Τρία Torroidal για όλο το δορυφορικό τόξο

Featured | Εάν σας αρέσει το ατελείωτο ζάπινγκ στα πολυάριθμα δορυφορικά κανάλια σε πολλούς διαφορετικούς δορυφόρους, χωρίς να χρειάζεται να περιμένετε ούτε δευτερόλεπτο, τότε με τρία σταθερά κάτοπτρα τύπου Torroidal μπορείτε να τα παρακολουθείτε ταυτόχρονα και μάλιστα χρησιμοποιώντας μόλις ένα καλώδιο καθόδου προς τον δέκτη. Αν μάλιστα επιθυμείτε να δώσετε στην εγκατάστασή σας τον αέρα της υπεροχής, τότε στο ίδιο καλώδιο μπορείτε να κατεβάζετε σήμα και από ένα κινητό κάτοπτρο.

Είναι γνωστό ότι τα συστήματα σταθερών κατόπτρων μάς δίνουν δυνατότητα γρήγορου και άμεσου ζάπινγκ σε κανάλια διαφορετικών δορυφόρων, κάτι που δεν συμβαίνει με τα κινητά κάτοπτρα, αφού απαιτείται κάποιο χρονικό διάστημα ώστε να μετακινηθεί το κάτοπτρο από τον ένα δορυφόρο στον άλλο. Από την άλλη, το κινητό κάτοπτρο μας επιτρέπει να κατεβάζουμε πολλούς και διαφορετικούς δορυφόρους και να διευρύνουμε τους ορίζοντες της λήψης μας, κατεβάζοντας νέα κανάλια από μακρινούς και εξωτικούς δορυφόρους, καθώς και τα γνωστά σε όλους μας feed, που είναι συνήθως γεμάτα εκπλήξεις.

Μια πρόταση που συνδυάζει τα πλεονεκτήματα σταθερού και κινητού κατόπτρου έρχεται από τα γνωστά multifocus Torroidal κάτοπτρα, που μας επιτρέπουν να λαμβάνουμε πολλούς δορυφόρους ταυτόχρονα. Στο παρελθόν έχουμε αναφερθεί σε εγκαταστάσεις ενός ή δύο Torroidal. Αυτή τη φορά θα σας παρουσιάσουμε μια εγκατάσταση τριών κατόπτρων Torroidal, η οποία σας επιτρέπει να κατεβάζετε τον μέγιστο αριθμό δορυφόρων, με χρήση των λιγότερων δυνατών κατόπτρων. Αν αποπειραθείτε να επιτύχετε σταθερή λήψη όλων αυτών των δορυφόρων με τα συνήθη offset κάτοπτρα, τότε η ταράτσα σας θα μοιάζει τουλάχιστον… με διαστημικό σταθμό. Και αν, ακόμη παραπέρα, δεν είστε ικανοποιημένος με την απόδοση των 90αριών κατόπτρων Torroidal σε όλους τους δορυφόρους, μπορείτε να προσθέσετε και ένα κινητό κάτοπτρο και να κατεβάζετε το σήμα χρησιμοποιώντας το ίδιο καλώδιο. 

Γιατί επιλέξαμε Toroidal– Αρχή λειτουργίας.
Τα κάτοπτρα Torroidal Τ90 είναι από την φύση τους σχεδιασμένα για παράκεντρες λήψεις. Σε αντίθεση με τα κοινά offset κάτοπτρα που η ενεργή ανακλαστική τους επιφάνεια, μειώνεται όσο τα LNB που τοποθετούμε απομακρύνονται από την εστία (όπου βρίσκεται τοποθετημένο το κεντρικό LNB), τα Torroidal διατηρούν σταθερή την ενεργή ανακλαστική τους επιφάνεια για όλους δορυφόρους που στοχεύουμε (με μικρή πτώση της απόδοσής τους, στους πολύ ακριανούς δορυφόρους). 

Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιούν δύο ανακλαστικές επιφάνειας, την κύρια και την δευτερεύουσα. Η λειτουργία του στηρίζεται στην θεωρία της διπλής ανάκλασης. Έτσι, το δορυφορικό σήμα για να φτάσει στο LNB, ανακλάται δύο φορές, πρώτα στην κύρια και στην συνέχεια στην δευτερεύουσα επιφάνεια. Πρόκειται για μία προς το παρόν αξεπέραστη σχεδιαστική καινοτομία, καθώς διαθέτει πολλαπλά σημεία κυρίας εστίασης που συνθέτουν μία καμπύλη γραμμή. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως αν το εγκαταστήσουμε σωστά, τότε μπορούμε να ταυτίσουμε το τόξο εστίασης τους με την νοητή καμπύλη που σχηματίζουν οι γεωστατικοί δορυφόροι στον ορίζοντα. Έτσι, μπορούμε να λαμβάνουμε ταυτόχρονα ισόποσα σήματα από πολλούς δορυφόρους, κάτι που δεν μπορεί να συμβεί στον ίδιο βαθμό, με ένα κάτοπτρο κλασικής σχεδίασης. Σε αυτό βοηθά και η ειδική ράγα στερέωσης LNB που διαθέτει βαθμονομημένη κλίμακα μοιρών.

Τα Torroidal T90 παρουσιάζουν απολαβή 39,5dB στους 12,5GHz, κάτι που σημαίνει ότι λειτουργούν σαν ένα κάτοπτρο 90cm κλασσικής offset σχεδίασης. Σύμφωνα με τον κατασκευαστή, παρουσιάζουν μια απόκλιση της τάξης των 0,5dB, ανάλογα με την θέση που είναι τοποθετημένο το κάθε LNB πάνω στην ειδική βάση στήριξης (στην πράξη, εμείς μετρήσαμε μεγαλύτερο ποσοστό απόκλισης στα άκρα, κυρίως σε ποιότητα σήματος).

Σημαντική παράμετρος είναι η γωνία κάλυψης δορυφόρων, που φτάνει τις 46 μοίρες. Αυτό σημαίνει, ότι έχει την δυνατότητα να καλύψει έναν αριθμό δορυφόρων που συνθέτουν ένα τόξο με άνοιγμα 46 μοιρών. Όμως, στην πράξη, ο αριθμός των δορυφόρων που περιλαμβάνει η γωνία αυτή, ποικίλει ανάλογα με το γεωγραφικό πλάτος της περιοχής λήψης (ως γνωστό, όσο απομακρυνόμαστε από τον ισημερινό, ο αριθμός των δορυφόρων που καλύπτει η γωνία κάλυψης αυξάνεται). 

Τα υλικά

Όπως είθισται, πριν από την εγκατάσταση θα πρέπει να μαζέψετε τα υλικά. Εμείς για τις ανάγκες της εγκατάστασης χρησιμοποιήσαμε:

• Τρία κάτοπτρα Torrodial που προμηθευτήκαμε από την εταιρία Jager (τηλ.: 210-7657975), σε πλήρη συσκευασία, κάτι που εγγυάται την απροβλημάτιστη παράδοσή τους.
• 27 LNB MTI της σειράς Gray Line, που προμηθευτήκαμε από την εταιρία Stam Electronics (τηλ.: 210-6002159).
• 2 έξτρα βάσεις LNB για Torroidal, που προμηθευτήκαμε από το Antenna Stores Βικτωρίας (210-8810450).
• 7 τετραπλούς διακόπτες DiSEqC 1.0 και 2 τετραπλούς DiSEqC 1.1, που προμηθευτήκαμε από την εταιρία Stam Electronics (τηλ.: 210-6002159).
• Ένα bistable διακόπτη της Johansson, που προμηθευτήκαμε από την εταιρία Sat Center (τηλ.: 2310-232632).
• Μία κουλούρα καλώδιο Commscope, που προμηθευτήκαμε από την εταιρία AMF Electronics (τηλ.: 210-6229298).
• 64 φις τύπου F. 

