16 δορυφόροι με 1 σταθερό κάτοπτρο!

Το Neco Toroidal 90, είναι ένα σταθερό δορυφορικό κάτοπτρο πολλαπλής εστίασης, το οποίο μπορεί να στοχεύσει ταυτόχρονα μέχρι και 16 δορυφόρους (αφού τοποθετηθούν σε αυτό τα ανάλογα σε αριθμό LNB). Αυτό όμως που το κάνει να διαφέρει από τα υπόλοιπα σταθερά κάτοπτρα της αγοράς, είναι ότι ο έξυπνος σχεδιασμός του, του επιτρέπει να λαμβάνει ισόποσο σήμα από τον κάθε δορυφόρο.

Με το κάτοπτρο πολλαπλής εστίασης της εταιρίας Νeco, έχετε το πλεονέκτημα να λαμβάνετε ισχυρό σήμα από πολλούς δορυφόρους ταυτόχρονα, χωρίς το μειονέκτημα που έχουν τα κλασικής σχεδίασης κάτοπτρα, όπου πάντα οι παράκεντρες λήψεις (λιγότερων σε αριθμό δορυφόρων), δίνουν χαμηλότερο σήμα από ότι η κεντρική λήψη. Έτσι, λειτουργεί σχεδόν σαν 90άρι κάτοπτρο για όλους τους δορυφόρους. Αν λοιπόν έχετε εγκαταστήσει σε αυτό 8 LNB, τότε είναι σαν να έχετε στην ταράτσα σας, οκτώ 90άρια κάτοπτρα!

 

Το συγκεκριμένο κάτοπτρο σχεδιάστηκε με βάση τη θεωρία της διπλής ανάκλασης, όπου το δορυφορικό σήμα ανακλάται δύο φορές, μεταξύ ενός κυρίως ανακλαστήρα και ενός υποανακλαστήρα, για να φτάσει στο κεντρικό σημείο εστίασης.

Η κλασική διάταξη διπλής ανάκλασης, αναπτύχθηκε και παρουσιάστηκε από το Γάλλο Cassegrain, o οποίος χρησιμοποίησε έναν υποανακλαστήρα σχήματος υπερβολής, για να συγκεντρώσει την πρωταρχική εστίαση του κεντρικού παραβολικού ανακλαστήρα (κάτοπτρου).

Στην περίπτωση όμως του Toroidal, υπάρχουν κάποιες διαφορές. Μία από αυτές είναι ότι χρησιμοποιεί ανακλαστήρα τύπου Gregorian, ο οποίος έχει σχήμα έλλειψης και όχι υπερβολής, που έχει το κάτοπτρο Cassegrain.

Είναι σχεδιασμένο κατά τέτοιον τρόπο, έτσι ώστε να μην έχει ένα σημείο εστίασης, αλλά πολλαπλά συνεχόμενα σημεία εστίασης, τα οποία συνθέτουν μία γραμμή όχι ευθεία, αλλά τοξοειδή. Πάνω σ’ αυτό το τόξο εστίασης, έχουμε τη δυνατότητα να λαμβάνουμε ισόποσα σήματα από πολλούς δορυφόρους, με μία προϋπόθεση. Το τόξο εστίασης του κατόπτρου, θα πρέπει να ακολουθεί ακριβώς το νοητό τόξο, που βρίσκονται οι δορυφόροι στον ορίζοντα μας. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη σωστή εγκατάσταση του κατόπτρου, κάτι που θα σας δείξουμε πιο κάτω

 

Το κάτοπτρο έχει απολαβή 39,7dΒ στους 12,5GHz, οπότε μπορείτε να καταλάβετε ότι λειτουργεί σαν ένα κλασικό κάτοπτρο διαμέτρου 90cm, σε οποιαδήποτε θέση κι αν βρίσκονται τα LNB, με μια μικρή απόκλιση των ±0,45dB. H απόκλιση εξαρτάται από το αν το LNB εστιάζει κεντρικά (σημείο 0) ή στο πιο απομακρυσμένο σημείο (σημείο 20).

Η σειρά με την οποία τοποθετούμε τα LNB πάνω στη ράγα στήριξης του κάτοπτρου, ακολουθεί την ίδια λογική, με την οποία τοποθετούμε παράκεντρα LNB σε ένα κάτοπτρο κλασικής σχεδίασης.

Για παράδειγμα, αν στο σημείο μηδέν (δηλαδή στο κέντρο) έχουμε τοποθετήσει LNB που στοχεύει το δορυφόρο Hot Bird, τότε, ευρισκόμενοι πίσω από το κάτοπτρο, θα δούμε πως το LNB που σημαδεύει το δορυφόρο Astra, θα πρέπει να βρίσκεται δεξιότερα. Ο Astra, στο νοητό τόξο που σχηματίζουν οι δορυφόροι, βρίσκεται αριστερότερα του Hot Bird, αλλά όπως είπαμε, έχουμε σήμα από διπλή ανάκλαση, κάτι που αντιστρέφει τη φορά του τόξου, που έχουμε συνηθίσει από τα σταθερά κάτοπτρα.

