Το Viasat History ερευνά την πραγματικότητα πίσω από τα ζόμπι

Οι «Μύθοι: Τα μεγάλα μυστήρια της ανθρωπότητας» επιστρέφουν για τρίτη σεζόν στο Viasat History την Πέμπτη 14 Μαρτίου στις 22:00 για να αποκαλύψουν νέους μύθους που μας γοητεύουν εδώ και χιλιάδες χρόνια. Τι γίνεται αν οι ιστορίες γύρω από αυτά τα μυστηριώδη φαινόμενα είναι κάτι περισσότερο από απλή φαντασία; Από τις βιβλικές ιστορίες μέχρι τους σύγχρονους μύθους, η νέα σεζόν εξερευνά τα μυστήρια γύρω από τις χαμένες φυλές του Ισραήλ, το Ελ Ντοράντο και την Κλεοπάτρα, επίσης ξετυλίγει αστικούς μύθους για τον Bigfoot, τις μάγισσες, ακόμα και τα ζόμπι.

Όλοι έχουν ακούσει για τα ζόμπι, τα μισοπεθαμένα, μισοζωντανά πλάσματα που κάποτε ήταν άνθρωποι και τώρα διψούν για ανθρώπινη σάρκα. Ο μόνος τρόπος για να τα σταματήσεις είναι αν τα πυροβολήσεις στο κεφάλι. Αν ένα ζόμπι σε δαγκώσει, τότε είσαι καταδικασμένος καθώς σύντομα… θα γίνει κι εσύ ζόμπιι. Πολλές ταινίες και σειρές έχουν γυριστεί για τα ζόμπι και την αποκάλυψη που τα περιβάλλει, αλλά υπάρχει αλήθεια πίσω από τους ζωντανούς νεκρούς που επιτίθενται κατά ορδές;

Λέγεται ότι υπάρχουν πραγματικά ζόμπι στην Αϊτή μέχρι σήμερα. Η καθημερινή ζωή εκεί χαρακτηρίζεται από την πίστη στη μαγεία και τα πνεύματα. Υπάρχουν ακόμη και πραγματικοί νόμοι στην Αϊτή κατά της… ζομποποίησης. Οι ιστορίες για ζόμπι, μάλιστα, εντοπίζονται από τον 17ο αιώνα. Οι σκλάβοι που διακινήθηκαν από τη Δυτική Αφρική έφεραν τις παραδόσεις τους μαζί τους στο νέο κόσμο και τις συγχώνευσαν με τις χριστιανικές πεποιθήσεις για να δημιουργήσουν τη λεγόμενη βουντού μαγεία – το λίκνο του μύθου των ζόμπι.

Το 1928, ο Αμερικανός δημοσιογράφος William Seabrook ταξίδεψε στην Αϊτή για να μελετήσει τη λατρεία του βουντού. Στις αναφορές του υποστήριξε ότι οι άνθρωποι ανασταίνονταν από τους νεκρούς – ήταν άψυχα ανθρώπινα πτώματα, αλλά προικισμένα από τη μαγεία με μια μηχανική επίφαση ζωής. Ένα νεκρό σώμα που το έκαναν να περπατά, να ενεργεί και να κινείται σαν να ήταν ζωντανό. Αυτός ήταν ο πρώτος ορισμός του ζόμπι στα αγγλικά. Ο Seabrook έγραψε ότι αυτά τα ζόμπι δούλευαν στις φυτείες ως άψυχοι εργάτες. Ισχυρίστηκε μάλιστα ότι συνάντησε τρία από αυτά προσωπικά. Τα περιέγραψε ως αφύσικα και παράξενα όντα. Βάδιζαν σαν κτήνη και αυτόματα, και τα μάτια τους ήταν το χειρότερο: τα μάτια ενός νεκρού ανθρώπου.

