Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookie ώστε να μπορούμε να σας παρέχουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία χρήστη. Οι πληροφορίες cookie αποθηκεύονται στο πρόγραμμα περιήγησης σας και εκτελούν λειτουργίες όπως η ανάγνωση σας όταν επιστρέφετε στον ιστότοπο μας και η βοήθεια της ομάδας μας να κατανοήσει ποιες ενότητες του ιστοτόπου θεωρείτε πιο ενδιαφέρουσες και χρήσιμες.
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
4 δορυφόροι και επίγεια κανάλια για 36 χρήστες
Με τον …δύσκολο τρόπο!
Featured | Λίγα μόλις χρόνια παλαιότερα, οι πολυδιακόπτες δεν ήταν τόσο ανεπτυγμένοι και πολλές φορές οι απαιτήσεις των εγκαταστάσεων ξεπερνούσαν τα όριά τους. Στο συγκεκριμένο άρθρο θα δούμε μια πολύ ενδιαφέρουσα εγκατάσταση για λήψη 4 δορυφόρων και διαμοιρασμό σε 36 χρήστες, την εποχή που οι πολυδιακόπτες δεν υποστήριζαν κάτι τέτοιο.
Μπορεί να είναι “παλαιάς σχολής” ο τρόπος υλοποίησης της παρακάτω εγκατάστασης, ωστόσο έχει πολλά να δώσει ακόμα και σήμερα. Πρόκειται για μια ρεαλιστική εφαρμογή που πραγματοποιήθηκε πριν μερικά χρόνια, τότε που οι πολυδιακόπτες δεν είχαν την ανάπτυξη που έχουν σήμερα. Η εγκατάσταση που θα περιγράψουμε παρακάτω, επιτρέπει τη λήψη επίγειων, αλλά και δορυφορικών σημάτων, από 4 δορυφόρους, τα οποία σήματα, διανέμουμε σε 36 ανεξάρτητους χρήστες.
Η εγκατάσταση
Σε κάθε κάτοπτρο θα τοποθετήσουμε από ένα quattro LNB, καθένα εκ των οποίων θα έχει τέσσερις εξόδους (ένας συνδυασμός μπάντας-πόλωσης σε κάθε έξοδο). Τις εξόδους τους, τις οδηγούμε μέσω καλωδίων σε sat splitter 1:2. Χρησιμοποιήσαμε συνολικά 16 sat splitter, αφού χρειαζόμαστε 4 για κάθε δορυφόρο (4quattro LNB out x 4 πιάτα = 16).
Στη συνέχεια, θα χρειαστούμε συνολικά 8 πολυδιακόπτες, με τέσσερις εισόδους μπάντας-πόλωσης (1 δορυφόρος) και 18 εξόδους. Στην ουσία, σε κάθε δορυφόρο, αντιστοιχούν δύο πολυδιακόπτες, ώστε να έχουμε 36 σήματα από κάθε δορυφόρο. Κατά τη συνδεσμολογία των πολυδιακοπτών, πρέπει να προσέξουμε, ώστε τη μία έξοδο του splitter, να οδηγούμε στον ένα πολυδιακόπτη και την άλλη στον άλλο. Τη διαδικασία αυτή, πρέπει να την επαναλάβουμε με όμοιο τρόπο για όλους τους δορυφόρους (συμμετρικά), ώστε να γνωρίζουμε για παράδειγμα, ότι η High-Vertical πάει στην πρώτη είσοδο του πολυδιακόπτη, η High-Horizontal στη δεύτερη κ.ο.κ.
Έχοντας πλέον χρησιμοποιήσει 8 πολυδιακόπτες των 18 εξόδων, έχουμε συνολικά 8×18=144 εξόδους. Από αυτές τις εξόδους, οι 36 αντιστοιχούν σε ένα δορυφόρο, αφού έχουμε συνολικά τέσσερις δορυφόρους (4×36=144).
Αφού έχουμε διαφορετικούς δορυφόρους, για να τους διακρίνει ο δέκτης, θα πρέπει- ως είθισται- να χρησιμοποιηθούν διακόπτες DiSEqC. Θα χρησιμοποιήσουμε συνολικά 36 4πλούς (4 εισόδων) διακόπτες DiSEqC, αφού 4×36=144, όσες δηλαδή και οι έξοδοι των πολυδιακοπτών.
Στην ουσία λοιπόν, αντιστοιχούν δύο πολυδιακόπτες σε κάθε δορυφόρο. Άρα, έχουμε 36 εξόδους από κάθε δορυφόρο. Αφού έχουμε και 36 τετραπλούς διακόπτες DiSEqC, έχουμε και 36 εισόδους Α, 36 εισόδους Β κλπ. Έτσι, τις 36 εξόδους των δύο πολυδιακοπτών κάθε δορυφόρου, τις οδηγούμε πάντα στις ίδιες εισόδους των διακοπτών DiSEqC.
Εφόσον έχουμε 36 διακόπτες DiSEqC, θα έχουμε και 36 εξόδους sat, έτοιμες να λειτουργήσουν με οποιονδήποτε δέκτη της αγοράς. Κάθε τηλεθεατής είναι ανεξάρτητος και μπορεί να παρακολουθεί όποιο κανάλι επιθυμεί, από οποιονδήποτε από τους 4 δορυφόρους, χωρίς να επηρεάζεται από τους υπόλοιπους 35 τηλεθεατές.