Ξεκινώντας την εγκατάσταση

Ακολουθούμε τους ίδιους κανόνες που ισχύουν για την εγκατάσταση ενός κατόπτρου offset, όπως απόλυτη καθετότητα βάσης και οπτικής επαφής με τους δορυφόρους. Στα Torroidal κάτοπτρα, οι θέσεις των «παράκεντρων δορυφόρων» ακολουθούν τον ίδιο κανόνα, με αυτόν που ισχύει σε ένα offset κάτοπτρο. Έτσι, για παράδειγμα, ευρισκόμενοι πίσω από το κάτοπτρο, εάν θέσουμε σαν σημείο αναφοράς το LNB που στοχεύει τον Astra (ανεξάρτητα με την θέση του πάνω στην ράγα), θα παρατηρήσουμε πως το LNB που στοχεύει τον Hot Bird, βρίσκεται αριστερότερα (δηλαδή σε αντίθετη κατεύθυνση από τον ορίζοντα, αφού έχουμε κατοπτρική ανάκλαση, ακριβώς όπως συμβαίνει και με την εικόνα του ειδώλου σας στον καθρέφτη, που το αριστερό σας χέρι φαίνεται σαν δεξί).

Στην συνέχεια θα πρέπει να επιλέξουμε το τόξο των δορυφόρων που θέλουμε να καλύψει καθένα από τα τρία κάτοπτρα. Για την κατανομή των δορυφόρων στα τρία κάτοπτρα, εμείς χρησιμοποιήσαμε ως κριτήριο την εμπορικότητα των δορυφόρων και τον βαθμό δυσκολίας του συντονισμού τους. Έτσι επιλέξαμε το κεντρικό κάτοπτρο να καλύπτει το λεγόμενο εμπορικό τόξο δορυφόρων, που ξεκινά από τους δορυφόρους Turksat 42Ε και φτάνει μέχρι τους Thor 1W, που έχει και τον χαμηλότερο βαθμό δυσκολίας. Τότε το δυτικό κάτοπτρο καλύπτει και με το παραπάνω το δυτικό τόξο από Intelsat 1W έως και Hispasat 30W, με μέτριο βαθμό δυσκολίας στην εγκατάστασή του. Υπερκάλυψη τόξου έχουμε και για το ανατολικό κάτοπτρο που καλύπτει το τόξο των δορυφόρο ABS 1 – 75E έως και Express AM1 – 40E, αλλά σε αυτή την περίπτωση η εγκατάσταση κρίνεται ως υψηλού βαθμού δυσκολίας.

Αν προσθέσουμε και κινητό κάτοπτρο (εμείς εγκαταστήσαμε ένα με μοτέρ DiSEqC 1.2), τότε θα πρέπει να επιλέξουμε ένα μοναχικό σημείο για την εγκατάστασή του, ώστε να μην επηρεάζει τα υπόλοιπα τρία Torroidal, που μπορούν να τοποθετηθούν πολύ κοντά μεταξύ τους, αρκεί να τηρηθεί η στοιχειώδης απόσταση ασφαλείας. 

Μέθοδος συντονισμού κατόπτρων – Υπολογισμοί
Υπάρχουν διάφορες τεχνικές, σύμφωνα με τις οποίες μπορείτε να συντονίσετε το συγκεκριμένο κάτοπτρο. Μια αρκετά διαδεδομένη είναι να βρει κανείς τους ακραίους δορυφόρους του τόξου (πρώτα τον έναν και έπειτα τον άλλον), έτσι ώστε οι υπόλοιποι να έλθουν μόνοι τους). Πρόκειται για μια μέθοδο που δεν συνίσταται σε λήψεις στα άκρα του τόξου, όπου η κλίση στρέψης του κατόπτρου είναι πολύ μεγαλύτερη και βασίζεται κυρίως στην εμπειρία του εγκαταστάτη.

Εμείς χρησιμοποιούμε έναν διαφορετικό τρόπο, με τον οποίο θα συντονίσετε το κάτοπτρο, με την ίδια ευκολία, σαν να ρυθμίζατε κάτοπτρο 1m στον Hot Bird (ειδικά για έναν επαγγελματία εγκαταστάτη, ο συντονισμός επιτυγχάνεται σε δευτερόλεπτα). Πρέπει όμως πρώτα να πραγματοποιήσετε κάποιους απαραίτητους υπολογισμούς. Έτσι, με μια μικρή προετοιμασία από το σπίτι σας και λίγες σημειώσεις, θα γλιτώσετε από μια πιθανή κατασκήνωση στην ταράτσα. Φυσικά, για να ισχύουν όλοι αυτοί οι υπολογισμοί, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η απόλυτη καθετότητα της βάσης στερέωσης.

