Γνωριμία με τα υλικά δορυφορικής και επίγειας λήψης

Η δορυφορική και επίγεια τηλεόραση είναι ένας φιλόξενος χώρος που εμπεριέχει τόσο ερασιτέχνες όσο και επαγγελματίες. Ο λόγος είναι ότι οι βασικές γνώσεις μπορούν να κατακτηθούν σε υψηλό επίπεδο από οποιονδήποτε, επιτρέποντας στον, από αρχαιοτάτων χρόνων, “πολυμήχανο Έλληνα” να προχωρήσει σε εφαρμογές “Καν’ το μόνος σου”. Διαβάστε, λοιπόν, το παρόν άρθρο και ανεβείτε… άφοβα στην ταράτσα σας!

Η δορυφορική τηλεόραση ανέκαθεν ήταν ένας χώρος που γοήτευε τους ερασιτέχνες, οι οποίοι ενίοτε έφταναν, όπως συμβαίνει σε πολλές ειδικότητες, να ξεπερνούν σε συγκεκριμένες γνώσεις ακόμα ορισμένους επαγγελματίες. Ας μη βιαζόμαστε, όμως, αφού στην τηλεόραση και οι απλές υλοποιήσεις μπορούν να φανούν πρακτικότατες, χαρίζοντας ταυτόχρονα την ικανοποίηση της δημιουργίας. Στον παρόν άρθρο θα κάνουμε την πρώτη μας επαφή με τη δορυφορική, αλλά και την επίγεια τηλεόραση, μέσω της παρουσίασης των υλικών που πρόκειται να συναντήσουμε στην αλληλεπίδρασή μας με το χώρο αυτό. Επειδή, όμως, ο στόχος μας είναι πρακτικός και όχι θεωρητικός, δεν θα καταγράψουμε ένα… κατάλογο, αλλά θα γνωρίσουμε τα υλικά μέσω πρακτικών εφαρμογών.

Από πάνω προς τα κάτω…

Ξεκινώντας λοιπόν από τα βασικά υλικά που θα συναντήσουμε στην ταράτσα μας, με τα παρακάτω μπορούμε να υλοποιήσουμε την εγκατάσταση επίγειας και δορυφορικής κεραίας, για απλές ή πολλαπλές λήψεις και να κάνουμε μίξη των σημάτων μας, ώστε να τα διαμοιράσουμε μέσα από ένα ή περισσότερα καλώδια ανάλογα με τις απαιτήσεις μας. Προτού όμως προχωρήσουμε, να επισημάνουμε μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια όσον αφορά τη διανομή των επίγειων και δορυφορικών σημάτων. Ένα επίγειο σήμα, όπως αυτό από μια επίγεια κεραία, μπορεί να διαχωριστεί σε πολλαπλά σήματα και να τροφοδοτήσει πολλαπλές πρίζες. Αντίθετα, το σήμα που λαμβάνουμε από ένα δορυφορικό κάτοπτρο δεν μπορούμε να το διαχωρίσουμε ώστε να τροφοδοτήσουμε πολλαπλές πρίζες, παρά μόνο μία. Για τη διανομή ενός κατόπτρου σε πολλές πρίζες πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ειδικό εξοπλισμό που θα αναφέρουμε παρακάτω.

Επίγεια κεραία

Για τη λήψη αναλογικών και ψηφιακών σημάτων επίγειων τηλεοπτικών σημάτων, χρειαζόμαστε μια επίγεια κεραία. Το μέγεθος και ο τύπος της κεραίας εξαρτάται κυρίως από την απόστασή μας από το σημείο εκπομπής των καναλιών. Σε πολλές περιπτώσεις η μεγάλη κεραία είναι πλεονασμός που μπορεί μάλιστα να οδηγήσει σε προβλήματα, δίνοντας παραπάνω σήμα από αυτό που χρειαζόμαστε. Λόγω της προκείμενης έλευσης των ψηφιακών καναλιών, είναι σημαντικό να διασαφηνίσουμε ότι μια επίγεια κεραία UHF λαμβάνει τα αναλογικά κανάλια, αλλά και τα ψηφιακά, χωρίς να είναι ανάγκη να αναγράφει κάτι ανάλογο (όπως π.χ. DVB-T Ready, κτλ.).

