Την επιβολή ενός «ιδιότυπου καθεστώτος λογοκρισίας» στη δημόσια τηλεόραση καταγγέλλει σε κείμενό της η Παρέμβαση εργαζομένων στην ΕΡΤ3. Οι εργαζόμενοι αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους: «Υπερασπιζόμασταν πάντοτε την ενημέρωση ως δημόσιο αγαθό. Κυρίως σε περιόδους κρίσης…
Την επιβολή ενός «ιδιότυπου καθεστώτος λογοκρισίας» στη δημόσια τηλεόραση καταγγέλλει σε κείμενό της η Παρέμβαση εργαζομένων στην ΕΡΤ3
Οι εργαζόμενοι αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους:
«Υπερασπιζόμασταν πάντοτε την ενημέρωση ως δημόσιο αγαθό. Κυρίως σε περιόδους κρίσης όπου οι αντιλαϊκές πολιτικές την θέλουν ασφυκτικά ελεγχόμενη για να μπορέσουν να διαμορφώσουν τις αντιδράσεις του κόσμου. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα όπου μια πανδημία αντιμετωπίζεται με συγκεκριμένες πολιτικές όπου η επιστημονική διάσταση χρησιμοποιείται για να τις αιτιολογήσει ως αναγκαστικές. Ως εκ τούτου για άλλη μια φορά έχουμε το “δεν υπάρχει εναλλακτική” (όπως και στα μνημόνια), άρα στο μονόδρομο “μένουμε σπίτι”, κλείνουμε την πόρτα και δεν μιλάμε. Το “μένουμε σπίτι” όμως δεν είναι απλά ένα υγειονομικό μέτρο είναι και μια πολιτική πρακτική που ρίχνει στους πολίτες το βάρος της ευθύνης της νόσου.
Στην κοινωνία όμως ακούγονται και αντίθετες φωνές και διαφορετικές λογικές για το πώς θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί η νόσος. Κι αυτό δεν αφορά μόνο την πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση για τις κοινωνικές επιπτώσεις της κρίσης ( ελλιπή ως και ανύπαρκτη προστασία των εργαζομένων, “κουτσουρεμένη” παροχή εκπαίδευσης, έλλειψη προνοιακής πολιτικής για τις αδύναμες ομάδες του πληθυσμού, κλπ), αλλά και την υγειονομική πολιτική τόσο σε ό,τι αφορά τους πολίτες όσο και σε ό,τι αφορά το υγειονομικό προσωπικό.
Η ενημέρωση πλέον γίνεται μονοδιάστατα γύρω από ό,τι καθορίζει η ατζέντα των «υπεύθυνων», κάθε μέρα στις 18:00. Κάθε διαφορετική φωνή και κριτική είτε φιμώνεται, είτε στην καλύτερη περίπτωση εμφανίζεται για μερικά δευτερόλεπτα για να υπάρχει και ένα άλλοθι. Ό,τι αποσιωπάται δεν πρόκειται να αποκαλυφθεί στις αληθινές του διαστάσεις παρά μόνο από τον “περιθωριακό τύπο”. Ο συνωστισμός των εργαζομένων σε κλειστούς χώρους εργασίας δεν δημοσιοποιείται από κανένα τηλεοπτικό κανάλι. Προβάλλεται όμως κατά κόρον ο “συνωστισμός” σε δημόσιους χώρους (με πλάνα παραπλανητικά ή πλάνα αρχείου), μια εικόνα βολική για να αιτιολογήσει την αμφίβολης υγειονομικής αποτελεσματικότητας απαγόρευση της κυκλοφορίας. Οι ελλείψεις που παρουσιάζονται στην μάχη που δίνουν όλοι αυτοί που είναι στην πρώτη γραμμή (κυρίως στα Μέσα Ατομικής Προστασίας, αλλά και στο γενικότερο εργασιακό τους περιβάλλον, όπως η έλλειψη προσωπικού), θα πρέπει να επισημαίνονται και να δημοσιοποιούνται. Δυστυχώς δεν ακούγεται τίποτα και από τα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια αλλά ούτε και από την επίσημη ενημερωτική γραμμή της ΕΡΤ, παρά την αντίσταση σε αυτή κάποιων δημοσιογράφων. Έχει επιβληθεί ένα ιδιότυπο καθεστώς λογοκρισίας.
