ΕΡΤ2 – «Μπερνάρντο Μπερτολούτσι – Αντικατοπτρισμοί στον Κινηματογράφο»

Το ντοκιμαντέρ με τίτλο «Μπερνάρντο Μπερτολούτσι – Αντικατοπτρισμοί στον Κινηματογράφο» είναι το προφίλ του, όπως σκιαγραφείται από υλικό που βρίσκεται στο αρχείο της RAI. H πλούσια και συχνά αμφιλεγόμενη καριέρα του διάσημου σκηνοθέτη ξαναχτίζεται σιγά-σιγά μέσα από δεκάδες συνεντεύξεις, ειδικά αφιερώματα, λήψεις από τα παρασκήνια και από τελετές βραβεύσεων.

Ημερομηνία μετάδοσης: Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2019, στις 23:10

Ντοκιμαντέρ, παραγωγής Ιταλίας 2002.

Σκηνοθεσία-σενάριο: Σάντρο Λάι.

Διάρκεια: 55΄

Το ντοκιμαντέρ με τίτλο «Μπερνάρντο Μπερτολούτσι – Αντικατοπτρισμοί στον Κινηματογράφο» είναι το προφίλ του, όπως σκιαγραφείται από υλικό που βρίσκεται στο αρχείο της RAI.

H πλούσια και συχνά αμφιλεγόμενη καριέρα του διάσημου σκηνοθέτη ξαναχτίζεται σιγά-σιγά μέσα από δεκάδες συνεντεύξεις, ειδικά αφιερώματα, λήψεις από τα παρασκήνια και από τελετές βραβεύσεων.

Αναδύεται το πορτρέτο ενός σύνθετου καλλιτέχνη, η δουλειά του οποίου συνεχώς εξελίσσεται.

Είναι ένας σκεπτόμενος άνθρωπος που του αρέσει πολύ να μιλά για τον εαυτό του και τις εμπειρίες του.

Το ντοκιμαντέρ εξελίσσεται με χρονολογική σειρά, ακολουθώντας την καριέρα του σκηνοθέτη, καταγράφει τους σταθμούς της καριέρας του, από τη συνάντηση με τον Παζολίνι ώς τη σκηνοθεσία της πιο πρόσφατης ταινίας του με τίτλο Πολιορκία μιας γυναίκας» («Besieged», 1998).

Ανάμεσα σ’ αυτούς τους δύο σταθμούς της καριέρας του, εξετάζεται η στροφή που έκανε πολύ νωρίς από την ποίηση στον κινηματογράφο, τα πρώτα του βήματα στη σκηνοθεσία με την ταινία «Βίαιος Θάνατος» («La commare secca», 1962), τις περιόδους της πολιτικής στράτευσης, το σκάνδαλο και τη λογοκρισία που ακολούθησε όταν βγήκε η ταινία  «Το Τελευταίο Ταγκό στο Παρίσι» («Last Tango in Paris», 1972), τη συνεργασία με το American Studio για την παραγωγή της ταινίας «1900» (1976), καθώς και την αναχώρησή του από την Ιταλία μετά τα σκάνδαλα διαφθοράς που τον οδήγησαν να εργαστεί στο εξωτερικό για πολλά χρόνια.

Το 1987, ο Μπερτολούτσι κέρδισε εννέα Όσκαρ για την ταινία «Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας» («The Last Εmperor»), η οποία ήταν η πρώτη από μια τριλογία παραγωγών του δημιουργού, που σημείωσαν τεράστια εισπρακτική επιτυχία.
Ακολούθησε η ταινία «Τσάι στη Σαχάρα» («The Sheltering Sky», 1990) και στη συνέχεια, η ταινία «Ο Μικρός Βούδας» («Little Buddha», 1993).

Η ταινία με τίτλο «Κλεμμένη Ομορφιά» («Stealing Beauty», 1996), σηματοδοτεί τη διακριτική στροφή του δημιουργού προς τον ιταλικό κινηματογράφο.

Με την ταινία «Πολιορκία μιας γυναίκας» («Besieged», 1998), ο σκηνοθέτης αποκαλύπτει το συνεχώς αυξανόμενο ενδιαφέρον του για τη γλώσσα της τηλεόρασης.

Το ντοκιμαντέρ ολοκληρώνεται με μια δήλωση του ιδίου σχετικά με την τηλεόραση σήμερα.

Αποτελεί την τελική απόδειξη, εάν αυτή είναι απαραίτητη, της εντυπωσιακής ικανότητας του Μπερτολούτσι να συμβαδίζει πάντα με την εποχή του