Η φιλοσοφία του τρόπου εγκατάστασης είναι απλή και έχει ως εξής: έχοντας στο μυαλό μας το τόξο των δορυφόρων που έχουμε να καλύψουμε, ρυθμίζουμε πρώτα την στρέψη του τιμονιού βάσει υπολογισμών, που θα δείξουμε. Έπειτα συντονίζουμε το κάτοπτρο, θέτοντας ως δορυφόρο αναφοράς τον πλησιέστερο που βρίσκεται στο σημείο μηδέν της ράγας, σύμφωνα πάντα με το τόξο που επιθυμούμε να καλύψουμε (σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να είναι και πάνω στο σημείο μηδέν). Η θέση του δορυφόρου αναφοράς δεν είναι τυχαία, αφού και πάλι επιλέγεται βάσει υπολογισμών. 

Εγκατάσταση εμπορικού τόξου: από τον Turksat 42E στον Thor 1W
Συνεχίζουμε επί πραγματικών δεδομένων. Αρχικά συντονίζουμε το πρώτο κάτοπτρο, στοχεύοντας το εμπορικότερο τόξο που περιλαμβάνεται από τις θέσεις Turksat 42E έως Thor 1W. Έχουμε λοιπόν να καλύψουμε ένα τόξο με άνοιγμα 43 μοίρες, όπου το κέντρο του αντιστοιχεί στις 21,5E (βάσει αστεροσκοπείου Greenwich). Έτσι, λοιπόν, το σημείο μηδέν στη ράγα στερέωσης των LNB αντιστοιχεί σε έναν υποθετικό δορυφόρο στις 21,5Ε. O πραγματικός νότος για την Αθήνα αντιστοιχεί βάσει αστεροσκοπείου Greenwich στις 23,5Ε^.

Η διαφορά κέντρου τόξου και πραγματικού νότου που θέλουμε να καλύψουμε, εκφρασμένη σε μοίρες βάσει  Greenwich είναι 21,5 – 23,5 = -2, και καθορίζει την κλίση του κατόπτρου. Αφού το πρόσημο είναι αρνητικό θα στρίψουμε δεξιά το κάτοπτρο, ώστε η ένδειξη στο τιμόνι να γράφει 90 – 2 = 88.

Στις 21,5Ε βρίσκεται ο δορυφόρος Eutelsat 6, του οποίου όμως τα κανάλια είναι αδιάφορα. Έτσι, ψάχνουμε για τον επόμενο πλησιέστερο και ενδιαφέροντα δορυφόρο, που δεν είναι άλλος από τον Astra 19,2E με δυνατό σήμα και ευδιάκριτες κυματομορφές, για όσους θα κάνουν χρήση πεδιόμετρου.

Έτσι απλά, κεντράρουμε στον Astra 19,2, έχοντας τοποθετήσει το LNB όχι στο σημείο μηδέν, αλλά με διαφορά 21,5 – 19,2 = 2,3 μοιρών αριστερότερα από το σημείο μηδέν, όπως κοιτάμε το κάτοπτρο από πίσω (και εδώ ακολουθείται η ίδια λογική παράκεντρης λήψης, με ένα offset κάτοπτρο).