Δορυφορικό κάτοπτρο

Το δορυφορικό κάτοπτρο χρησιμοποιείται για τη στόχευση και λήψη ενός η περισσότερων δορυφόρων. Το μέγεθος και ο τύπος του εξαρτάται κατά πρώτο λόγο από το ποιον δορυφόρο θέλουμε να στοχεύσουμε και έπειτα από τον αριθμό των ταυτόχρονων λήψεων που θέλουμε να επιτύχουμε. Για παράδειγμα, η κλασική εφαρμογή για τη χώρα μας είναι η στόχευση του δορυφόρου Hot Bird, που πραγματοποιείται με ένα κάτοπτρο Offset διαμέτρου 80cm. Η αμέσως επόμενη συνηθέστερη εφαρμογή είναι η χρήση κατόπτρου Offset γύρω στο 1m για ταυτόχρονη λήψη του Hot Βird και του Astra 19,2. Στο πίσω μέρος του περιοδικού αναγράφονται οι απαιτούμενες διαστάσεις για κάθε δορυφόρο. Πρακτικά ξεχωρίζουμε τα παρακάτω είδη εφαρμογών δορυφορικού κατόπτρου:

Offset: Η συντριπτική πλειοψηφία δορυφορικών κατόπτρων είναι τύπου Offset, ειδικά όταν στοχεύουμε μονάχα έναν δορυφόρο. Επίσης, κάτοπτρο Offset χρησιμοποιείται για πολλαπλές λήψεις, αλλά μικρού αριθμού δορυφόρων, όπως 2 ή 3 και πιο σπάνια περισσότερων δορυφόρων.

Κινητό κάτοπτρο: Για λήψη ολόκληρου του τόξου των δορυφόρων χρησιμοποιούμε κάτοπτρο Offset διαστάσεων συνήθως 1,20m και πάνω σε κινητό σύστημα, που απαρτίζεται από υλικά που παρουσιάζουμε παρακάτω.

Toroidal: Ο τύπος κατόπτρων Toroidal είναι μια ειδική κατηγορία δορυφορικών κεραιών που σχεδιάστηκε με βάση τη θεωρία της διπλής ανάκλασης, όπου το δορυφορικό σήμα ανακλάται δύο φορές, μεταξύ ενός κυρίως ανακλαστήρα και ενός υποανακλαστήρα, για να φτάσει στο κεντρικό σημείο εστίασης. Πολύ συνοπτικά, αφού ξεφεύγουμε λίγο από το επίπεδο των βασικών γνώσεων του άρθρου, να αναφέρουμε ότι το Torroidal είναι σταθερό και δεν κινείται όπως το κινητό κάτοπτρο, δίνοντας δυνατότητας άμεση αλλαγής από δορυφόρο σε δορυφόρο και χρησιμοποιεί τόσα LNB (για ορισμό βλέπε παρακάτω), όσα ο αριθμός των δορυφόρων λήψης, σε αντίθεση με το κινητό κάτοπτρο που χρησιμοποιεί μόνο ένα και αποδίδει θεωρητικά ελαφρώς λιγότερες δυνατότητες λήψης.

{gallery}8557_2{/gallery}

LNB

Τo LNB είναι στην ουσία η δορυφορική κεραία πάνω στην οποία εστιάζονται τα σήματα του δορυφόρου, που ανακλώνται πάνω στην επιφάνεια του δορυφορικού κατόπτρου. Υπάρχουν διάφοροι τύποι LNB, ωστόσο ο πιο συνηθισμένος είναι ο Universal. Στις κλασικές εφαρμογές στόχευσης ενός δορυφόρου, χρησιμοποιείται Single Universal LNB, δηλαδή παρέχει μια έξοδο προς ένα δορυφορικό δέκτη. Ωστόσο πολύ εύκολα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε LNB με πολλαπλές εξόδου (Twin, Quad και Octo, με 2, 4 και 8 εξόδους αντίστοιχα), για παροχή σήματος σε παραπάνω από ένα ανεξάρτητο δέκτη. Για παράδειγμα, εάν θέλουμε να παρακολουθούμε δορυφορικά προγράμματα στο σαλόνι και στην κρεβατοκάμαρα ταυτόχρονα και πλήρως ανεξάρτητα, μπορούμε να τοποθετήσουμε Twin Universal LNB, οδηγώντας δύο ξεχωριστά καλώδια σε κάθε τελικό σημείο.

