Αναδιάρθρωση. Εδώ και χρόνια το λένε συνέχεια, το ακούμε, το συζητούν. Είναι δίκαιο και ήρθε ο καιρός να γίνει πράξη, θαρρώ.

Αν βέβαια ο τρόπος με τον οποίο γίνεται είναι πιεστικός ή ακόμη και κυβερνητικώς αντιεπικοινωνιακός (π.χ. «υπογράψτε αλλιώς κεντρική διαχείριση, άρα τηλεοπτικά έσοδα, δεν έχει») ή, ακόμη, το αποτέλεσμα αποδειχθεί αρνητικό, δεν το γνωρίζει κανείς εκ των προτέρων.

Είχα γράψει και κάτι ανάλογο πριν τρία χρόνια…

Η αναδιάρθρωση του 2019 ορίζει λοιπόν μια μεγάλη κατηγορία 14 ομάδων, μία νέα, φρέσκια και ενδιάμεση στις… νυν, 12 ομάδων, μια τρίτη που αντικαθιστά τη Β’ Εθνική (Football League, ντε) χωρίς να αλλάξει όνομα αλλά πάει μια κατηγορία πιο κάτω. Και μια τέταρτη καθώς… υποβιβάζεται κατά μια κλίμακα η Γ’ Εθνική (αλλά λένε ότι δεν θα αλλάξει όνομα και θα παραμείνει ως «Γ’ Εθνική» αν και θα είναι η τέταρτη τη τάξει κατηγορία!).

Για να μην μπερδεύεστε λοιπόν… Ιδού οι νέες κατηγορίες:

 «Οφσάιντ» υπάρχουν πολλά. Φερ’ επείν όσες από τη νυν Football League δεν τερματίσουν στις θέσεις 2-10, θα πέσουν… δύο κατηγορίες ενώ όσες είναι στις θέσεις 11-12 θα πέσουν μία.

Από την άλλη όμως, όταν κάθε χρόνο ομάδες χρεοκοπούν και αποσύρονται, όπως φέτος ο Αήττητος Σπάτων, τι νόημα έχει; Τι νόημα έχει όταν δεν υπάρχει έλεγχος; Ναι, να γίνει αναδιάρθρωση αλλά αν δεν υπάρξει μέριμνα ώστε οι ΠΑΕ να μη χρωστούν, σε μερικά χρόνια θα έχουμε το πολύ δύο επαγγελματικές κατηγορίες. Δείτε τι μαγειρέματα γίνονται κάθε χρόνο τέτοιον καιρό με τις αδειοδοτήσεις…

Έχει ξαναγίνει με 14 ομάδες!

Το μεγαλύτερο συν της αναδιάρθρωσης είναι πως το πρωτάθλημα θα είναι ανταγωνιστικό. Έχει ξαναγίνει! Πριν 17 χρόνια και ο τίτλος κρίθηκε στο φινάλε υπέρ του Ολυμπιακού και η Α’ Εθνική είχε διεξαχθεί με 14 ομάδες.

Τρεις ομάδες διεκδικήσαν το πρωτάθλημα, δυο ισοβάθμησαν, ο τρίτος απείχε μόλις τρεις πόντους, ενώ στο τέλος της σεζόν υποβιβάστηκε μια ομάδα, διότι από την επόμενη αγωνιστική περίοδο θα αυξανόταν πάλι σε 16 ομάδες (πόσο ελληνικό…).

Τότε διεξήχθησαν δυο γύροι των 13 αγωνιστικών, χωρίς play offs και ο Ολυμπιακός πήρε τον τίτλο για έκτη συνεχόμενη χρονιά ευνοούμενος στην ισοβαθμία με την ΑΕΚ (χάρη στο 4-3 του ΟΑΚΑ) ενώ ο Παναθηναϊκός, ο οποίος ακολουθούσε μέχρι τέλους την κούρσα, έμεινε τρίτος στους 55 βαθμούς.

Υπάρχει ένα μεγάλο «μείον»

Το προαναφερθέν είναι το μεγαλύτερο «συν» της εν εξελίξει αναδιάρθρωσης του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το μεγαλύτερο μείον όμως, έστω και ως… σενάριο, είναι το τηλεοπτικό.

