Featured | Το κινητό κάτοπτρο αποτελεί πάντα μια πρόκληση για τον χομπίστα δορυφορομανή. Το μοτέρ DiSEqC φέρνει την υλοποίηση αυτή ένα βήμα πιο κοντά του, τόσο οικονομικά, αλλά και τεχνικά. Ας ανεβούμε λοιπόν στην ταράτσα…
Μπορεί η εγκατάσταση ενός κινούμενου κατόπτρου να είναι αρκετά πιο δύσκολη από την εγκατάσταση ενός σταθερού, αυτό όμως δεν σημαίνει, ότι δεν θα μπορέσετε να το τοποθετήσετε μόνοι σας.
Στη συγκεκριμένη εγκατάσταση, θα χρησιμοποιήσουμε ένα μοτέρ για κάτοπτρο μέχρι 1,2m, το οποίο συνεργάζεται με όλους τους δέκτες, που υποστηρίζουν την έκδοση 1.2 του πρωτοκόλλου DiSEqC. Έτσι, δεν θα χρειαστούμε επιπρόσθετο καλώδιο τροφοδοσίας για την κίνηση του μοτέρ, αφού, για την κίνησή του, παίρνει ρεύμα από το καλώδιο του σήματος.
Αφού στηρίξουμε τη βάση και την ευθυγραμμίσουμε με αλφάδι, ώστε να είναι τελείως κάθετη, δεν βάζουμε το κάτοπτρο πάνω της, αλλά τη βάση του μοτέρ, την οποία πρέπει να τοποθετήσουμε όσο πιο ευθυγραμμισμένα με τη βάση δαπέδου, με τη βοήθεια και πάλι, του αλφαδιού. Στη συνέχεια, παίρνουμε το μοτέρ και το βιδώνουμε πάνω στη βάση και προσπαθούμε με το μοιρογνωμόνιο που έχει στις πλευρές του, να το ανασηκώσουμε περίπου στις 38 μοίρες (για την Αθήνα) και στη συνέχεια, σφίγγουμε ελαφρά.
Στη συνέχεια, τοποθετούμε το κάτοπτρο στον άξονα του μοτέρ, κοιτώντας το LNB να είναι ευθυγραμμισμένο με τον άξονα και σφίγγουμε τις βίδες για την οριζόντια κίνηση. Για το επόμενό στάδιο της εγκατάστασής μας, είναι απαραίτητο πλέον να ανεβάσουμε το σετάκι του δέκτη και της τηλεόρασης στην ταράτσα.
Αφού συνδέσουμε το LNB με το μοτέρ, το μοτέρ με το δέκτη και το δέκτη με την τηλεόραση, γυρνάμε το περιοδικό στις πίσω σελίδες και βρίσκουμε τους πίνακες με τους δορυφόρους. Πάμε στον Astra και διαλέγουμε μια εύκολη συχνότητα, ας πούμε τη 10.788V, με SR 22.000 και 5/6 FEC. Στη συνέχεια, τοποθετούμε τη συχνότητα στο μενού της χειροκίνητης ανίχνευσης.
Αρχίζουμε να στρέφουμε το κάτοπτρο προς τα δυτικά, για να βρούμε τον Astra, με τη βοήθεια που μας προσφέρουν οι δύο μπάρες, της στάθμης και ποιότητας σήματος, με τη δεύτερη, να είναι αυτή που μας ενδιαφέρει κυρίως.
Σημαντικό είναι να κρατήσουμε σταθερές τις μοίρες στη βάση του μοτέρ και, αν χρειαστεί, να ανασηκώσουμε το κάτοπτρο, να το κάνουμε από τη δική του βάση και όχι από αυτή του μοτέρ. Σε αυτή την περίπτωση, καλό θα είναι να κοιτάξουμε πού είναι στραμμένα και τα κάτοπτρα των γειτόνων μας, ώστε να πάρουμε μια ιδέα.
Τα περισσότερα, είναι στραμμένα στον Hot Bird στις 13 μοίρες ανατολικά, άρα εμείς πρέπει να στρίψουμε το κάτοπτρό μας ελαφρώς, στις 23,5 μοίρες ανατολικά.
Αυτό το κάνουμε, για να ορίσουμε το σημείο αναφοράς του μοτέρ (σημείο “0”), καθώς το γεωγραφικό πλάτος στην Αθήνα είναι 23,7 ανατολικά και σ’ αυτήν τη θέση είναι ο Astra 3A (23,5Ε). Έτσι, ως σημείο αναφοράς ορίσαμε το υψηλότερο σημείο που περνάει το κάτοπτρο, εφόσον βέβαια η διαδρομή του βρίσκεται εντός του γεωστατικού τόξου.
Αν τώρα ο δέκτης μας είναι εφοδιασμένος με το πρωτόκολλο USALS, τα πράγματα θα είναι λιγάκι πιο εύκολα από ότι αν δεν έχει, γιατί, όσοι δέκτες είναι συμβατοί με το λογισμικό USALS, αναλαμβάνουν να βρουν μόνοι τους υπόλοιπους δορυφόρους, αφού πρώτα, μέσα από τα μενού του, οριστεί το γεωγραφικό πλάτος και μήκος της περιοχής λήψης. Για την Αθήνα, το γεωγραφικό πλάτος είναι 23,7 μοίρες ανατολικά και το γεωγραφικό μήκος 37,9 μοίρες βόρεια.
Στην περίπτωση που ο δέκτης σας δε διαθέτει USALS, θα χρειαστείτε τη βοήθεια των πινάκων του περιοδικού, αλλά είναι πιθανό το σύστημα δέκτη-τηλεόρασης που ανεβάσατε στην ταράτσα σας, να μη σας είναι αρκετό και να χρειαστείτε κάτι πιο επαγγελματικό, όπως ένα πεδιόμετρο ή ένα sat finder.
Πάντα βέβαια, σε αυτές τις απόπειρες, ο πειραματισμός είναι θεμιτός όσο και απαραίτητος!