Επίσης, ακολουθούμε τους ίδιους κανόνες ρύθμισης αζιμουθίου των LNB, όπως και σε ένα κλασικό κάτοπτρο.

Όσον αφορά τον τύπο LNB που θα χρησιμοποιήσουμε, κι εδώ ισχύει ο κανόνας που λέει πως όλα τα LNB δεν έχουν την ίδια συμπεριφορά, σε σχέση με ένα κάτοπτρο. Κάποια ταιριάζουν καλύτερα και κάποια άλλα λιγότερο καλά, Για τη συγκεκριμένη παρουσίαση, η εταιρία Neco Group πρότεινε τα LNB των Televes και Telesystem, τα οποία ταιριάζουν απόλυτα με το συγκεκριμένο κάτοπτρο.

 

Ξεκινάμε με πολλή όρεξη για πολλαπλές λήψεις! Θα σας παρουσιάσουμε βήμα προς βήμα, πώς μπορείτε να εγκαταστήσετε σωστά το Neco Toroidal 90.

Επιλέγουμε την κατάλληλη βάση στήριξης για το κάτοπτρο, η οποία θα πρέπει να έχει διάμετρο 60mm και ύψος περίπου 70-80cm. Η βάση στερεώνεται στο δάπεδο με κατάλληλα ούπα, αφού βεβαιωθούμε πως είναι απολύτως κάθετη και από τις δύο κατευθύνσεις. Όσον αφορά τη διάμετρο, θα πρέπει να είσαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί, καθώς το κάτοπτρο δεν έχει την πολυτέλεια να στηριχθεί σε βάσεις διαφορετικής διαμέτρου.

Όπως βλέπετε και στην εικόνα 1, ο τρόπος στερέωσης της βάσης του κατόπτρου, διαφέρει από τα άλλα κλασικά κάτοπτρα. Δεν διαθέτει κοινές δαγκάνες, αλλά σωληνωτή βάση, η οποία εφαρμόζει και βιδώνει πάνω στο λαιμό της βάσης δαπέδου, για να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή σύσφιξη πάνω σε αυτή.

Πάνω στη σωληνωτή βάση του κατόπτρου, εφαρμόζουμε και βιδώνουμε μια δεύτερη βάση με μορφή πλάκας, όπως βλέπετε στην εικόνα 2. Παρατηρήστε τον πύρο που βρίσκεται στο κέντρο της. Αυτός καθορίζει την κλίση της δεύτερης βάσης και ουσιαστικά την κλίση (ανύψωση) του κατόπτρου. Αρχικά, απλά βιδώνουμε τη δεύτερη βάση απλά, για να σταθεί, χωρίς να χρειαστεί από τώρα να ασχοληθούμε με το θέμα ανύψωση. Άρα, δεν σφίγγουμε εντελώς βίδες και παξιμάδια.

Το τρίτο κομμάτι που συναρμολογούμε, είναι αυτό που βλέπετε στην εικόνα 3. Είναι αυτό που θα εφαρμόσει επάνω του το ελλειπτικής μορφής κάτοπτρο (κύριος ανακλαστήρας) και παρεμβάλλεται μεταξύ κατόπτρου και επικλινούς βάσης. Και αυτό, απλά το στερεώνουμε, χωρίς να σφίξουμε κι εδώ τις βίδες. Όπως παρατηρείτε στρίβοντάς το, μπορούμε να δώσουμε μια κλίση στην κεραία μας,  αριστερόστροφα ή δεξιόστροφα. Η ακριβής ρύθμιση της κλίσης και το τελικό σφίξιμο των βιδών γίνεται αργότερα, μετά τη διαδικασία στόχευσης των δορυφόρων.

Επόμενο βήμα είναι η στερέωση των δύο μπράτσων που διαθέτει το κάτοπτρο (εικόνα 4), η οποία βιδώνει επάνω στο προηγούμενο κομμάτι που αναφέραμε.

Στη μέση του κάθε μπράτσου, θα παρατηρήσετε από μία μαύρη τετράγωνη πλαστική βάση. Πάνω σ’ αυτές τις πλαστικές βάσεις θα βιδώσει η ράγα, στην οποία θα στερεωθούν οι βάσεις για τα LNB (εικόνα 5). Παρατηρήστε την τοξοειδή μορφή της και πως η κοίλη πλευρά της, κοιτάζει μπροστά.

