Το Viasat History αφιερώνει μια εβδομάδα στη μνήμη των θυμάτων του Ολοκαυτώματος

Τα ντοκιμαντέρ “Άρνηση ασύλου: το άγνωστο κεφάλαιο στην ιστορία της Άννας Φρανκ” και “Άουσβιτς – Μία ημέρα στο στρατόπεδο” είναι μέρος αυτού του αφιερώματος.

Μέσα από συναρπαστικά ντοκιμαντέρ, το Viasat History παρουσίαζει ιστορίες θάρρους και επιβίωσης για να τιμήσει τα θύματα του Ολοκαυτώματος, σε ένα αφιέρωμα κατά τη διάρκεια όλης της εβδομάδας, από 28 Ιανουαρίου έως 1 Φεβρουαρίου, λίγο μετά τα μεσάνυχτα.

Το ντοκιμαντέρ “Άουσβιτς – Μία ημέρα στο στρατόπεδο” παρουσίαζει την καθημερινή ζωή στο Άουσβιτς το 1944 από τις μαρτυρίες των θυμάτων και των θυτών, το “Άουσβιτς – Μία ημέρα στο στρατόπεδο” μεταφέρει την μαρτυρία του Βίτολντ Πιλέτσκι για να αποκαλύψει τα ναζιστικά εγκλήματα, το “Αντίσταση: η αντεπίθεση των Εβραίων” αντιμετωπίζει τους μύθους της εβραϊκής παθητικότητας και παρουσιάζει την αντίσταση και την αντοχή, και το “Άρνηση ασύλου: το άγνωστο κεφάλαιο στην ιστορία της Άννας Φρανκ” αποκαλύπτει τις απελπισμένες προσπάθειες του Ότο Φρανκ να σώσει την οικογένειά του.

Ο πληροφοριοδότης του Άουσβιτς – 15 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα από 31 Ιανουαρίου έως 1 Φεβρουαρίου – αφηγείται την ιστορία του Πολωνού αξιωματικού Βίτολντ Πιλέτσκι, ο οποίος συνίδρυσε την Μυστική Πολωνική Οργάνωση και εθελοντικά συμφώνησε να συλληφθεί προκειμένου να διεισδύσει στο Άουσβιτς. Οι μυστικά αποσταλμένες του αναφορές στους Δυτικούς συμμάχους ήταν οι πρώτες μαρτυρίες που έφτασαν στον έξω κόσμο για ό,τι συνέβαινε μέσα στο στρατόπεδο.

Αντίσταση: η αντεπίθεση των Εβραίων είναι 15 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα από 29 Ιανουαρίου έως 30 Ιανουαρίου. Όλοι γνωρίζουμε για την εξέγερση στο γκέτο της Βαρσοβίας, οι περισσότεροι όμως αγνοούμε πόσο εκτεταμένη και δυναμική ήταν η εβραϊκή αντίσταση απέναντι στη ναζιστική βαρβαρότητα. Αντιθέτως, θεωρούμε ότι «οι Εβραίοι οδηγούνταν στον θάνατο ως πρόβατα προς σφαγή».

Αυτό το διαφωτιστικό ντοκιμαντέρ ανατρέπει τον μύθο σχετικά με την εβραϊκή παθητικότητα, καταδεικνύοντας εμφατικά τις εξεγέρσεις που λάμβαναν χώρα σε μικρά ή μεγάλα γκέτο και στα στρατόπεδα εκτελέσεων, καθώς και την ένοπλη αντίσταση που πρόβαλλαν οι Εβραίοι.

Άρνηση ασύλου: το άγνωστο κεφάλαιο στην ιστορία της Άννας Φρανκ είναι 15 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα από 30 Ιανουαρίου έως 31 Ιανουαρίου. Η Άννα Φρανκ αποτελεί σύμβολο υπομονής και είναι το πρόσωπο που ενσαρκώνει το Ολοκαύτωμα. Ένας εθελοντής ανακάλυψε σε ένα παλαιό έγγραφο στα αρχεία του Ινστιτούτου Εβραϊκών Ερευνών της Νέας Υόρκης τις επιστολές του πατέρα της Άννας, του Ότο Φρανκ. Η εν λόγω αλληλογραφία αποκαλύπτει τις δραματικές προσπάθειές του να εξασφαλίσει βίζα για να σώσει την οικογένειά του από το Ολοκαύτωμα.