Ο Σίμπρουκ ήταν αλκοολικός και είχε την τάση να μπερδεύει τη φαντασία με την πραγματικότητα, αλλά είναι πραγματικά δυνατό να χρησιμοποιήσει κανείς μαγεία βουντού για να μεταμορφώσει ανθρώπους σε ζόμπι; Στο βουντού της Αϊτής, η ψυχή αποτελείται από δύο μέρη – δύο καλούς αγγέλους. Ο ένας αντιπροσωπεύει τη δύναμη της θέλησής μας, ο άλλος το ασυνείδητο μυαλό μας. Σε μια «δίκη» ζόμπι, το συνειδητό μέρος της ψυχής κλέβεται από τον bokor – τον ιερέα ή την ιέρεια του βουντού – για να καταστήσει το θύμα τους ανίσχυρο. Έτσι, γίνονται ζόμπι που έχουν την ενέργεια να κινηθούν, αλλά όχι την ελεύθερη βούληση. Γίνεται ένας ιδανικός εργάτης, ένας τέλειος σκλάβος. Θα μπορούσαν αυτές οι ιστορίες και οι μύθοι για τα ζόμπι να είναι αλληγορίες για τους αιώνες της δουλείας, η οποία ήταν ιδιαίτερα σκληρή στην Αϊτή; Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα ίδια τα «ζόμπι» μιλούσαν για ζόμπι για να εξηγήσουν τη δεινή τους κατάσταση. Οι μύθοι και οι θρύλοι έχουν τελικά τις ρίζες τους στην ανθρώπινη επιθυμία να δώσουν μια εξήγηση για πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν εύκολα κατανοητά.

Υπάρχουν και άλλες θεωρίες σχετικά με τους ανθρώπους που είναι «ζόμπι». Σε ορισμένες αναφορές, το άτομο που γινόταν… ζόμπι, υπέφερε από επιληπτικές κρίσεις, κάτι που θα μπορούσε να έχει προκληθεί από τα φάρμακα που μπορεί να του είχαν χορηγηθεί. Κάποιες άλλες περιπτώσεις περιστρέφονται γύρω από μια μυστηριώδη ουσία, ένα είδος δηλητηρίου, που έφερνε τους ανθρώπους σε κατάσταση που μοιάζει με θάνατο. Ένα νευρικό δηλητήριο που ονομάζεται τετροδοτοξίνη και εξάγεται από το ψάρι puffer – ένα κοινό είδος στην Καραϊβική – μπορεί να επηρεάσει τους φυσιολογικούς μύες και να προκαλέσει πλήρη παράλυση, αλλά η καρδιά αντιδρά πολύ λιγότερο στο δηλητήριο, οπότε το θύμα δεν μπορεί πλέον να κινηθεί, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει ασθενής καρδιακός παλμός. Φαίνεστε νεκροί και καταλήγετε να σας θάβουν, επειδή οι άνθρωποι νομίζουν ότι είστε νεκροί, και όταν οι επιδράσεις εξασθενήσουν, μπορείτε να αρχίσετε να κινείστε ξανά και ίσως, μόνο ίσως, να ξεθάψετε τον εαυτό σας από το φέρετρο στο οποίο βρίσκεστε. Η δηλητηρίαση με τετροδοτοξίνη θα μπορούσε επίσης να εξηγήσει την απαθή κατάσταση στην οποία βρίσκονται αυτά τα υποτιθέμενα ζόμπι

Έτσι, υπάρχουν εξηγήσεις, μύθοι και θεωρίες για τα ζόμπι. Οι ταινίες τείνουν να αποφεύγουν να εξηγήσουν πώς οι άνθρωποι μπορούν να επιστρέψουν από τους νεκρούς: τα χρησιμοποιούν απλώς για να αφηγηθούν ιστορίες που μας προειδοποιούν να προετοιμαστούμε για το απροσδόκητο. Μέχρι τότε τα ζόμπι παραμένουν ένα από τα «Μεγάλα Μυστήρια της Ανθρωπότητας».