Ιστός και βάσεις

Εάν ακούσετε κάποιο σχετικό να αναφέρει ότι έστησε ιστό στην ταράτσα του, μη φαντάζεστε ότι θα ανεβείτε και θα συναντήσετε κάποιο περίτεχνο πλέγμα που να θυμίζει ιστό αράχνης! Όπως και σε άλλες μηχανικές εφαρμογές, ο ιστός είναι ο κατακόρυφος μεταλλικός σωλήνας που απαιτείται για την ανάρτηση και στήριξη των κεραιών. Το ύψος του ιστού ποικίλει ανάλογα με το πόσο ψηλά θέλουμε να σηκώσουμε την επίγεια κεραία μας, για να έχουμε όσο το δυνατό πιο ξεκάθαρο πεδίο. Συνεπώς, στο ψηλότερο σημείο του ιστού ανεβάζουμε την επίγεια κεραία μας και χαμηλότερα, όσο πιο κοντά στη βάση τόσο καλύτερα, τοποθετούμε το δορυφορικό κάτοπτρο. Εάν έχουμε ανοιχτό πεδίο προς τις κεραίες εκπομπής (για παράδειγμα, στην Αθήνα κατά βάση κοιτάμε τις κορυφές των βουνών της Πάρνηθας ή του Υμηττού και στη Θεσσαλονίκη του Χορτιάτη), μπορούμε να παραλείψουμε την τοποθέτηση του ιστού και να τοποθετήσουμε τις κεραίες με τις κατάλληλες βάσεις σε πλάγιους τοίχους. Η τοποθέτηση σε κάγκελο θα πρέπει να είναι η ύστατη επιλογή, αφού δεν μπορεί να είναι απόλυτα σταθερή και πιθανότατα να έχει αρκετές ταλαντώσεις, ειδικά στην δορυφορική κεραία. Εάν τώρα αποφασίσετε να τοποθετήσετε κινητό κάτοπτρο, θα χρειαστείτε οπωσδήποτε σταθερή βάση υψηλής ανοχής, τοποθετημένη απόλυτα κατακόρυφα, περιπλέκοντας αρκετά τα πράγματα.

Ομοαξονικό καλώδιο

Αφότου στήσαμε και ρυθμίσαμε τις κεραίες μας, είναι καιρός να κατεβάσουμε τα σήματά μας στην τηλεόραση και το δέκτη μας. Τα δορυφορικά και επίγεια σήματα είναι σήματα RF και μπορούν να μεταδοθούν μέσου του ομοαξονικού καλωδίου. Το ομοαξονικό καλώδιο συνοπτικά διαθέτει ένα κεντρικό αγωγό που περικλείεται από ένα αφρώδες υλικό, που με τη σειρά του περικλείεται από ένα μεταλλικό πλέγμα και τέλος καλύπτονται από τον εξωτερικό μανδύα. Το ομοαξονικό καλώδιο είναι αυτό που καταλήγει στις πρίζες των σπιτιών μας και χρησιμοποιείται εδώ και δεκαετίες σε όλα τα κτίρια. Είναι πολύ σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν υπάρχει επίγειο ή δορυφορικό καλώδιο, αφού όλα τα καλώδια μεταφέρουν όλο το φάσμα των συχνοτήτων RF, ωστόσο μπορεί να έχουν τρομερά μεγάλες αποκλίσεις στις απώλειες στάθμης σήματος ανά μέτρο, ειδικά στις υψηλές συχνότητες των δορυφορικών σημάτων. Γι’ αυτό το λόγο, η επιλογή του καλωδίου είναι εξαιρετικά σημαντική, ειδικά στην αρχική κατασκευή ενός σπιτιού, όπου πρόκειται να περαστεί μέσα από τοίχους. Τέλος, όπως συμβαίνει και στις επίγειες κεραίες, έτσι και στο ομοαξονικό καλώδιο, δεν υφίσταται διαχωρισμός μεταξύ επίγειων αναλογικών και ψηφιακών σημάτων.

Βύσματα “F” και “RF”

Για τη συνδεσμολογία των υλικών με το ομοαξονικό καλώδιο από την ταράτσα μέχρι και την πρίζα, χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο το βύσμα “F”. Το βύσμα “F” τοποθετείται γρήγορα στο ομοαξονικό καλώδιο και – το σημαντικότερο – ελέγχεται εύκολα με το μάτι εάν έχει γίνει σωστά η σύνδεση. Από την πρίζα στην τηλεόραση χρησιμοποιείται το βύσμα RF, το οποίο γνωρίζει και ο περισσότερος κόσμος, αφού συνοδεύει πάντα τις τηλεοράσεις για σύνδεση με την πρίζα. Ωστόσο, θα συμβουλεύαμε να πετάγατε όσον το δυνατόν πιο άμεσα τη γέφυρα RF που συνοδεύει την τηλεόρασή σας και να φτιάχνατε μια εσείς με καλό καλώδιο, γιατί η έτοιμη γέφυρα σχεδόν πάντα είναι από χαμηλής ανθεκτικότητας καλώδιο και είναι θέμα χρόνου να αρχίσει να χαλάει και να παρουσιάζει σημαντικά προβλήματα στην εικόνα.