Έπειτα από τη στερέωση της ράγας, σειρά έχει η στερέωση του υποανακλαστήρα (εικόνα 6). Στηρίζεται ισομερώς πάνω στα δύο μπράτσα του κατόπτρου, στο μπροστινό τους τμήμα. Χρησιμοποιούμε βίδες και παξιμάδια, τις οποίες σφίγγουμε καλά, καθώς στην περίπτωση αυτή, δεν έχουμε περιθώρια ρύθμισης της θέσης του υποανακλαστήρα, σε σχέση με τον κυρίως ανακλαστήρα.

Στο σημείο αυτό, δώστε μεγάλη προσοχή. Ο υποανακλαστήρας, όπως βλέπετε και στην εικόνα 7, είναι στερεωμένος με την κοίλη πλευρά επάνω και την υπερβολική πλευρά από κάτω. Εάν τον στερεώσετε ανάποδα (ταιριάζουν οι βίδες και ανάποδα), τότε αυτομάτως χαλάει η σχεδίαση του κατόπτρου, με αποτέλεσμα να μην μπορείτε να κατεβάσετε το επιθυμητό σήμα σε κάθε δορυφόρο (σε αυτήν την περίπτωση έχουμε χαμηλή ποσότητα και ποιότητα σήματος). Στη μέση της υπερβολής (κάτω μέρος ανακλαστήρα) υπάρχει ένα σημάδι. Για να μην μπερδεύεστε (με ελλείψεις και υπερβολές), θεωρήστε δεδομένο, πως το σημάδι θα πρέπει να είναι πάντα στο κάτω μέρος του υποανακλαστήρα.

Έφτασε η στιγμή που το κεραιοσύστημά μας αρχίζει να παίρνει μορφή. Τοποθετούμε τον κυρίως ανακλαστήρα πάνω στη βάση του (εικόνα 8).

Στη συνέχεια, τοποθετούμε και βιδώνουμε τα δύο ελλειπτικά στηρίγματα στο πίσω και άνω μέρος του κυρίως ανακλαστήρα. Αυτά βοηθούν στη στιβαρότητα της στερέωσης του ανακλαστήρα. Σφίγγουμε κι εδώ καλά τις βίδες (εικόνες 9 & 10).

Στην εικόνα 11, βλέπετε το κεραιοσύστημά μας από την μπροστινή πλευρά, όπως φαίνεται σ’ αυτό το στάδιο της συναρμολόγησης.

Συνεχίζοντας, αρχίζουμε να τοποθετούμε τα LNB πάνω στις ειδικές βάσεις τους (εικόνες 12-13). Προσοχή! Κι εδώ υπάρχει η δυνατότητα -πιθανότητα να τοποθετηθούν ανάποδα. Έτσι, βάλτε σαν σημάδι τη βίδα σύσφιξης, που σφίγγει την πλαστική βάση πάνω στη ράγα. Προς αυτήν την κατεύθυνση θα κοιτάζει και το LNB.

Αφ’ ότου βιδώσουμε όλα τα LNB μέσα στις βάσεις τους, τα τοποθετούμε πάνω στη ράγα. Όλα στοχεύουν την επιφάνεια του ανακλαστήρα.

Σε αυτό το σημείο, ξεκινάει η διαδικασία στόχευσης των δορυφόρων. Υπάρχουν διάφορες τεχνικές στόχευσης δορυφόρων με το συγκεκριμένο κάτοπτρο. Εμείς, σε αυτό το στάδιο, θα σας προτείνουμε την πιο απλή από αυτές, από την άποψη ότι δεν θα χρειαστεί να κάνετε πολύπλοκους υπολογισμούς και θα σας βοηθήσει να μπείτε στη φιλοσοφία εγκατάστασης του κατόπτρου. Ίσως όμως αποδειχθεί λίγο χρονοβόρα, για κάποιον μη έμπειρο εγκαταστάτη.

Επίσης, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι το elevation του κατόπτρου, κατά μέσο όρο, είναι αρκετά μικρότερο από αυτό που έχουμε συνηθίσει με τα απλά offset κάτοπτρα, λόγω της διαφορετικής σχεδίασής του. Επιπρόσθετα, η δυνατότητα περιστροφικής κίνησης του κατόπτρου στον κάθετο άξονα, το λεγόμενο “τιμόνι” του κατόπτρου, εξαρτάται από το τμήμα του τόξου που θέλουμε να κάνουμε λήψη. Δηλαδή, όσο δεξιότερα είναι ο πρώτος δορυφόρος, του οποίου θέλουμε να κάνουμε λήψη, όπως για παράδειγμα ο Hispasat (και τον οποίο θα λάβουμε στο αριστερό μέρος της μπάρας), τόσο δεξιότερα (ρυθμίζοντας από πίσω), αρχίζει να παίρνει κλήση το κάτοπτρο, ακολουθώντας εικονικά (σχεδόν παράλληλα), το αντίστοιχο τμήμα του τόξου, που θέλουμε να καλύψουμε (φανταστείτε περίπου την κίνηση που κάνει ένα κινητό κάτοπτρο και τη θέση που παίρνει κάθε φορά από το ένα άκρο στο άλλο).

