές σώζονται όλες στο αρχείο /etc/enigma2/settings, το οποίο καλό είναι να το αποθηκεύσετε κάπου, αν έχετε τόσο πολύπλοκες εγκαταστάσεις.

{gallery}3307{/gallery}

T44