Μίκτης TV/SAT

Ένα πολύ μικρό και πολύ χαμηλού κόστους εξάρτημα, που ωστόσο πολλές φορές μας λύνει τα χέρια είναι ο μίκτης TV/SAT. Εάν υποθέσουμε ότι έχουμε πραγματοποιήσει την απλούστατη, αλλά και συνηθέστερη εφαρμογή μιας επίγειας και μιας δορυφορικής κεραίας, το επόμενο βήμα είναι να οδηγήσουμε τα σήματά μας σε μια πρίζα, όπου έχουμε την τηλεόραση και το δορυφορικό μας δέκτη. Για τη διανομή των σημάτων μας από την ταράτσα στο τερματικό σημείο, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μονάχα μια γραμμή ομοαξονικού καλωδίου, κάνοντας μίξη των σημάτων που έρχονται από την επίγεια κεραία και το LNB του κατόπτρου, μέσω του μίκτη TV/SAT. Στην πρίζα όπου καταλήγει το καλώδιο, γίνεται πάλι ο διαχωρισμός των σημάτων και οδηγούνται τα σήματα στην τηλεόραση και το δορυφορικό δέκτη αντίστοιχα.

Ενισχυτής ιστού

Σε περιοχές όπου τα σήματα που φτάνουν στην επίγεια κεραία είναι ασθενή ή σε εγκαταστάσεις με μεγάλες αποστάσεις καλωδίου από τις κεραίες στις πρίζες, συνηθίζεται η τοποθέτηση ενισχυτή ιστού. Όπως δηλώνει το όνομά του, ο ενισχυτής τοποθετείται πάνω στον ιστό για να είναι όσο πιο κοντά στις κεραίες. Με αυτόν τον τρόπο δέχεται τα σήματα στην είσοδό του όσον τον δυνατόν πιο ισχυρά, ώστε να προσθέσει τη λιγότερη δυνατή παραμόρφωση. Ο ενισχυτής ιστού, ως ενεργό στοιχείο, απαιτεί τροφοδοσία, η οποία αποδίδεται απομακρυσμένα από τροφοδοτικό εντός της οικίας. Για την τροφοδοσία, χρησιμοποιείται το ίδιο ομοαξονικό καλώδιο που μεταφέρει τα σήματα. Υπάρχουν διάφοροι τύποι ενισχυτών ιστού, ανάλογα τις εισόδους που διαθέτουν, όπως και τα χαρακτηριστικά τους. Κατά κύριο λόγο, οι ενισχυτές ιστού οδηγούν τα επίγεια σήματα, ωστόσο μπορεί να συναντήσουμε μοντέλα με είσοδο δορυφορικού σήματος, που ουσιαστικά εξυπηρετουν στη μίξη των σημάτων, αλλά η παροχή του δορυφορικού σήματος προορίζεται πάντα για μια πρίζα.

Διακόπτης DiSEqC

Ο διακόπτης DiSEqC είναι ένα παθητικό εξάρτημα, όπου χρησιμοποιείται για να οδηγήσουμε τις εξόδους από παραπάνω από ένα LNB σε ένα δέκτη. Όταν, για παράδειγμα, κάνουμε λήψη πολλών δορυφόρων με ένα κάτοπτρο με παράπλευρα LNB, τις εξόδους από τα LNB τα οδηγούμε στις εισόδους του διακόπτη DiSEqC, η έξοδος του οποίου οδηγείται στον δορυφορικό δέκτη. Ο δέκτης, υποστηρίζοντας το πρωτόκολλο DiSEqC, μπορεί να επιλέξει ποιο LNB θα κάνει λήψη μέσω του διακόπτη. Προφανώς, διακόπτη DiSEqC χρησιμοποιούμε και στα κάτοπτρα Toroidal, αφού χρησιμοποιούμε πολλά LNB σε κάθε δορυφορική κεραία. Το πρωτόκολλο DiSEqC έρχεται σε διάφορες εκδόσεις, υποστηρίζοντας όλο και περισσότερες λειτουργίες πέραν της επιλογής μεταξύ πολλαπλών LNB, όπως την κίνηση ενός κινητού κατόπτρου. Ένας διακόπτης DiSEqC μπορεί να έχει από 2 ή και παραπάνω εισόδους (2, 4, 8, 16 εισόδους).