Δικαιολογημένα τα ιδιωτικά κανάλια με τα 11 εκατομμύρια διαφημιστική δαπάνη που πήραν από την κυβέρνηση να βρήκαν βολική την αποσιώπηση κάθε διαμαρτυρίας από τον χώρο της υγείας. Η ΕΡΤ όμως είναι απαράδεκτη όταν δεν αναφέρεται καθόλου σε γεγονότα όπως η συνέντευξη τύπου των νοσοκομειακών γιατρών στις 1/4, και όταν προβάλλει τις κινητοποιήσεις τους στις 7/4, το κάνει με τρόπο αποσπασματικό. Είναι απαράδεκτη όταν δεν αναφέρεται στις διπλάσιες κοστολογήσεις των ιδιωτικών ΜΕΘ, όταν το ΕΣΥ υποχρηματοδοτείται και στηρίζεται σε δωρεές και εθελοντές. Όταν αποσιωπάται ο ίδιος ο «κανόνας» του ΠΟΥ για 3500 ΜΕΘ, ενώ η Ελλάδα έχει πολύ λιγότερες (γύρω στις 650).
Μια άλλη διάσταση του ενημερωτικού τοπίου είναι τα σχεδόν μονοθεματικά δελτία της ΕΡΤ, που εξαντλούνται σε θέματα γύρω από τον κορονοιό. Στην κοινωνία όμως συμβαίνουν και άλλα γεγονότα τα οποία η ΕΡΤ πρέπει να καλύπτει , γιατί ως “δημόσια” ραδιοτηλεόραση είναι υποχρεωμένη στην πλήρη, πολυφωνική και ολοκληρωμένη ενημέρωση. Γενικά τα περιβαλλοντολογικά προβλήματα, αλλά και οι αντιδράσεις σε αυτά, όπως η καύση των απορριμμάτων στον ΤΙΤΑΝ, «θάβονται» πλην ελάχιστων εξαιρέσεων. Οι αυθαιρεσίες της εργοδοσίας τώρα που δεν δουλεύει το σύστημα ΕΡΓΑΝΗ δεν αναφέρονται καθόλου, ενώ οι καταγγελίες και οι αντιδράσεις των εργαζομένων είναι μαζικές. Αυθαιρεσίες όπως αυτή με τα ΒΑΟΥΤΣΕΡ μέσω των οποίων δίνεται το επιστημονικό επίδομα, από όπου το ¼ της χρηματοδότησης διοχετεύεται σε μια ή δύο εταιρείες που έστησαν το πρόγραμμα, σε άλλες εποχές θα ήταν σοβαρότατα σκάνδαλα. Τώρα δεν ακούγεται τίποτα. Ο αυταρχισμός μπορεί να δράσει ανενόχλητα. Το κόψιμο του ρεύματος από την ΒΙΟΜΕ με την συνοδεία ΜΑΤ (δύο κλούβες) , πολύ φοβόμαστε ότι θα είναι μόνο η αρχή.
Μπορεί να έχουμε συνηθίσει την ΕΡΤ ως κρατικό μέσο, όπως είναι πράγματι (και όχι δημόσιο) να υποστηρίζει τις κρατικές πολιτικές. Μπορεί να έχουμε συνηθίσει τους κυβερνητικούς αξιωματούχους να καλύπτουν τις «φονικές» ελλείψεις του δημόσιου συστήματος υγείας. Δεν πρόκειται όμως να συνηθίσουμε την πλήρη αποσιώπηση των αντιδράσεων της κοινωνίας σε αυταρχικές και αντιλαϊκές πολιτικές.
Ζητάμε να τηρηθεί ο κώδικας δημοσιογραφικής δεοντολογίας, έτσι ώστε να υπάρχει πλήρης και σφαιρική ενημέρωση. Να ακούγεται η κριτική στην κυβερνητική πολιτική όχι μόνο φιλτραρισμένη μέσα από τον λόγο των κομμάτων αλλά και από τις ενδιαφερόμενες κοινωνικές ομάδες. Να ακουστεί η φωνή των γιατρών και νοσηλευτών που ναι μεν τους χειροκροτούμε αλλά δεν τους δίνουμε βήμα να μιλήσουν. Να δίνεται ο λόγος στα αδύναμα τμήματα της κοινωνίας, κυρίως αυτά που αποκλείονται από τα μεγάλα ΜΜΕ. Δεν δεχόμαστε η ενημέρωση να είναι προπαγάνδα».