Η εγκατάσταση αυτή, μπορεί να μείνει ως έχει, όταν στην πολυκατοικία ή στο ξενοδοχείο που θα χρησιμοποιηθεί, υπάρχει ήδη καλωδιακή εγκατάσταση επίγειας TV. Το μόνο που απομένει, είναι να συνδέσουμε τις εξόδους των DiSEqC, με 36 τερματικές πρίζες sat, στις οποίες θα συνδεθούν, φυσικά, 36 δορυφορικοί δέκτες.
Αν τώρα έχουμε ένα νεόκτιστο οίκημα ή γενικότερα ένα οίκημα που δεν διαθέτει εγκατάσταση επίγειας TV, τότε θα πρέπει να φροντίσουμε, ώστε να διαμοιράσουμε και τα σήματα της επίγειας τηλεόρασης. Φυσικά, οι περισσότεροι από εμάς θα σκεφθούν να εκμεταλλευτούν τις επίγειες εισόδους του πολυδιακόπτη και τότε θα έχουν κάνει μεγάλο… λάθος. Ο λόγος απλός. Η εγκατάσταση χρησιμοποιεί διακόπτες DiSEqC, οι οποίοι δεν επιτρέπουν τη διέλευση συχνοτήτων της επίγειας TV.
Έτσι, για να διοχετεύσουμε και επίγειο σήμα σε κάθε γραμμή, που κατευθύνεται προς τους χρήστες, θα πρέπει να «μιξάρουμε» το δορυφορικό σήμα με το επίγειο, με έναν καλής ποιότητας μίκτη TV/Sat.
Όμως, η εγκατάστασή μας, έχει συνολικά 36 εξόδους sat, άρα θα πρέπει να χρειαστούμε και 36 παροχές TV. Για να επιτύχουμε κάτι τέτοιο, θα χρησιμοποιήσουμε tap off. Tα tap off είναι μονάδες που διαθέτουν εξόδους TV, αλλά και έξοδο διαδοχικής σύνδεσης, η οποία είναι σχεδόν μηδενικής απώλειας. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε TV splitters, γιατί όποια διάταξη και να ακολουθήσουμε, ο μεγάλος αριθμός γραμμών, μας αναγκάζει να δημιουργήσουμε μεγάλες και άνισες απώλειες, στη διανομή του επίγειου σήματος.
Στην εγκατάστασή μας, χρησιμοποιήσαμε συνολικά 6 tap off, καθένα εκ των οποίων έχει 6 εξόδους TV. Με αυτόν τον τρόπο, δημιουργήσαμε τις 36 παροχές TV, που χρειάζεται η εγκατάστασή μας (6 tap off x 6 εξόδους = 36). Δεν πρέπει βέβαια να λησμονήσουμε ότι στην έξοδο διαδοχικής σύνδεσης του τελευταίου tap off, πρέπει να συνδέσουμε μια τερματική αντίσταση 75Ω.
Στη συνέχεια, τα πράγματα είναι απλά. Οδηγούμε τις 36 εξόδους από τα tap off στην είσοδο TV, των 36 μεικτών, ενώ τις 36 εξόδους από τα DiSEqC, στην είσοδο Sat, των μεικτών.
Η κοινή έξοδος TV/Sat των μεικτών, συνδέεται με 36 τερματικές πρίζες TV/Sat. Στην έξοδο sat των πριζών, συνδέουμε το δέκτη, ενώ στην έξοδο TV, την τηλεόρασή μας.
Οι τερματικές πρίζες πρέπει να φροντίσουμε, ώστε να διαθέτουν όσο το δυνατόν χαμηλότερες απώλειες. Κοινώς, πρέπει και αυτές να είναι ποιοτικές (όπως και τα υπόλοιπα υλικά) και όχι επειδή είναι πρίζες, να μη δοθεί η απαραίτητη βαρύτητα.
Οι γραμμές, από τους μίκτες μέχρι τις πρίζες, δεν θα πρέπει να είναι μεγάλου μήκους και οπωσδήποτε απαιτείται η χρήση καλωδίου με χαμηλές απώλειες. Στην περίπτωση που κάποια γραμμή είναι αρκετά απομακρυσμένη από το κεντρικό σημείο διανομής, πρέπει να τοποθετηθεί ενισχυτής γραμμής. Ο ενισχυτής αυτός, θα πρέπει να δουλεύει στο φάσμα συχνοτήτων 5-2150MHz και να προηγείται της πρίζας. Σε διαφορετική περίπτωση, θα έχουμε πρόβλημα στη λήψη κάποιων συχνοτήτων, επίγειων ή δορυφορικών.
Πολύ υλικό…
Στην παραπάνω εγκατάσταση χρειάστηκαν περίπου 1000 φις, ενώ μόνο για τις διακλαδώσεις (όχι για τη διανομή), απαιτήθηκε περίπου 500m καλώδιο. Ερχόμενοι στο σήμερα, αρκεί ο τεχνικός να αγοράσει έναν αυτόνομο πολυδιακόπτη για 4 δορυφόρους και 36 χρήστες, αφού πλέον, διατίθενται στην αγορά τέτοια μοντέλα. Πράγματι, η αλλαγή στην τεχνολογία φέρνει μεγάλες αλλαγές, ωστόσο και τις παλαιότερες πατέντες-λύσεις, μπορεί κάποιος να πάρει χρήσιμες ιδέες.