{gallery}8557_1{/gallery}

Splitter

Προχωρώντας στη διανομή των σημάτων που λαμβάνουμε από τις κεραίες μας προς τις πρίζες του σπιτιού, το βασικότερο παθητικό στοιχείο που μπορεί να χρειαστούμε είναι ένας διαχωριστής. Το splitter μπορεί να δέχεται στην είσοδό του ένα σήμα RF και να το μοιράζει σε πολλαπλές εξόδους. Προσοχή, όμως, το splitter χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο σε επίγεια σήματα και σε σπάνιες περιπτώσεις σε δορυφορικά, όπου μπορεί να το συναντήσουμε σε επαγγελματικές εγκαταστάσεις, όπου χρησιμοποιούμε διαφορετικού τύπου LNB από τον Universal. Έτσι, το splitter μπορεί να μας αποδώσει το σήμα που λαμβάνουμε από την επίγεια κεραία μας σε πολλαπλές εξόδους για το διαμοιρασμό του σε παραπάνω από μια πρίζες. Συναντάμε splitter με ποικίλο αριθμό εξόδων, όπως 2, 4, 8 και 16.

Πρίζα

Οι πρίζες χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες, τις πρίζες διελεύσεως και τις τερματικές. Στις περισσότερες οικίες συναντάμε πρίζες διελεύσεως για τα σήματα της επίγειας κεραίας, οι οποίες συνθέτουν μια συστοιχία πριζών επιτρέποντας το σήμα να περνάει από τη μία στην άλλη, μέσω ενός καλωδίου. Για τα δορυφορικά σήματα χρησιμοποιούνται μονάχα τερματικές πρίζες, αφού κάθε μια έξοδο από το LNB (στην περίπτωση όπου έχουμε Twin, Quad LNB) μπορεί να οδηγηθεί σε μια και μόνο τερματική πρίζα για πλήρη ανεξαρτησία παρακολούθησης. Από εκεί και πέρα, οι πρίζες μπορούν να είναι μονάχα επίγειες παρέχοντας σύνδεση TV και Radio ή να είναι δορυφορικές, όπου παρέχουν έξοδο F, Radio και πιθανώς TV. Εάν έχουμε σε ένα καλώδιο επίγειο και δορυφορικό σήμα, όπως στην περίπτωση που έχουμε χρησιμοποιήσει μίκτη TV/SAT, τοποθετούμε στο τέλος της γραμμής του καλωδίου πρίζα δορυφορική με εξόδους F, TV και Radio για να διαχωριστούν τα σήματά μας. Η έξοδος Radio είναι ουσιαστικά άνευ ουσίας, αλλά μπορούμε θεωρητικά να συνδέσουμε δέκτη FM (και είτε να εγκαταστήσουμε στον ιστό μας κεραία FM είτε να χρησιμοποιήσουμε την ίδια επίγεια κεραία, που διαθέτουμε). Στην πράξη, σε απομακρυσμένες περιοχές από σταθμούς FM πρέπει να χρησιμοποιήσουμε κεραία FM, της οποίας την έξοδο θα οδηγούμε απευθείας στον δέκτη για να έχουμε αποτελέσματα.

Δορυφορικός δέκτης

Από τη δορυφορική μας πρίζα, πάντα με βύσμα F, συνδέουμε το δορυφορικό μας δέκτη για την παρακολούθηση ελεύθερων ή συνδρομητικών προγραμμάτων. Είτε είναι δέκτης υψηλής ευκρίνειας είτε έχει δυνατότητες PVR είτε τρέχει Linux και έχει δυνατότητες Ethernet.

Επίγειος ψηφιακός δέκτης

Αρκετοί έχουμε ήδη στο σπίτι μας επίγειο ψηφιακό δέκτη, είτε αυτόνομο είτε ενσωματωμένο στην τηλεόρασή μας, ωστόσο πιθανότατα δε θα είναι αρκετός όταν θα έρθει (αμήν και πότε!) η μέρα του “analog switch off”, όπου θα περάσουμε οριστικά στην επίγεια ψηφιακή εκπομπή. Όπως έχει ανακοινωθεί, η εκπομπή των ιδιωτικών επίγειων καναλιών θα γίνει σε κωδικοποίηση MPEG-4, οπότε οι δέκτες που υποστηρίζουν MPEG-2 δε θα μπορούν να λάβουν τα νέα κανάλια. Να επισημάνουμε ωστόσο ότι η εκπομπή σε MPEG-4 δεν είναι ταυτόσημη με την υψηλή ευκρίνεια και μάλιστα τα ιδιωτικά κανάλια στη χώρα μας θα κάνουν εκπομπή σε SD (Standard Definition).

