Πώς θα ελαφρύνετε το κάτοπτρό σας
Από σταθερό σε κινητό
Αν είστε και εσείς από αυτούς που ανανεώνουν συχνά τον εξοπλισμό τους στην ταράτσα, αλλά δεν τους αρέσει να πετάνε τα κάτοπτρά τους (και μαζί τις εμπειρίες τους), τότε μπορεί να σας έχει ξεμείνει κανένα παλιό κάτοπτρο σταθερής λήψης. Μην στεναχωριέστε που δεν παίρνει μοτέρ DiSEqC, αφού μπορείτε να κόψετε μερικά κομμάτια του, ώστε να φέρετε το κάτοπτρο στο μέγεθος που μπορεί να κινήσει το μοτέρ.
Με αρκετή τρέλα προμηθεύτηκα ένα δορυφορικό κάτοπτρο 1,25×1,10m, ένα μοτέρ DiSEqC με αλουμινένια γρανάζια και με τη βάση με αντηρίδες που είχαμε ξεκινήσαμε το πείραμα. Πρώτα από όλα η βάση που είχα ήταν Φ50 με αποτέλεσμα το μπράτσο του μοτέρ να κολυμπάει μέσα, αφού ήθελε Φ60-Φ70. Για αυτό εισήγαγα στις δαγκάνες της βάσης, δύο δαγκάνες από ιστό επίγειας κεραίας, μία μπροστά που βλέπουμε εικόνα και μία στο βάθος της εικόνας 1. Με το σφίξιμο των βιδών της δαγκάνας του κατόπτρου, οι μικρότερες και ποιο μαλακές δαγκάνες της επίγειας κεραίας παραμορφώθηκαν και σφήνωσαν με το μπράτσο του μοτέρ. Είναι απόλυτα κρίσιμο στο σημείο αυτό να είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένο το μοτέρ με την βάση του πιάτου.
Το σύστημα στήριξης του κατόπτρου ήταν κατασκευασμένο από ανοξείδωτο χάλυβα πάχος ενός χιλιοστού (εικόνα 2). Πολύ μέταλλο και πολύ βάρος. Είπα να ξεσκουριάσω τα ποτηροτρύπανα (εικόνα 3) και να βγάλω κάμποσο περισσευούμενο μέταλλο. Προσοχή, τα ποτηροτρύπανα πρέπει να είναι για μέταλλο, το τρυπάνι να έχει χαμηλές στροφές, να ψύχετε συχνά το ποτηροτρύπανο με ειδικό λάδι ή με νερό και να είναι καλά στερεωμένη η βάση του πιάτου. Με τα πολλά, το κατάντησα όπως βλέπετε στην εικόνα 4. Και πάλι ήταν πολύ σταθερό και θα μπορούσα να βγάλω και άλλο μέταλλο.
Ας περάσουμε στα του κονταριού. Είναι πολύ βασικό να προμηθευτούμε κοντάρι με αντηρίδες για να εξασφαλίσουμε σταθερότητα. Όταν τοποθετούμε το κοντάρι σε μία επιφάνεια ταράτσας, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα πέσουμε σε επιφάνεια με κλίση (εικόνα 5). Για να είμαστε σωστοί, πρέπει να μετράμε την κλίση σε δύο άξονες με 900 γωνία μεταξύ τους (εικόνα 6). Τρυπάμε με 10ράκι τρυπάνι τις τρεις τρύπες για την στήριξη του κονταριού. Μετά βάζουμε τα ούπατ και τοποθετούμε ροδέλες μεταξύ βάσης και ταράτσας (εικόνα 7) μέχρι να είναι απόλυτα ίσιο το κοντάρι (εικόνα 8). Βιδώνουμε τα στρίφωνα και ξαναελένχουμε την καθετότητα του κονταριού. Με την βάση κάθετη, τοποθετούμε και τις τρεις αντηρίδες, τις σφίγγουμε σταθερά και είμαστε έτοιμοι (εικόνα 9).