• Ναι μεν οι ΠΑΕ θα έχουν εγγυημένα συμβόλαια.
• Ναι μεν όποια υποβιβάζεται από τη Super League 1 κρατά το συμβόλαιο που είχε και στην επόμενη σεζόν.
• Ναι μεν, ακόμη κι αν δεν μείνει στην ΕΡΤ (και πάει στη Nova) ή στη Nova (και πάει στην ΕΡΤ) υπάρχει τριμερής συμφωνία λίγκας και καναλιών να πληρωθεί το συμβόλαιο.

Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που ένα κανάλι, ας πούμε του Ιβάν Σαββίδη ή του Βαγγέλη Μαρινάκη, θελήσει να αποκτήσει τα εντός έδρας τηλεοπτικά δικαιώματα μιας ΠΑΕ στη Super League 2 ή στη (νέα) Football League;

Τι γίνεται αν τυχόν υποβιβαστεί μια ομάδα με δυνατό brand name (π.χ. ο Παναθηναϊκός) και βρει, εκτός ΕΡΤ και Nova, μεγαλύτερο συμβόλαιο;

Δεν έχει δικαίωμα; Όχι! Διότι, ως αναφέρει η συμφωνία, «κάθε κατηγορία θα έχει τη δική της διοργανώτρια αρχή ενώ οι ΠΑΕ μεταβιβάζουν αυτομάτως και αυτοδικαίως στην αντίστοιχη διοργανώτρια αρχή του πρωταθλήματος στο οποίο συμμετέχουν, το αποκλειστικό δικαίωμα των τηλεοπτικών δικαιωμάτων που κατέχουν».

Υποχρεωτικά; Ναι.

Κι αν μια ομάδα, λέμε τώρα, βρει μεγαλύτερο συμβόλαιο; Τροφή για σκέψη. Φυσικά το νέο συμβόλαιο, η συμφωνία της αναδιάρθρωσης, είναι κλειστό με διετή διάρκεια.

Play offs ή κάτι άλλο;

Μεγάλο ερώτημα, τώρα που τα πρωταθλήματα θα έχουν λίγες (σε σχέση με τώρα) ομάδες, τι θα γίνει… μετά; Οι 26 αγωνιστικές στη νέα Super League είναι λίγες. Υπάρχει η σκέψη για play offs, υπάρχει και μια για… τρίτο γύρο, ενδιάμεσο (τον είχε προτείνει η ΑΕΚ αν θυμάμαι καλά).

Ας κοπούν οι ηλιθιότητες, συστήνω. Είναι μονόδρομος: play offs με τη συμμετοχή των πρώτων έξι για πρωτάθλημα και Ευρώπη (όπως κάνουν στο Βέλγιο) και play out για τη σωτηρία, με μεταφορά των μισών βαθμών της regular season.

Αντε, να γίνουν τρία play offs: θέσεις 1-4 για τον τίτλο, θέσεις 5-8 για την Ευρώπη και θέσεις 8-14 για την παραμονή.

Τίποτε άλλο.

Παράδειγμα

Τη σεζόν 2011-12 στην Τουρκία έλαβε, για πρώτη και τελευταία φορά, σύστημα play offs με τις τέσσερις πρώτες για τίτλο και όσες ήταν στις θέσεις 5-8 σε έναν ακόμη όμιλο, για την Ευρώπη.

Το πρωτάθλημα κρίθηκε στο νήμα και το ενδιαφέρον, μια σεζόν μετά το πρωτάθλημα των σκανδάλων (θυμάστε την τιμωρία της Φενερμπαχτσέ) ανέκτησε αξιοπιστία και ενδιαφέρον. Και ήταν τόσο μεγάλη η αξιοπιστία μάλιστα που οι Τούρκοι δεν το εφάρμοσαν ξανά, γνωστό ότι το πρωτάθλημά τους έχει ετησίως πολλά «ύποπτα» ματς…

Νίκος Μποζιονέλος (Twitter, Linkedin, Instagram)