Η εκπομπή του δορυφορικού σήματος ξεκινάει από σημείο που απέχει 35.855 χιλιόμετρα περίπου από την επιφάνεια του Ισημερινού και για να φτάσει στην Ελλάδα χρειάζεται να διανύσει μια απόσταση που φτάνει περίπου τα 38.000 χιλιόμετρα. Για να εκπεμφθεί δορυφορικά ένα πρόγραμμα χρειάζεται πρώτα να γίνει η λήψη του από έναν επίγειο σταθμό, κάτι που επιτυγχάνεται με ειδικά κάτοπτρα και ονομάζεται uplink (άνω ζεύξη). Το λαμβανόμενο σήμα αλλάζει συχνότητα μέσω των transponders που διαθέτει ο δορυφόρος, ενισχύεται και αναμεταδίδεται προς τη Γη, διαδικασία που ονομάζεται downlink (κάτω ζεύξη).

Τα σήματα που εκπέμπει ένας δορυφόρος είναι ηλεκτρομαγνητικά κύματα που όταν ταλαντώνονται κάθετα στη διεύθυνση διάδοσης έχουμε κάθετη πόλωση σήματος (Vertical), ενώ όταν ταλαντώνονται παράλληλα έχουμε οριζόντια πόλωση (Horizontal). Έχοντας διανύσει τεράστια απόσταση που προκαλεί σοβαρές απώλειες στην ισχύ του, το δορυφορικό σήμα καταλήγει εξασθενημένο στην παραβολική επιφάνεια του κατόπτρου. Εξαιτίας της πολύ υψηλής συχνότητάς του (3,4 έως 4,2GHz στη μπάντα C και 10,7 έως 12,75GHz στη μπάντα Ku) το δορυφορικό αυτό σήμα δε μπορεί να μεταφερθεί αυτούσιο, καθώς έτσι θα δεχόταν συντριπτική εξασθένιση κατά τη μεταφορά του μέσω καλωδίου, ενώ ούτε θα ήταν εφικτή η διαχείρισή του από το δέκτη (όσο μεγαλύτερη η συχνότητα του σήματος τόσο μεγαλύτερες οι απώλειες του, εντός του καλωδίου). Τη λύση στο πρόβλημα αυτό έρχεται να τη δώσει το LNB (Low Noise Blockdown converter, που σημαίνει υποβιβαστής χαμηλού θορύβου), το οποίο στα τυπικά συστήματα λήψης είναι τύπου Universal. Το LNB τοποθετείται στο σημείο εκείνο όπου το αντανακλώμενο από την παραβολική επιφάνεια του δορυφορικού κατόπτρου σήμα εστιάζει τη μέγιστη ισχύ του (δηλαδή στην νοητή εστία της παραβολής). Ενισχύει το σήμα που δέχεται με όσο το δυνατό χαμηλότερο συντελεστή θορύβου (Noise Figure) που μετριέται σε dB, ώστε να εξασφαλίζει ποιοτική λήψη. Ταυτόχρονα, λειτουργεί σαν υπερετερόδυνος δέκτης και υποβιβάζει τη συχνότητά του στην περιοχή IF (950 έως 2150MHz), ώστε να αναγνωρίζεται από το δορυφορικό δέκτη. Έτσι, γίνεται εφικτή η μεταφορά των συχνοτήτων μέσω καλωδίου, ενώ και ο δέκτης μπορεί να συντονιστεί σε αυτές. Τα Universal LNB διαθέτουν δύο τοπικούς ταλαντωτές για να μπορούν να λαμβάνουν σήματα και από τη χαμηλή (10,7 έως 11,7GHz) και από την υψηλή (11,7 έως 12,75GHZ) μπάντα συχνοτήτων. Η ενεργοποίηση κάθε ταλαντωτή γίνεται αυτόματα μέσω διακόπτη, ο οποίος κατευθύνεται με τόνο 0/22kΗz που στέλνεται από το δέκτη. Όταν ο δέκτης στέλνει τόνο 22kΗz ενεργοποιείται ο ταλαντωτής των 10600MΗz, ενώ όταν δεν στέλνει ενεργοποιείται ο ταλαντωτής των 9750MΗz. Επίσης, το Universal LNB διαχειρίζεται και τις δύο πολώσεις σημάτων (Vertical/Horizontal) μέσω ενός ακόμα αυτόματου διακόπτη 13/18V που διαθέτει. Όταν το LNB λαμβάνει από το δέκτη τάση 13Volt του στέλνει σήμα με κάθετη πόλωση, ενώ όταν λαμβάνει τάση 18Volt στέλνει στο δέκτη σήμα με οριζόντια πόλωση. Έτσι, για να μπορεί ο δορυφορικός δέκτης να διαχειρίζεται τα προγράμματα που παρακολουθούμε στην τηλεόραση στέλνει τις απαραίτητες εντολές στο Universal LNB, ώστε να λαμβάνει 4 συνδυασμούς πολώσεων-συχνοτήτων που καλύπτουν όλες τις ανάγκες του για πλήρη λήψη ενός δορυφόρου από την μπάντα Ku:

13V-0kHz : Κάθετη πόλωση / Χαμηλή μπάντα (V/L)

13V-22kHz : Κάθετη πόλωση / Υψηλή μπάντα (V/H)

18V-0kHz : Οριζόντια πόλωση / Χαμηλή μπάντα (H/L)

18V-22kHz : Οριζόντια πόλωση / Υψηλή μπάντα (H/H)