Ρυθμίζοντας παράκεντρα κατά 2,3 μοίρες τον Astra 19,2E, ώστε να κατεβάσουμε από αυτόν μέγιστο σήμα, στην ουσία έχουμε φέρει όλους τους δορυφόρους του εμπορικού τόξου στο πιάτο μας. Προσοχή! Επειδή κεντράρουμε το κάτοπτρο χρησιμοποιώντας παράκεντρο δορυφόρο, ο έλεγχος λήψης μέγιστου σήματος θα πρέπει να γίνει και με τις δύο πολώσεις, αλλά και με διάφορες συχνότητες, ώστε να μεγιστοποιηθεί η ακρίβεια στόχευσης. Στην συνέχεια τοποθετήσαμε στην ράγα τα LNBs και κατεβάσαμε Turksat 42E, Hellas Sat 2 – 39E, Eutelsat 36E, Eurobird 3 – 33E, Astra & Eurobird 1 – 28,2E, Badr 26E, Astra 19,2E, Eutelsat W2 – 16E, Hot Bird 13E, Eurobird 9 – 9E, Sirius 4,8E και Thor 0,8W.

Εγκατάσταση δυτικού τόξου: από Intelsat 10-02 – 1W έως Hispasat 30W
Το δεύτερο κάτοπτρο θα καλύψει το τόξο των δυτικών δορυφόρων, από τον Intelsat 10-02 1W έως τον Hispasat 30W. Εδώ τον τόξο που θέλουμε να καλύψουμε είναι 30 μοίρες και στο μέσο του, δηλαδή στις 15W βρίσκεται για μεγάλη μας τύχη, ο δορυφόρος Telstar 12.Έτσι, στο σημείο μηδέν της ράγας τοποθετούμε το LNB για Telstar. Η κλίση του τιμονιού υπολογίζεται, αρκεί να βρούμε την διαφορά κέντρο του τόξου που καλύπτουμε με τον πραγματικό νότο (σε απεικόνιση Greenwich). Επειδή όμως το 15W είναι δυτικό, στους υπολογισμούς μας θα πάρει αρνητικό πρόσημο. Άρα για την περιοχή της Αθήνας έχουμε -15 – 23,5 = -38,5 μοίρες. Αφού έχουμε και πάλι αρνητικό πρόσημο, το κάτοπτρο θα στρίψει και πάλι δεξιόστροφα (δυτικά) με ένδειξη μοιρών τιμονιού 90 – 38,5 = 51,5. Ρυθμίζουμε και πάλι τον Telstar ώστε να έχουμε μέγιστη ποιότητα σήματος και αφού τοποθετήσουμε όλα τα LNB πάνω στην ράγα, κατεβαίνουν όλοι οι δορυφόροι. Εμείς τοποθετήσαμε LNB για τους Intelsat 10-02 – 1W, Amos 4W, Nilesat 7W, Atlantic Bird 1 – 12,5W, Telstar 12 – 15W, Intelsat 901 – 18W, NSS 7 – 22W και Hispasat 30W.

Όποιος επιθυμεί, μπορεί να κατεβάσει τόξο από τον Eutlsat W1 – 10E έως και τον Hispasat 30W. Έτσι, θα κατεβάσει εκτός από τον Eutelsat W1 – 10E και τον Eutelsat W3A – 7E, τον οποίο δεν μπορέσαμε να κατεβάσουμε με το κεντρικό κάτοπτρο, καθώς το LNB του έπρεπε να εισβάλει ανάμεσα στα LNB των Eurobird 9 – 9E και Sirius 4,8E, κάτι που ήταν αδύνατο λόγω του φυσικού πάχους των LNB (ακούμπαγε το ένα στο άλλο).

Στην περίπτωση αυτή, το κέντρο του τόξου θα είναι στις 10W και η διαφορά από τον πραγματικό νότο για την Αθήνα θα είναι -10 – 23,5 = 33,5. Άρα, η κλίση του τιμονιού θα είναι δεξιόστροφη με ένδειξη 90 – 33,5 = 56,5 μοίρες. Επειδή δεν υπάρχει δορυφόρος στις 10 W, θα κεντράρουμε στον πλησιέστερο δορυφόρο, που είναι ο Atlantic Bird 1 – 12,5W, τοποθετώντας πλέον το LNB όχι στο σημείο μηδέν, αλλά παράκεντρα, 2,5 αριστερότερα (όπως κοιτάμε πίσω από το κάτοπτρο) του σημείου μηδέν. 