Παρακάτω θα συνεχίσουμε με την αναφορά ορισμένων υλικών των οποίων η εγκατάσταση ανεβαίνει σε επίπεδα δυσκολίας και ως επί το πλείστον πραγματοποιείται από επαγγελματίες. Ωστόσο, η σύντομη αναφορά τους θα βοηθήσει αρκετά στην κατανόηση της συνολικής εικόνας.

Κινητό κάτοπτρο

Το κινητό κάτοπτρο είναι αρκετά δύσκολο στην εγκατάστασή του και απαιτεί οπωσδήποτε χρήση πεδιομέτρου. Γι’ αυτό, στο παρόν άρθρο θα αναφέρουμε απλά τα βασικά του τμήματα. Πέρα από τον ανακλαστήρα-κάτοπτρο που συνήθως είναι από 1,20m και πάνω συναντάμε:

• Polar mount: Η βάση πάνω στην οποία στηρίζεται το κάτοπτρο και όλη μαζί τοποθετείται πάνω στην βάση δαπέδου. Το Polar mount δίνει την περιστροφική κίνηση στο κάτοπτρο, για να ακολουθεί το τόξο των δορυφόρων.
• Actuator: To Actuator είναι το μοτέρ και ο βραχίονας που κινεί το Polar mount και κατά συνέπεια το κάτοπτρο.
• Positioner: Μέσα πλέον στο σπίτι, τοποθετούμε το Positioner το οποίο στέλνει τάση και ρεύμα στο μοτέρ για να κινηθεί, όπως και τις εντολές κίνησης αριστερά-δεξιά. Το Positioner διαθέτει τηλεχειριστήριο για χειροκίνητη μετακίνηση του κατόπτρου βηματική ή στις μνήμες που ορίζουμε, αλλά μπορεί να συνδεθεί με τον δορυφορικό δέκτη για αυτόματη μετακίνηση μέσω εντολών DiSEqC.
• DiSEqC Μοτέρ: Για κινητά κάτοπτρα έως 1,20m, μπορεί να χρησιμοποιηθεί μοτέρ DiSEqC, το οποίο τοποθετείται πάνω το κάτοπτρο και δίνει την απαραίτητη κίνηση χωρίς τη χρήση κανενός από τα παραπάνω εξαρτήματα που αναφέραμε (polar mount, actuator, positioner). Το μοτέρ επικοινωνεί με το δέκτη μέσω του καλωδίου της κεραίας και του πρωτοκόλλου DiSEqC.

Πολυδιακόπτης (Multiswitch)

Ο πολυδιακόπτης είναι ένα επαγγελματικό εξάρτημα που χρησιμοποιείται για το διαμοιρασμό των δορυφορικών σημάτων ενός ή περισσοτέρων κατόπτρων, σε πολλαπλούς πλήρως ανεξάρτητους χρήστες. Οι πολυδιακόπτες χρησιμοποιούνται πάρα πολύ συχνά σε πολυκατοικίες και παρέχουν ξεχωριστές δορυφορικές τερματικές πρίζες, πλήρως ανεξάρτητες από τη διανομή των επίγειων σημάτων. Για τη λειτουργία ενός πολυδιακόπτη απαιτείται διαφορετικός τύπος LNB από τον Universal που αναφέραμε προηγουμένως.

Unicable LNB

Μια σχετικά πρόσφατη καινοτομία στο χώρο των LNB είναι το Unicable LNB που επιτρέπει την παροχή σήματος σε πολλαπλούς ανεξάρτητους χρήστες μέσω ενός μονάχα καλωδίου, χρησιμοποιώντας είτε πρίζες διελεύσεως είτε δορυφορικό splitter. Αντιστοίχως, συναντάμε και πολυδιακόπτες Unicable, οι οποίοι συνήθως μπορούν να παρέχουν σήμα σε περισσότερους χρήστες. Απαραίτητη προϋπόθεση για εφαρμογές Unicable είναι η υποστήριξη του πρωτοκόλλου Unicable από τους δορυφορικούς δέκτες.