Το οικογενειακό τραπέζι μετατρέπεται σε πεδίο ανελέητων συγκρούσεων σε αυτή την ξεκαρδιστική κωμωδία από τους παραγωγούς της ταινίας Μίλα Της του Πέδρο Αλμοδόβαρ. Φέτος τα «Παράσιτα» μας έρχονται από το Περού.
Αντλώντας έμπνευση από τον Κανόνα του Παιχνιδιού του Ρενουάρ και τις ταινίες του Αλμοδόβαρ, αυτή η κωμωδία για τη μάχη των τάξεων αποτελεί μια απολαυστική εμπειρία.
Rolling Stone Spain
Χρησιμοποιώντας τη μαύρη κωμωδία για να κάνει κοινωνική κριτική, ο Φουέντες-Λεόν χτίζει πάνω στη μακριά κινηματογραφική παράδοση της Βιριδιάνας του Μπουνιουέλ και των πρόσφατων Παράσιτων.
cinemaescapist.com
Το οικογενειακό τραπέζι μετατρέπεται σε πεδίο ανελέητων συγκρούσεων σε αυτή την ξεκαρδιστική κωμωδία από τους παραγωγούς της ταινίας Μίλα Της του Πέδρο Αλμοδόβαρ. Φέτος τα «Παράσιτα» μας έρχονται από το Περού.
Σύνοψη
Η Λουσμίλα και η Πέτα είναι αδελφές που εργάζονται ως οικιακές βοηθοί σε σπίτια αριστοκρατικών οικογενειών. Οι δύο αδελφές είναι σχεδόν μέλη της οικογένειας αλλά… ίσως όχι για όλους. Όλα αλλάζουν όταν ένα καλά κρυμμένο μυστικό φέρνει τα πάνω κάτω για τις δύο οικογένειες, που βλέπουν την ιεραρχία τους να καταρρέει εν μέσω ενός μεγάλου πάρτυ γενεθλίων.
Λίγα λόγια σχετικά με την ταινία
Το Και στις Καλύτερες Οικογένειες απεικονίζει με ακρίβεια αλλά και με μια εξαιρετική λεπτότητα το ρήγμα ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις, σε μια περιοχή που αναπτύσσεται ραγδαία, οικονομικά και κοινωνικά. Οι άκαμπτοι ηθικοί κώδικες της κοινωνικής ελίτ τρίζουν στα θεμέλιά τους, ενώ φέρνουν στο φως την απόλυτη εξάρτηση ανάμεσα στους “πάνω” και τους “κάτω”.
Σύμφωνα με έρευνα του 2012, το πιο πλούσιο 20% των περουβιανών κερδίζει σχεδόν το μισό κρατικό εισόδημα, πάνω από 10 φορές περισσότερα από το πιο φτωχό 20%, ενώ το 2013 στην πρωτεύουσα, τη Λίμα, ολοκληρώθηκε η κατασκευή ενός τείχους που χωρίζει τις πλούσιες γειτονιές από τις φτωχές.
Τέτοιου είδους θέματα κοινωνικοοικονομικής ανισότητας, καθώς και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, φεμινισμού και ισότητας βρίσκονται πίσω από τις ιστορίες του Φουέντες-Λεόν, ενός ανέκαθεν πρωτοπόρου σκηνοθέτη που συνδυάζει, με αρωγό τα χαρακτηριστικά μιας σαπουνόπερας, προοδευτικά ιδανικά με ένα στυλ ψυχαγωγίας βαθιά ριζωμένο στην λατινοαμερικανική κουλτούρα.
