Δώρα Μακρή: "Εχω δει διευθυντές, παρατρεχάμενους, κομματόσκυλα να περνούν από την ΕΡΤ και να την διαλύουν"

Η ανταποκρίτρια της ΕΡΤ στην Μαδρίτη Δώρα Μακρή με αφορμή τα όσα συμβαίνουν και ακούγονται για την δημόσια τηλεόραση, παίρνει θέση με μια ανάρτησή της στο φβ που τα λέει όλα. Για την ΕΡΤ και τη δημοσιογραφία έτσι όπως πρέπει να είναι. Διαβάστε: “Λέω τόσον καιρό να μη γράψω… Να μη γράψω… Να μη γράψω… Να κρατηθώ… Να μην συγχίζομαι. Είμαι ανταποκρίτρια της ΕΡΤ περίπου 25 χρόνια. Στην εξωτική Μαδρίτη…

Η ανταποκρίτρια της ΕΡΤ στην Μαδρίτη Δώρα Μακρή με αφορμή τα όσα συμβαίνουν και ακούγονται για την δημόσια τηλεόραση, παίρνει θέση με μια ανάρτησή της στο φβ που τα λέει όλα. Για την ΕΡΤ και τη δημοσιογραφία έτσι όπως πρέπει να είναι. Διαβάστε:

“Λέω τόσον καιρό να μη γράψω… Να μη γράψω… Να μη γράψω… Να κρατηθώ… Να μην συγχίζομαι. Είμαι ανταποκρίτρια της ΕΡΤ περίπου 25 χρόνια. Στην εξωτική Μαδρίτη. Όπου για να νοικιάσεις ένα διαμέρισμα 40τμ θέλεις 1.200€ το μήνα! Ρωτήστε και κανένα παιδί Εράσμους θα σας το επιβεβαιώσει. Ο μισθός του κάθε ανταποκριτή της ΕΡΤ (συνολικά είμαστε 10 στο εξωτερικό) είναι από 1000-1500€. Αυτά είναι όλα κι όλα τα λεφτά είτε είσαι στη Μαδρίτη, στο Λονδίνο, στην Ουάσιγκτον ή στις Βρυξέλλες! Ούτε ευρώ παραπάνω! Ούτε για τηλέφωνο, ούτε για κομπιούτερ (αλλά κατά τα άλλα σου ζητάνε λέει συνδέσεις με Skype και να έχεις και σμαρτφον) όλα αυτά φυσικά από την τσέπη μας! ΚΑΝΕΝΑΣ ανταποκριτής και ΚΑΜΙΑ ανταποκρίτρια δεν παίρνει παραπάνω από τα ποσά που σας γράφω!

25 χρόνια τώρα δεν έχω πάρει φράγκο έξτρα, από τον βασικό μισθό που δίνει η ΕΡΤ! Που σημειωτέον δεν μου έχει καν αναγνωρίσει όλη την προϋπηρεσία μου. Θα με ρωτήσετε λοιπόν πώς ζούμε; Έλα μου ντε! Εις βάρος των γονιών μας , των έτερων ημίσεών μας ή με δανεικά φίλων. Απ όπου και να το δεις είμαστε μάλλον ηλίθιοι και ηλίθιες.

Έχουμε χρόνια που παλεύουμε να δοθεί δίκαιη λύση σε ένα θέμα που το ΥΠΕΞ έχει λύσει εδώ και αιώνες. Σκοντάφτουμε πάντα είτε σε ανίκανους είτε σε πολιτικάντηδες της δεκάρας ανεξαρτήτως ιδεολογικού χρώματος.
Γι αυτό όταν σας ακούω να λέτε «θάρθει η δεξιά και θα ξανακλείσει την ΕΡΤ» ή «θα κάνει περικοπές και θα διώξει κόσμο για να φέρει τους δικούς της» κλπ κλπ ομολογώ ότι δεν ιδρώνει το αυτί μου. Είμαι στην ΕΡΤ από το 1986 και μονιμοποιήθηκα μόλις το 2007 ( sic) κι αν δεν έχω δει διευθυντές, παραδιευθυντές, κομματόσκυλα, παράγοντες και παρατρεχάμενους να περνούν από αυτήν και να τη διαλύουν. Κι όσοι έρχονταν με όνειρα και σχέδια γρήγορα τους έτρωγε το μαύρο σκοτάδι. Γι αυτό λοιπόν τώρα πια που τα έχω δει όλα, τόσο εγώ, όσο και οι παλιοί που δουλεύουμε σ αυτήν και βλέπουμε να περνάει από μπροστά μας σαν ταινία όλη η ιστορία της, λίγο με νοιάζει ποιός είναι, ποιος θάρθει και τι κάνουν, δεν κάνουν ή θα κάνουν με την ΕΡΤ.

Δεν είχα και δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα με κανέναν συνάδελφο απλό εργαζόμενο όπως εγώ. Κανένα όμως όλα αυτά τα χρόνια. Όπου κι αν βρίσκεται ιδεολογικά. Έχω πρόβλημα με αυτή την κακοδαιμονία που συνεχίζεται κι εμείς πάμε σε ένα καράβι με άγνωστο προορισμό.

Για ένα πράγμα όμως ποτέ μα ποτέ δεν έχω μετανιώσει. Για τις ατέλειωτες ώρες που έχω δουλέψει κι ας μην το βλέπετε εσείς. Για κάθε λέξη ή φράση που είπα και πάντα διασταύρωσα. Για κάθε έλεγχο της είδησης και χίλια φίλτρα για να μη γίνει πατάτα. Για κάθε ισορροπία που κράτησα γιατί σέβομαι τους τηλεθεατές ή τους ακροατές που την πληρώνουν. Τέλος για κάθε ανάλυση που έκανα για την Ισπανία πριν καν ακόμα διαμορφωθεί η είδηση.
Μετανιώνω μόνο γιατί αρνήθηκα σπουδαίες προτάσεις από τους ξένους. Και αρνήθηκα γιατί με έτρωγε η νοσταλγία και ήθελα πάντα να προσφέρω στην Ελλάδα. Α! Κι αν νομίζετε ότι ένας ανταποκριτής είναι μόνο αυτό που ακούτε η βλέπετε γελιέστε. Τα συμφέροντα της χώρας μας ξέρουμε καλά να τα προωθούμε και να τα προστατεύουμε εκτός συνόρων. Υπάρχουν πολλοί τρόποι.

Έβγαλα τη δεκαετία γράφοντας σε ένα παμπάλαιο λάπτοπ με γάντια (οι 10 βαθμοί μέσα στο σπίτι δεν βοηθούν), υποχρεώθηκα σε ξένους συναδέλφους να με πάνε και να με φέρνουν σε σημαντικές συνεντεύξεις τύπου (ελλείψει βενζίνης) και … δεν θέλω να γράψω άλλα διότι ξεπερνούν τη φαντασία σας.“

http://www.zoornalistas.com/2019/04/blog-post_129.html