Περνάμε στην τοποθέτηση και ευθυγράμμιση του πιάτου. Τοποθετούμε το μοτέρ στο κοντάρι, σφίγγουμε αλλά όχι τελείως τις βίδες στις δαγκάνες του μοτέρ και επιλέγουμε ανύψωση μοτέρ ανάλογα με το πού βρισκόμαστε. Στην Αθήνα είναι 380 (εικόνα 10). Μετά, με τη βοήθεια πεδιομέτρου ή με δέκτη και τηλεόραση (και καφέ) στην ταράτσα, προσπαθούμε να βρούμε τον νότο της περιοχής μας και στρέφουμε προς τα εκεί το πιάτο. Στην Αθήνα πλέον υπάρχει ο Astra 23,5E με εύκολες συχνότητες και μας διευκολύνει πάρα πολύ. Επανέρχομαι στο θέμα της ευθυγράμμισης. Στην εικόνα 11 βλέπουμε το πώς θα πρέπει να είναι ευθυγραμμισμένο ένα πιάτο. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, θα έχουμε σημαντικό πρόβλημα στους ακραίους και στους αδύνατους δορυφόρους.
Με τη βοήθεια του πεδιομέτρου και με δοκιμές στρέψης του κατόπτρου και της ανύψωσής του, χωρίς όμως να ακουμπάμε την ρύθμιση της ανύψωσης, βρίσκουμε τον Astra 23,5E. Εδώ είναι πολύτιμος σύμμαχος το περιοδικό με τους πίνακες συχνοτήτων, για να είμαστε σίγουροι ότι ψάχνουμε μια συχνότητα που υπάρχει στην περιοχή μας. Με μικρομετρικές ρυθμίσεις δεξιά – αριστερά και πάνω – κάτω το πιάτο, βρίσκουμε το μέγιστο σήμα για τον Astra 23,5E και σφίγγουμε καλά όλες τις βίδες (εικόνα 12). Με τα δύο πλήκτρα του μοτέρ, στρέφουμε ανατολικά και δυτικά το μοτέρ για να βεβαιωθούμε ότι έχουμε το τόξο 45E – 30W τουλάχιστον. Ξαναφέρνουμε το πιάτο στο σημείο “0” και παίρνουμε μετρήσεις από μία οριζόντια συχνότητα (εικόνα 13) και μία κάθετη (εικόνα 14). Η πληροφορία που μας ενδιαφέρει εδώ είναι η C/N, δηλαδή ο λόγος σήματος προς θόρυβο.
Το πιάτο είναι αρκετά μεγάλο και το θέμα δεν είναι το βάρος (μετά από τις επεμβάσεις που κάναμε στην βάση), αλλά στην κόντρα του αέρα. Για να δούμε λίγο θεωρία… Στην εικόνα 15 βλέπουμε ένα πιάτο από μπροστά. Η μαύρη περιοχή ανακλά τις κατακόρυφες δέσμες και η γκρί τις οριζόντιες. Δεν είμαστε σίγουροι για το πλάτος των περιοχών, αλλά ένα τμήμα στην πορτοκαλί περιοχή και προς την άκρη του πιάτου θα μπορούσε να κοπεί από το πιάτο χωρίς να δημιουργήσει πρόβλημα. Προσοχή, αυτό ισχύει μόνο για κάτοπτρο που βλέπει τον απόλυτο νότο ή κάτοπτρο με μοτέρ. Σταθερό κάτοπτρο που βλέπει π.χ. Hellas Sat θα είχε μετατοπισμένες τις ενεργές περιοχές (εικόνα 16), οπότε, αν κόψετε κάτοπτρο που δεν είναι σε μοτέρ, κινδυνεύετε να το καταστρέψετε…
Έπειτα από την επέμβαση μας, κόβοντας μικρά ορθογώνια τριγωνικά κομμάτια πλευράς 10-15cm (εικόνα 17), ξαναπαίρνουμε μέτρηση στις δύο προηγούμενες συχνότητες χωρίς να υπάρξουν μετρήσιμες μεταβολές στη στάθμη σήματος, που σημαίνει ότι κόψαμε καλά.