Σημείωμα του σκηνοθέτη Χαβιέρ Φουέντες-Λεόν
Παρά το ότι καταφέραμε να ξεπεράσουμε χρόνια βίας και αιματοχυσίας στη χώρα μου, είναι ξεκάθαρο πως η τόνωση της οικονομίας μας δεν θα μας γλιτώσει από τις προκαταλήψεις και την ανισότητα που αποτελούν μελανό σημείο της ιστορίας μας. Θέλαμε να φτιάξουμε μια ταινία που θα αντικατόπτριζε όλα αυτά που μας χωρίζουν, αλλά και όσα μας ενώνουν. Και τι μπορεί να μας κάνει να κοιτάξουμε κατάματα τα κοινωνικά μας ψεγάδια, αν όχι το χιούμορ; Θέλουμε να κάνουμε το κοινό να γελάσει, ώστε να δεχτεί και το κοινωνικό σχόλιο πίσω από την κωμωδία. Προσέξαμε πολύ να γράψουμε τους χαρακτήρες με φροντίδα και σεβασμό, ακόμα κι αν δεν συμφωνούσαμε πάντα με την άποψη ή τη συμπεριφορά τους. Όλοι οι άνθρωποι είναι περίπλοκοι και τρισδιάστατοι, και όσο αστεία κι αν προσπαθεί να είναι μια κωμωδία, πιστεύω πως χάνει την αξιοπρέπειά της όταν το χιούμορ υπάρχει σε βάρος της εμβάθυνσης των χαρακτήρων. Ακριβώς απ’ το χάσμα μεταξύ πλούτου και φτώχειας, queer και straight, θρησκευτικού και κοσμικού κ.ο.κ. ξεπηδούν οι κωμικές καταστάσεις, καθώς και η εμπαθής πλην αμείλικτη κριτική σε μια κοινωνία που έχει απόλυτη ανάγκη να κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέφτη, αν θέλει να ωριμάσει κι αυτή μαζί με την οικονομία της.
Βιογραφικό του σκηνοθέτη
Απόφοιτος της Ιατρικής σχολής του Περού, ο Χαβιέρ Φουέντες-Λεόν σπούδασε σκηνοθεσία στο CalArts του Λος Άντζελες, ενώ η πτυχιακή του ταινία, Espacios (Δωμάτια) απέσπασε το Περουβιανό Βραβείο Μικρού Μήκους το 1997. Η πρώτη του μεγάλου μήκους Contracorriente (Undertow) έκανε πρεμιέρα το 2009 στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν και απέσπασε περισσότερα από 50 διεθνή βραβεία, συμπεριλαμβανομένου του Βραβείου Κοινού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σάντανς το 2010. Η ταινία προτάθηκε για βραβείο Γκόγια και ήταν η πρόταση του Περού στα Όσκαρ της επόμενης χρονιάς. Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του El Elefante Desaparecido (The Vanished Elephant) έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο το 2014 και ταξίδεψε σε πολλά ακόμη φεστιβάλ. Ο Φουέντες-Λεόν ήταν ο βασικός σκηνοθέτης, συν-σεναριογράφος και διευθυντής παραγωγής της πρώτης σεζόν του Distrito Salvaje (Wild District), που γυρίστηκε στην Κολομβία για το Netflix. Αυτή την εποχή γράφει την πρώτη παραγωγή του Netflix που γυρίζεται στο Περού, σειρά που βασίζεται στην υπόθεση anti-doping του περουβιανού σταρ του ποδοσφαίρου, Πάολο Γκερέρο.
Συντελεστές
Σενάριο | Σκηνοθεσία: Χαβιέρ Φουέντες-Λεόν
Παραγωγοί: El Calvo, Dynamo, Χαβιέρ Φουέντες-Λεόν, Ντέλια Γκαρσία, Λοσάδα, Μισέλ, Ρούμπεν
Πρωτότυπη Μουσική: Σέλμα Μουτάλ
Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Σουζάνα Τόρες
Μοντάζ: Χαβιέρ Φουέντες-Λεόν, Χαβιέρ Μπεσέρα
Κοστούμια: Φερνάντο Βελάσκο
Μακιγιάζ & Μαλλιά: Λουσιάνα Σαλομόν
Πρωταγωνιστούν: Τζέλι Ρεατέγκι (Μερσέδες), Γκράσια Ολάγιο (Κάρμεν), Τατιάνα Αστένγκο (Λουσμίλα), Γκαμπριέλα Βελάσκεθ (Πέτα)
Αυθεντικός τίτλος: Las Mejores Familias
Διάρκεια: 99′
Χώρα | Έτος Παραγωγής: Περού, 2020
Από 28 Δεκεμβρίου αποκλειστικά στο cinobo.com