Έχοντας επιλέξει τους δορυφόρους που θέλουμε να στοχεύσουμε, διαλέγουμε για τον αρχικό συντονισμό, τους δύο ακραίους του τόξου π.χ. Τhor και Turksat, ξεκινώντας από τον Thor. Το LNB που θα στοχεύσει τον Thor θα πρέπει να βρίσκεται στο αριστερό άκρο της ράγας, όπως κοιτάμε από το πίσω μέρος του κατόπτρου (εικόνα 14). Ρυθμίζουμε το κάτοπτρο (ανύψωση-προσανατολισμός), έτσι ώστε (με το LNB πάντα στο άκρο) να λάβουμε το μέγιστο σήμα από το δορυφόρο Thor.

Πηγαίνουμε στο άλλο άκρο της ράγας, όπου βρίσκεται το LNB που θα στοχεύσει τον Turksat (εικόνα 15). Επιχειρούμε να λάβουμε σήμα από τον Turksat, χωρίς να αλλάξουμε τον κυρίως προσανατολισμό του κατόπτρου, γιατί έτσι θα χάσουμε τον Thor. Απλά, ρυθμίζουμε περίπου τη θέση του LNB πάνω στη ράγα (εικόνα 16) και την κλίση του κεραιοσυστήματος δεξιόστροφα, ελέγχοντας παράλληλα και το σήμα που λαμβάναμε από τον Τhor. Μόλις επιτευχθεί αυτό, σφίγγουμε τις βίδες των ρυθμίσεών μας.

Αφού έχετε βρει τους δύο ακραίους δορυφόρους, σημαίνει πως αυτόματα μπορείτε να στοχεύσετε με τα υπόλοιπα LNB και τους υπόλοιπους ενδιάμεσους, χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις του κατόπτρου. Απλά, ρυθμίζετε τις θέσεις των LNB πάνω στη ράγα και το αζιμούθιο αυτών (εικόνα 17).

{p21}Στη συνέχεια, τοποθετούμε καλώδια στα LNB, για να συνδεθούν αργότερα στο διακόπτη. Μαζεύουμε προσεκτικά τα καλώδια, έτσι ώστε να μην κρέμονται, χρησιμοποιώντας ταινία ή δεματικά (εικόνες 18 και 19). Τα LNB (με μαζεμένα καλώδια) σε πλήρη διάταξη, περιμένουν να συνδεθούν με τον κεντρικό διακόπτη (εικόνες 20 και 21).

Πλέον, έχουμε δορυφορικό σήμα από οκτώ LNB και το μόνο που μένει είναι η σύνδεσή τους με το διακόπτη. Όμως, πού θα βρούμε τέτοιο διακόπτη; Η απάντηση έρχεται πάλι από την εταιρία Neco Group, η οποία διαθέτει {p22}διακόπτη πολλαπλών εισόδων, κατάλληλο για την εγκατάστασή μας (εικόνα 22). Παρατηρήστε πως διαθέτει οκτώ εισόδους και μία έξοδο και υποστηρίζει πρωτόκολλα DiSEqC 1.1 και 1.2.

Αυτό σημαίνει πως αν ο δέκτης σας δεν υποστηρίζει πρωτόκολλο DiSEqC 1.1, δεν χρειάζεται να στεναχωριέστε. Μπορείτε να οδηγήσετε το διακόπτη μέσα από το μενού του δέκτη, που υποστηρίζει κίνηση με μοτέρ DiSEqC 1.2.

Η εγκατάσταση έφτασε στο τέλος της. Ένας τελευταίος έλεγχος είναι απαραίτητος (εικόνα 23).

{p23}Αυτό που μένει είναι να συντονίσουμε στο δέκτη μας, τα κανάλια όλων των δορυφόρων και να ανταμειφθούμε για τον κόπο μας.

Σαφώς, όλα τα παραπάνω ισχύουν και στην περίπτωση κεντρικής παροχής, όπου απαιτείται η εγκατάσταση LNBs τύπου Quad, Octo ή Quattro, για τη σύνδεσή τους σε πολυδιακόπτη, παρέχοντας το σήμα σε περισσότερους χρήστες, ανάλογα με την περίπτωση.

Επιπρόσθετο φωτογραφικό υλικό μπορείτε να βρείτε στο photo gallery του site.