Το Viasat History παρουσιάζει: “Το χαμένο χρυσωρυχείο του Σλούμαχ: Μύθος ή αλήθεια”

Στο «Η κατάρα του νεκρού: ο χαμένος χρυσός των Ισπανών», μία νέα σειρά 8 επεισοδίων που κάνει πρεμιέρα στις 5 Ιανουαρίου στις 10 το βράδυ στο Viasat History, ένας πρώην αθλητής του MMA, ένας αυτόχθονας εξερευνητής και ένας θρυλικός κυνηγός, ενώνουν τις δυνάμεις τους προσπαθώντας να λύσουν τελικά το μυστήριο του χαμένου χρυσωρυχείου του Σλούμαχ.

Μέσα από σπάνιες ηχογραφήσεις και χάρτες θησαυρών, μέχρι κρυφά γράμματα, ψάxνουν κρυπτογραφημένα σημάδια για να ανακαλύψουν την αλήθεια και ίσως, απλά ίσως, να ανακαλύψουν το χαμένο χρυσό. Αλλά ποιό είναι το μυστήριο του Σλούμαχ τελικά;

Λέγεται ότι κάπου βαθιά κρυμμένο στα βουνά του Pitt Lake στη βρετανική Κολούμπια του Καναδά, υπάρχει μια πηγή καθαρού χρυσού αξίας δισεκατομμυρίων δολλαρίων. Αυτή η ιστορία πλούτου πέρα από κάθε φαντασία έχει περάσει από γενιά σε γενιά. Αυτός ο θρύλος 150 ετών αναφέρει πβς υπάρχει ένα ρυάκι στα βουνά καλυμμένο με χρυσό: και δεν είναι άλλο από το χρυσωρυχείο του Σλούμαχ.

Ποιός ήταν όμως αυτός ο Σλούμαχ; Υπάρχει μια μίξη γεγονότων και ιστοριών γύρω από το όνομά του. Ο θρύλος ξεκινά προς τα τέλη του 1800, όταν ένας ιθαγενής γνωστός σκέτο ως Σλούμαχ βρέθηκε ένοχος φόνου και κρεμάστηκε στο New Westminster. Λίγο μετά το θάνατό του άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες ότι είχε ανακαλύψει ένα κρυμμένο απόθεμα χρυσού στα βουνά κοντά στο Pitt Lane. Είχε φέρει σβόλους χρυσού από μια άγνωστη τοποθεσία και κόμπαζε για αυτό στα τοπικά σαλούν. Επιπλέον μουρμούριζε μια κατάρα σ εόποιον τολμούσε να ψάξει να βρει το ορυχείο του. Και η κατάρα έπιασε: κανείς δε μπόρεσε να βρει το ορυχείο του, και αν κάποιος έλεγε πως το έβρισκε, δεν έβρισκε χρυσό. Αν έβρισκες και το ορυχείο και το χρυσό; Δεν επέστρεφες ποτέ από το βουνό.

Δνε υπάρχουν πολλά στοιχεία να υποστηρίζουν αυτή την ιστορία, αλλά δε σταμάτησε ποτέ να τραβά το ενδιαφέρον ανθρώπων των γύρω περιοχών. Εκατοντάδες χρυσοθήρες τη δεκαετία του ’30 ταξίδεψαν στο Pitt Lake ψάχνοντας το χρυσό, ενώ πολλοί πέθαναν εκεί. Κάποιοι δήλωσαν ότι είχαν βρει το χρυσό. Τη δεκαετία του ’70 για παράδειγμα, ένας δασονόμος ονόματι Stu Brown, δήλωσε ότι είχε βρε ένα ρέμα γεμάτο χρυσούς σβόλους, αλλά δε μπόρεσε να ξαναβρεί αυτή την τοποθεσία.

Δέκα χρόνια μετά το θάνατο του Σλούμαχ, ένας χρυσοθήρας από την Αλάσκα, ο Walter Jackson, υποστήριξε πως βρήκε το ορυχείο. Με την επιστροφή του από τα βουνά αρρώστησε βαριά και, πριν πεθάνει, έγραψε ένα γράμμα σε ένα φίλο του περιγράφοντας την υποτιθέμενη τοποθεσία. Είχε λέει μαζέψει χιλιάδες χρυσούς σβόλους, μερικοί εκ των οποίων μεγάλοι σαν καρύδια. Ανέφερε πως είχε θάψει μέρος του χρυσού κάτω από ένα βράχο σημαδεύοντάς τον χαρακτηριστικά. Ο βράχος αυτός φυσικά, δε βρέθηκε ποτέ.

Κάποιοι λένε πως όλη αυτή η ιστορία ήταν μια φάρσα. Ένας τοπικός ιστορικός, ο Fred Braches, υποστηρίζει πως ο μύθος για τον χρυσό δημιουργήθηκε από ντόπιους για να προσελκύσουν ενδιαφερόμενους επειδή αυτό έφερνε εισόδημα και νέες δουλειές στην περιοχή. Ένας τοπικός πωλητής για παράδειγμα, πωλούσε έναν χάρτη του θησαυρού στους χρυσοθήρες που αρχόντουσαν στην περιοχή, χρεώνοντάς τον 12,5 δολλάρια. Πούλησε χιλιάδες τέτοιους, χωρίς ποτέ κανείς να βρει το περίφημο σημάδι στο χάρτη.

Ακόμα και σήμερα άνθρωποι ψάχνουν το χαμένο ορυχείο. Μοιράζονται αναφορές και στοιχεία στο διαδίκτυο και πλέον, δεν γίνονται όλα αποκλειστικά και μόνο για το χρυσό, αλλά και για την όλη περιπέτεια. Ο Adam Palmer, μέλος της ομάδας του Deadman’s Curse, ξόδεψε 10 χρόνια κυνηγώντας το θρύλο. Αφιέρωσε εβδομάδες κάθε καλοκαίρι στα βουνά του Pitt Lake σαρώνοντας τα βουνά. «Αν κάποιος βρει τον χρυσό, θα είναι ο ήρωας τόσων ανθρώπων που τον ψάχνουν για χρόνια». Στη σειρά «Η κατάρα του νεκρού» ενώνει τις δυνάμεις του με άλλους κυνηγούς θησαυρών ώστε να βρουν τελικά το χαμένο χρυσό του Σλούμαχ-μόνο στο Viasat History.