Εγκατάσταση ανατολικού τόξου: Από ABS 1 – 75E έως Express AM1 – 40E
Η στόχευση του ανατολικότερου τόξου με ένα Torroidal, αποτελεί μια συναρπαστική εμπειρία, καθώς ο βαθμός δυσκολίας για έναν ερασιτέχνη είναι αρκετά υψηλός. Στην εγκατάσταση αυτή και η παραμικρή λεπτομέρεια παίζει ρόλο, έτσι ώστε να πάρετε αξιοπρεπείς μετρήσεις σε κάποιες συχνότητες. Για αυτό αποφύγετε ακατάλληλα LNB, χτυπημένο πιθανώς κάτοπτρο, ακατάλληλους διακόπτες και φυσικά κακής ποιότητας καλώδια.

Το τόξο που επιθυμούμε να καλύψουμε έχει εύρος 75 – 40 = 35 μοίρες. Λόγω του ότι το κάτοπτρο έχει εύρος 44 μοίρες, έχουμε την πολυτέλεια να καθορίσουμε εμείς το κέντρο του (δηλαδή σε ποια γεωστατική θέση θα αντιστοιχεί το σημείο μηδέν της ράγας), που αυτή την φορά δεν θα είναι κατ’ ανάγκη ακριβώς το ήμισυ των 37 μοιρών. Επιλέγουμε, λοιπόν τον δορυφόρο NSS 703 – 57E, που θα αντιστοιχεί στο κέντρο στόχευσης του κατόπτρου. Ο NSS διαθέτει έναν transponder που λαμβάνεται πανεύκολα με το Torroidal. H διαφορά από τον πραγματικό νότο για την περιοχή της Αθήνας είναι 57 – 23,5 = 33,5 μοίρες. Αφού το πρόσημο είναι θετικό, στρίβουμε το τιμόνι αριστερά με ένδειξη στρέψης 90 + 34 = 124. Στην συνέχεια το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να βρούμε τον NSS 703 – 57E, όπως ακριβώς θα κάναμε εάν είχαμε ένα κλασσικό offset κάτοπτρο. Όταν μεγιστοποιήσουμε το σήμα που λαμβάνουμε από αυτόν, οι υπόλοιποι δορυφόροι έρχονται μόνοι τους (μην περιμένετε πολύ μεγάλο σήμα, καθώς οι δορυφόροι αυτοί απαιτούν μεγαλύτερο από 90άρι κάτοπτρο για τέλεια λήψη). Στην συνέχεια τοποθετήσαμε τα LNB για τους ABS 1 – 75E, Intelsat 7/10 – 68,5E, Intelsat 902 – 62E, NSS 703 – 57E, Express AM22 – 53E, Intelsat 12 – 45E και Express AM1 – 40E.

Με το ανατολικό Torroidal θα μπορούσαμε άνετα να είχαμε κατεβάσει τους Turksat 42E και Hellas Sat 2 – 39E, αλλά δεν χρειαζόταν, μιας και τους είχαμε ήδη συντονίσει με το πρώτο κάτοπτρο. Αν όμως βάλετε τον Hellas Sat, τότε δεν θα χωράει, λόγω φυσικού πάχους των LNB, ο Express ΑΜ1 – 40Ε.

Αν τώρα σας έρχεται δύσκολο να κεντράρετε το κάτοπτρο στον NSS 703 – 57Ε, τότε μπορείτε να επιλέξετε τον Express AM22 – 53E (με συγκριτικά πιο ευδιάκριτη κυματομορφή). Αρκεί να τοποθετήσετε το LNB 4 μοίρες αριστερά του σημείου μηδέν της ράγας, κρατώντας πάντα ίδια την κλίση του τιμονιού, έτσι ώστε να καλύψετε ακριβώς το ίδιο τόξο.

Διακοπτικό υλικό – Συνδεσμολογία
Αφού εγκαταστήσουμε τα κάτοπτρα και τα LNB, έρχεται η ώρα της οδήγησης όλων των σημάτων σε μία κοινή κάθοδo. Αρχικά, συνδέσαμε τα LNB σε τετραπλούς διακόπτες DiSEqC 2.0, κάνοντας μια σχετική ομαδοποίηση. Η έξοδος κάθε διακόπτη οδηγήθηκε στην είσοδο ενός άλλου διακόπτη DiSEqC 2.1. Έτσι φτάσαμε να έχουμε δυο εξόδους, από δυο διακόπτες DiSEqC 2.1 που οδηγούσαν τέσσερις και τρεις αντίστοιχα διακόπτες DiSEqC 2.0 με 27 λήψεις. Αυτές θα έπρεπε να διοχετεύσουμε στην είσοδο του δορυφορικού μας δέκτη. Εδώ την λύση μάς έδωσε ο δισταθής διακόπτης bistable της Johansson. Διαθέτει δύο εισόδους και μία έξοδο και στηρίζει την λειτουργία του στον έλεγχο της συνεχούς τάσης τροφοδοσίας που στέλνει ο δέκτης, για την πόλωση του LNB. Μόλις λοιπόν αντιληφθεί στιγμιαία διακοπή της τάσης, αυτομάτως αλλάζει είσοδο. Αρκεί λοιπόν να πατήσουμε στιγμιαία το πλήκτρο on-off στο τηλεχειριστήριο του δέκτη μας, έτσι ώστε αυτομάτως να επιλέξουμε την άλλη ομάδα δορυφόρων.

Προσοχή! Ο δισταθής διακόπτης δεν συνεργάζεται με ορισμένα μοντέλα δεκτών που δεν σταματούν την συνεχή τάση εξόδου προς το LNB σε θέση standby.

Στην εγκατάστασή μας, προσθέσαμε και ένα κινητό κάτοπτρο, το LNB, το οποίο (μέσω του μοτέρ DiSEqC 1.2) συνδέθηκε στην είσοδο του πρώτου διακόπτη DiSEqC 2.0. Με αυτόν τον τρόπο ο δέκτης μας βλέπει απευθείας το κινητό κάτοπτρο, χωρίς να επηρεάζεται από την συνδεσμολογία των υπόλοιπων LNB.

Προσοχή, ο δέκτης που θα επιλέξετε, θα πρέπει να υποστηρίζει οπωσδήποτε πρωτόκολλο επικοινωνίας DiSEqC 1.1 ή 2.1 και φυσικά 1.2, εάν προσθέσετε και κινητό κάτοπτρο. 

Εγκατάσταση αναφοράς
Τελειώνοντας, θέλουμε να σας αναφέρουμε ότι αυτή η εγκατάσταση χρησιμοποιείται ως αναφορά για τον έλεγχο των δεκτών των συγκριτικών τεστ του περιοδικού. Με τα τρία Torroidal ελέγχουμε την συμβατότητα των δεκτών με διακόπτες DiSEqC 1.0 και 1.2, αλλά και με τον διακόπτη Bistable, ενώ με το κινητό κάτοπτρο ελέγχουμε την συμπεριφορά τους ως προς το USALS και το DiSEqC 1.2.

Από το πρώτο κιόλας τεστ, το μοτέρ DiSEqC 1.2 παρουσίασε τζόγο, κάτι αναμενόμενο, αφού για να ελέγξουμε την συμβατότητα του κάθε δέκτη με το πρωτόκολλο DiSEqC 1.2 και κυρίως με το USALS, έκανε αρκετά χιλιόμετρα . Παράλληλα, η συμπεριφορά του διακόπτη bistable διαφοροποιείται ανάλογα με τον δέκτη, αφού για να αλλάξει την τετράδα των διακοπτών άλλες φορές απαιτείται κλείσιμο το δέκτη στο standby και άλλες φορές διακοπή τροφοδοσίας.

Σίγουρα δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη εφαρμογή. Είναι όμως μια εγκατάσταση, που μπορείτε να υλοποιήσετε τμηματικά, κάνοντας παράλληλα και το χόμπι σας. Θα σας δώσει μεγάλες δυνατότητες πειραματισμού, ενώ θα μπορείτε να φέρετε τον δέκτη σας, στα άκρα του, τόσο από επίπεδο καναλιών, όσο και από πλευράς δυνατοτήτων.