 Ένα προς ένα τα αιτήματά του για βίζα εξόδου απορρίφθηκαν και η μία μετά την άλλη οι χώρες αδιαφόρησαν για τις εκκλήσεις του. Χωρίς παραχώρηση ασύλου και χωρίς καμιά ελπίδα, η οικογένεια Φρανκ έμεινε αβοήθητη και κρύφτηκε στο Μυστικό Δωμάτιο. Η μοίρα που έμελε να έχουν όταν τους ανακάλυψαν ξετυλίγεται μέσα από συνεντεύξεις με μέλη της οικογένειας Φρανκ και πιο συγκεκριμένα με την Εύα Σλος -την ετεροθαλή αδελφή της Άννας που είχε παρόμοια ιστορία- και τον ξάδελφο της Άννας τον Μπάντι Ελάιας.

Η Πάουλα Φούτσε, σκηνοθέτης και παραγωγός, έχει ένα εντυπωσιακό ιστορικό. Παραγωγός και συνσκηνοθέτης του «Song of the Dunes: Search for the Original Gypsies» και του «Not in God’s Name: In Search of Tolerance with the Dalai Lama», η Πάουλα είναι επίσης συγγραφέας του βιβλίου «Not in God’s Name: Making Sense of Religious Conflict», που περιλαμβάνει συνέντευξη με τη Μητέρα Τερέζα, και συν-συγγραφέας του βιβλίου «Shiva».

Για τις προκλήσεις που αντιμετώπισε η ομάδα, η Πάουλα εξήγησε ότι το πιο δύσκολο μέρος ήταν η απόκτηση των αρχειακών υλικών: «Για τους κινηματογραφιστές, η τιμή των φωτογραφιών και των βίντεο μπορεί να είναι απαγορευτική». Ωστόσο, ήταν προφανώς μια σημαντική ιστορία που άξιζε τα εμπόδια που αντιμετώπισαν: «Έμαθα για κυβερνήσεις του κόσμου που σκόπιμα μπλόκαραν και απέτυχαν να βοηθήσουν αμέτρητους πρόσφυγες, οι οποίοι στη συνέχεια πέθαναν λόγω της αδράνειάς τους. Τσιγγάνοι, Εβραίοι, ομοφυλόφιλοι, αθώοι άνθρωποι με γενετικές ανωμαλίες και πολλοί άλλοι εξοντώθηκαν».

Ρωτήθηκε γιατί αυτό το ντοκιμαντέρ είναι σημαντικό και τι ελπίζει ότι θα αποκομίσουν οι θεατές από αυτό: «Υπάρχουν παρόμοιες συγκρούσεις και γενοκτονίες που εξαλείφουν πληθυσμούς σήμερα. Επίσης, η τρέχουσα προσφυγική κρίση που καταστρέφει την Ευρώπη αντικατοπτρίζει την τεράστια κρίση κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Θα ήθελα οι θεατές να εμπνευστούν να βοηθήσουν να πολεμηθούν οι προκαταλήψεις και να αποτρεφθούν οι γενοκτονίες».

Στις 27 Ιανουαρίου, η παγκόσμια κοινότητα τιμά τα θύματα του Ολοκαυτώματος. Ήταν αυτή η ημέρα το 1945 όταν οι λίγοι επιζώντες από το στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς (Άουσβιτς-Μπιρκενάου) απελευθερώθηκαν, και οι θηριωδίες των Ναζί στα στρατόπεδα θανάτου έγιναν γνωστές στο ευρύ κοινό.

Το Άουσβιτς είναι το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης (1940-45) που ίδρυσαν οι Γερμανοί Ναζί κοντά στην Κρακοβία. Αργότερα, το στρατόπεδο μετατράπηκε σε μουσείο και συμπεριλήφθηκε στη λίστα της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Εξήντα χρόνια αργότερα, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε μια απόφαση που κήρυξε την 27η Ιανουαρίου ως Διεθνή Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος.