Ετικέτα: NASA

Στην πρώτη επίσκεψη του ανθρώπου στη Σελήνη οι αστροναύτες βασίζονταν μόνο στην εκπαίδευση τους για την έλλειψη βαρύτητας που υπάρχει εκεί για να κινούνται. Σε επόμενες αποστολές οι αστροναύτες χρησιμοποίησαν ένα όχημα τύπου μπάγκι για να μετακινηθούν σε μεγαλύτερες αποστάσεις από το σημείο στο οποίο είχαν προσεληνωθεί.

Στην πρώτη επίσκεψη του ανθρώπου στη Σελήνη οι αστροναύτες βασίζονταν μόνο στην εκπαίδευση τους για την έλλειψη βαρύτητας που υπάρχει εκεί για να κινούνται. Σε επόμενες αποστολές οι αστροναύτες χρησιμοποίησαν ένα όχημα τύπου μπάγκι για να μετακινηθούν σε μεγαλύτερες αποστάσεις από το σημείο στο οποίο είχαν προσεληνωθεί.

Στη συνέχεια όμως οι επανδρωμένες αποστολές στον φυσικό μας δορυφόρο σταμάτησαν και μαζί τους διακόπηκε η κατασκευή οχημάτων μετακίνησης και εξερεύνησης σε κόσμους έξω από τη Γη. Όμως το νέο πρόγραμμα επανδρωμένων αποστολών στη Σελήνη της NASA έχει οδηγήσει σε αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για οχήματα που θα χρησιμοποιούν οι αστροναύτες όταν βρίσκονται εκεί. Έχουν ήδη παρουσιαστεί τα σχέδια κάποιων οχημάτων που βρίσκονται σε στάδιο κατασκευής. Πρόκειται για μικρότερα αλλά και μεγαλύτερα οχήματα μεταφοράς αστροναυτών που προσφέρουν από τη μια πλευρά ασφάλεια στους επιβάτες ενώ παράλληλα προσφέρουν μεγάλες δυνατότητες εξερεύνησης.

Η γερμανική εταιρεία Hookie παρουσίασε τη δική της πρόταση για τις μετακινήσεις των αστροναυτών σε άλλους πλανήτες. Πρόκειται για μια μοτοσυκλέτα σχεδιασμένη για να κινείται σε περιβάλλοντα όπως αυτό της Σελήνης και του Άρη. Οι κατασκευαστές ονόμασαν την μοτοσυκλέτα «Tardigrade» που είναι η αγγλική ονομασία των βραδύπορων, των υδρόβιων μικροσκοπικών αρθρωτών ζώων που έχει διαπιστωθεί ότι μπορούν να επιβιώσουν σε εξαιρετικά ακραίες συνθήκες. Πρόκειται για ένα ηλεκτρικό όχημα που κινείται με ταχύτητα περίπου 15 χλμ./ώρα.

Η μπαταρία της μοτοσυκλέτας της δίνει αυτονομία κίνησης για περίπου 110 χλμ. Είναι κατασκευασμένη από τα πλέον ελαφρά υλικά και έτσι το συνολικό της βάρος δεν ξεπερνά τα 135 κιλά. Οι τροχοί δεν περιέχουν αέρα, αποτελούνται από άνθρακα και προστατεύονται από ένα πλέγμα αλουμινίου που επιτρέπει στη μοτοσυκλέτα να κινείται σε οποιουδήποτε είδους τερέν και να αντιμετωπίζει κάθε είδους επιφάνειες και εμπόδια. Η μοτοσυκλέτα αποσυναρμολογείται και συναρμολογείται ξανά πολύ εύκολα σε περίπτωση που παραστεί τέτοια ανάγκη κατά τη διάρκεια μιας αποστολής.

Την αρχική έμπνευση για τη διαστημική μοτοσυκλέτα είχε ο Ρώσος σχεδιαστής Άντριου Φαμπισέφσκι τα σχέδια του οποίου κέντρισαν την προσοχή της Hookie που προχώρησε στην υλοποίηση της ιδέας. Προς το παρόν τουλάχιστον δεν τίθεται ζήτημα χρήσης της μοτοσυκλέτας σε κάποια από τις επερχόμενες επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη και μέχρι να αποφασίσει κάποιος να την πάρει μαζί του έξω από τη Γη θα αποτελέσει έκθεμα σε μουσείο αυτοκίνησης του Λος Άντζελες.

Πηγή:  naftemporiki.gr

(Κώστας Παπαζαχαρίου, αναδημοσίευση 25/10/2021)

Διεθνής ομάδα ερευνητών παρατηρεί και μελετά ένα από τα πιο εντυπωσιακά αλλά και δύσκολα στην ανίχνευση και παρατήρηση κοσμικά φαινόμενα. Οι ερευνητές εντόπισαν μια μαύρη τρύπα μεσαίας μάζας στα βαρυτικά δίχτυα της οποίας έχει πέσει ένα άστρο. Το φαινόμενο ανάμεσα στα άλλα παράγει μια ουρά από την ύλη του άστρου…

Διεθνής ομάδα ερευνητών παρατηρεί και μελετά ένα από τα πιο εντυπωσιακά αλλά και δύσκολα στην ανίχνευση και παρατήρηση κοσμικά φαινόμενα. Οι ερευνητές εντόπισαν μια μαύρη τρύπα μεσαίας μάζας στα βαρυτικά δίχτυα της οποίας έχει πέσει ένα άστρο. Το φαινόμενο ανάμεσα στα άλλα παράγει μια ουρά από την ύλη του άστρου την οποία δεν καταφέρνει να απορροφήσει άμεσα η μαύρη τρύπα.

Όλα τα φαινόμενα που σχετίζονται με μαύρες τρύπες παραμένουν σε μεγάλο βαθμό αινιγματικά για τους επιστήμονες αφού η παρατήρηση τους γίνεται συνήθως με έμμεσο τρόπο. Ακόμη πιο μυστηριώδη είναι τα φαινόμενα που σχετίζονται με τις αποκαλούμενες μεσαίας μάζας μαύρες τρύπες οι οποίες έχουν μάζα από μόλις 100 φορές ως ένα εκατ. φορές μεγαλύτερη μάζα από αυτή του Ήλιου αφού η παρατήρηση τους είναι ακόμη πιο δύσκολη λόγω του σχετικά μικρού μεγέθους τους. Τέτοιου μεγέθους μαύρες τρύπες βρίσκονται στο κέντρο μικρών γαλαξιών αφού στους μεγάλους γαλαξίες βρίσκονται κολοσσιαίες μαύρες τρύπες με μεγέθος δεκάδες ή εκατοντάδες εκατ. φορές μεγαλύτερο από αυτό το Ήλιου ενώ έχουν εντοπιστεί και μαύρες τρύπες με μάζα δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του μητρικού μας άστρου.

Το φαινόμενο που παρατηρούν οι ερευνητές αφορά μια… μικρομεσαία μαύρη τρύπα μάζας δέκα χιλιάδες φορές μεγαλύτερης από αυτή του Ήλιου. Για αυτό τον λόγο η μελέτη του φαινομένου αποκτά ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal» οι ερευνητές αναφέρουν τα όσα έχουν διαπιστώσει μέχρι τώρα από το φαινόμενο που μελετούν στο οποίο έδωσαν την κωδική ονομασία J2150.

Οι ερευνητές παρατήρησαν και μελέτησαν αρχικά την ακτινοβολία που παράγει το άτυχο άστρο και από εκεί οδηγήθηκαν στην ανακάλυψη ότι η ακτινοβολία αυτή προέρχεται από ένα άστρο που αποτελεί «γεύμα» μιας μαύρης τρύπας. Στη συνέχεια κατάφεραν να υπολογίσουν το μέγεθος της μαύρης τρύπας. Δόθηκε μάλιστα στη δημοσιότητα μια εικόνα από τις προσομοιώσεις που έγιναν στο πλαίσιο της μελέτης που δείχνει με εντυπωσιακό τρόπο το εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο.

Πηγή: naftemporiki.gr

Για να μπορέσει να επιβιώσει ο άνθρωπος σε άλλους πλανήτες και ειδικά σε αυτούς του ηλιακού μας συστήματος όπου κανένας δεν διαθέτει γεωατμοσφαιρικές συνθήκες παρόμοιες με τις δικές μας πρέπει να ξεπεραστούν μια σειρά από σημαντικά εμπόδια.

Για να μπορέσει να επιβιώσει ο άνθρωπος σε άλλους πλανήτες και ειδικά σε αυτούς του ηλιακού μας συστήματος όπου κανένας δεν διαθέτει γεωατμοσφαιρικές συνθήκες παρόμοιες με τις δικές μας πρέπει να ξεπεραστούν μια σειρά από σημαντικά εμπόδια. Ακόμη και αν βρούμε ασφαλείς τρόπους για να φτάνουμε σε άλλους πλανήτες ή δορυφόρους πλανητών για να μπορέσουμε να ζήσουμε εκεί απαιτούνται δύο κρίσιμοι παράγοντες. Νερό και οξυγόνο. Οι πλανήτες και οι δορυφόροι του ηλιακού μας συστήματος δυστυχώς δεν διαθέτουν κανένα από τα δύο στοιχεία στην επιφάνεια και την ατμόσφαιρα τους.

Ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πολυτεχνείου του Μιλάνου παρουσίασαν σε μεγάλο ευρωπαϊκό επιστημονικό συνέδριο την εργασία τους η οποία σχετίζεται με την ανάπτυξη μιας μεθόδου μετατροπής ενός υλικού που υπάρχει στη Σελήνη και τον Άρη σε νερό και οξυγόνο. Πιο συγκεκριμένα οι ερευνητές αναφέρουν ότι βρήκαν τρόπο να μετατρέπουν σε νερό και οξυγόνο τον ρεγκόλιθο. Πρόκειται για ένα ενδιάμεσο χαλαρό στρώμα μεταξύ του εδάφους και του μητρικού πετρώματος που ονομάζεται μανδύας αποσάθρωσης ή ρεγκόλιθος και αποτελείται από θραύσματα πετρωμάτων, ορυκτών και γυαλιού. Ρεγκόλιθος υπάρχει στη Γη, στη Σελήνη και τον Άρη.

Τα τελευταία χρόνια διάφορες ερευνητικές ομάδες έχουν προτείνει τον ρεγκόλιθο ως δομικό υλικό για τη δημιουργία κτισμάτων κυρίως στη Σελήνη αλλά και στον Άρη. Η νέα έρευνα παρουσιάζει ένα νέο τρόπο αξιοποίησης του ρεγκόλιθου και όπως είναι ευνόητο αν η μέθοδος είναι αποτελεσματική θα φέρει επανάσταση στην προσπάθεια του ανθρώπου να ζήσει μακριά από τη Γη.

Οι ερευνητές εξέθεσαν σε θερμοκρασία 982 βαθμών Κελσίου ρεγκόλιθο, υδρογόνο και μεθάνιο. Ο ρεγκόλιθος σε αυτές τις συνθήκες μετατράπηκε αμέσως από στερεό υλικό σε αέριο. Τα αέρια διοχετεύτηκαν σε ένα σύστημα μετασχηματισμού και συμπίεσης όπου με τη χρήση ηλεκτρόλυσης παράγεται νερό και οξυγόνο.

Η διαδικασία αυτή δημιουργεί υποπροϊόντα μεθανίου και υδρογόνου τα οποία μπορούν να ανακυκλωθούν για να χρησιμοποιηθούν εκ νέου σε επόμενη διαδικασίας μετατροπής του ρεγκόλιθου σε νερό και οξυγόνο. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα πειράματα που έχουν κάνει δείχνουν ότι η μέθοδος αν και βρίσκεται ακόμη στα αρχικά στάδια ανάπτυξης της είναι αποτελεσματική και μάλιστα μπορεί να γίνεται αυτοματοποιημένα χωρίς να εμπλέκεται σε αυτή κάποιος άνθρωπος.

Πηγή:  naftemporiki.gr

(Κώστας Παπαζαχαρίου, αναδημοσίευση 28/9/2021)

Η NASA ανακοίνωσε ότι επέλεξε την περιοχή της Σελήνης, όπου το 2023 θα στείλει το πρώτο ρομποτικό σεληνιακό ρόβερ της VIPER σε αναζήτηση νερού σε μορφή πάγου. Πρόκειται για ένα σημείο κοντά στην άκρη του μεγάλου κρατήρα Νόμπιλε που έχει διάμετρο 73 χιλιομέτρα στο νότιο πόλο του δορυφόρου της Γης.

Η NASA ανακοίνωσε ότι επέλεξε την περιοχή της Σελήνης, όπου το 2023 θα στείλει το πρώτο ρομποτικό σεληνιακό ρόβερ της VIPER σε αναζήτηση νερού σε μορφή πάγου. Πρόκειται για ένα σημείο κοντά στην άκρη του μεγάλου κρατήρα Νόμπιλε που έχει διάμετρο 73 χιλιομέτρα στο νότιο πόλο του δορυφόρου της Γης. Ενα μεγάλο μέρος του κρατήρα παραμένει σχεδόν σε μόνιμη σκιά από τον Ήλιο, κάτι που αυξάνει την πιθανότητα ανακάλυψης παγωμένου νερού.

Tο νερό θεωρείται ζωτικό για τις μελλοντικές αποστολές του αμερικανικού διαστημικού προγράμματος Artemis – διαδόχου του ιστορικού προγράμματος Απολλο – τόσο για την τροφοδότηση μιας μελλοντικής βάσης αστροναυτών με πόσιμο νερό, όσο και ως πρώτη ύλη για την παροχή οξυγόνου για πυραυλικά καύσιμα. Η NASA έχει αναθέσει ένα συμβόλαιο ύψους σχεδόν 200 εκατ. δολαρίων στην αμερικανική εταιρεία Astrobotic με έδρα στο Πίτσμπουργκ για να κατασκευάσει το ρόβερ VIPER (Volatiles Investigating Polar Exploration Rover), το οποίο – αν όλα πάνε σύμφωνα με το πρόγραμμα – αναμένεται να φθάσει στο φεγγάρι προς το τέλος του 2023 με την άκατο Griffin, πάνω σε ένα πύραυλο Falcon Heavy της εταιρείας Space X.

Θα είναι η πρώτη αποστολή μη επανδρωμένου αμερικανικού ρομποτικού ρόβερ στη Σελήνη (αντίθετα με τον ‘Αρη όπου η NASA έχει στείλει αρκετά) και αναμένεται να διαρκέσει για τουλάχιστον 100 γήινες μέρες. Το κινούμενο με ηλιακή ενέργεια και βάρους 450 κιλών ρόβερ, με μέγεθος αμαξιδίου του γκολφ, θα χρησιμοποιήσει τρυπάνια, τρία φασματόμετρα και άλλο εξοπλισμό ανίχνευσης χημικών ουσιών για να εντοπίσει αποθέματα νερού σε μορφή πάγου σε βάθος έως ένα μέτρο κάτω από τη σεληνιακή επιφάνεια.

Η NASA σχεδιάζει να επιστρέψει στη Σελήνη μέσα σε αυτή τη δεκαετία (η τελευταία προσελήνωση της ήταν το 1972), αυτή τη φορά ανοίγοντας το δρόμο για μια μακρόχρονη παρουσία εκεί. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων, στο φεγγάρι υπάρχουν δισεκατομμύρια τόνοι σεληνιακού πάγου σε πολικούς κρατήρες που δεν βλέπουν ποτέ το ηλιακό φως και έχουν θερμοκρασίες έως μείον 223 βαθμούς Κελσίου. Το VIPER θα δώσει από πρώτο χέρι μια εκτίμηση για το πόσο βαθιά βρίσκεται αυτό το “κλειδωμένο” νερό, πόσο πολύ είναι και πόσο εύκολο να αξιοποιηθεί μελλοντικά.

Όπως δήλωσε ο ‘Αντονι Κολαπρέτε, επικεφαλής επιστήμονας της αποστολής του Viper στο ερευνητικό κέντρο Ames της NASA, «δεν έχουμε ποτέ δει κάτι παρόμοιο με αυτό που πρόκειται να δούμε όταν θα φθάσουμε στο Νότιο Πόλο της Σελήνης. Οι σεληνιακοί πόλοι είναι δραματικοί, ιδίως ο Νότιος, όπου αρχαίοι κρατήρες πρόσκρουσης έχουν ανυψώσει ολόκληρα βουνά μεγαλύτερα από το όρος Έβερεστ. Πρόκειται να είναι κάτι πραγματικά διαφορετικό από τον δικό μας κόσμο». Ανάμεσα στις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει το ρόβερ, θα είναι το απόλυτο σκοτάδι, γι’ αυτό θα είναι το πρώτο ρόβερ της NASA εφοδιασμένο με ισχυρούς μπροστινούς προβολείς, ώστε να βλέπει τη διαδρομή.

Πηγή: Naftemporiki.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ/ΜΠΕ

(Κώστας Παπαζαχαρίου, αναδημοσίευση 22/9/2021)

Για να φτάσει στη σημερινή ερημική του εικόνα με τις ακραίες κλιματικές συνθήκες ο Άρης πέρασε από διάφορα γεωατμοσφαιρικά στάδια. Ένα από αυτά τα στάδια πιστεύει ότι ανακάλυψε ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες της NASA.

Για να φτάσει στη σημερινή ερημική του εικόνα με τις ακραίες κλιματικές συνθήκες ο Άρης πέρασε από διάφορα γεωατμοσφαιρικά στάδια. Ένα από αυτά τα στάδια πιστεύει ότι ανακάλυψε ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες της NASA.

Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Geophysical Research Letters» οι ερευνητές περιγράφουν τι συνέβη στην περιοχή Arabia Terra που βρίσκεται στο βόρειο ημισφαίριο του Κόκκινου Πλανήτη. Εντόπισαν στοιχεία που δείχνουν ότι η συγκεκριμένη περιοχή βίωσε για μεγάλο χρονικό διάστημα εξαιρετικά έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα.

Οι ερευνητές κάνουν λόγο για «σούπερ εκρήξεις» που παρήγαγαν και εκτόξευσαν κολοσσιαίες ποσότητες ηφαιστειακών υλικών και τοξικών αερίων. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι τρομερές εκρήξεις ξεκίνησαν να συμβαίνουν πριν από περίπου τέσσερα δισ. έτη όταν ο Άρης βρισκόταν ακόμη σε νηπιακή ηλικία.

Οι ερευνητές κάνουν λόγο για χιλιάδες τρομερές εκρήξεις που συνέβησαν σε ένα χρονικό ορίζοντα περίπου 500 εκατ. ετών. Το γεγονός ότι και μόνο μια από αυτές τις εκρήξεις μπορούσε να αλλάξει δραματικά τις κλιματικές συνθήκες του Κόκκινού Πλανήτη ενώ τελικά συνέβησαν μερικές χιλιάδες είναι ενδεικτικό του γεωατμοσφαιρικού δράματος που βίωσε ο Κόκκινος Πλανήτης λίγο μετά τη γέννηση του.

Στην Arabia Terra υπάρχουν επτά μεγάλου κρατήρες οι οποίοι αρχικά θεωρήθηκαν προϊόντα της πτώσης μεγάλων αστεροειδών. Όμως το 2013 μια μελέτη έριχνε στο τραπέζι την ιδέα ότι μπορεί να μην πρόκειται για κρατήρες αποτέλεσμα συγκρούσεων αλλά για καλντέρες αποτέλεσμα τρομερών ηφαιστειακών εκρήξεων. Όπως φαίνεται εκείνοι που σκέφτηκαν αυτό το ενδεχόμενο πιθανότατα είχαν δίκιο.

Πηγή:  naftemporiki.gr

(Κώστας Παπαζαχαρίου, αναδημοσίευση 17/9/2021)

Tα τελευταία 24ωρα ο ρομποτικός εξερευνητής της αποστολής Perseverance της NASA στον Άρη κατάφερε να συλλέξει δύο δείγματα πετρωμάτων από την περιοχή την οποία εξερευνά. Τα δείγματα αυτά καθώς και άλλα που θα συλλέξει το προσεχές διάστημα θα επιστρέψουν στη Γη με επόμενες αποστολές για να μελετηθούν ενδελεχώς.

Tα τελευταία 24ωρα ο ρομποτικός εξερευνητής της αποστολής Perseverance της NASA στον Άρη κατάφερε να συλλέξει δύο δείγματα πετρωμάτων από την περιοχή την οποία εξερευνά. Τα δείγματα αυτά καθώς και άλλα που θα συλλέξει το προσεχές διάστημα θα επιστρέψουν στη Γη με επόμενες αποστολές για να μελετηθούν ενδελεχώς.

Όμως οι πρώτες παρατηρήσεις και μελέτες των δειγμάτων επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις των επιστημόνων ότι ο κρατήρας Jezero στον οποίο βρίσκεται το ρόβερ όχι μόνο ήταν κάποτε μια μεγάλη λίμνη αλλά το νερό βρισκόταν εκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα ίσως και εκατ. έτη γεγονός που όπως είναι ευνόητο αυξάνει τις πιθανότητες να είχαν αναπτυχθεί εκεί κάποιες μορφές ζωής έστω και σε μικροβιακό επίπεδο. 

Σύμφωνα με τους ειδικούς της NASA τα πρώτα πετρώματα από όπου ελήφθησαν τα δείγματα, είναι βασαλτικά στη σύνθεση τους και αποτελούν πιθανώς προϊόν ροών ηφαιστειακής λάβας του παρελθόντος. Η παρουσία αλάτων στα πετρώματα μαρτυρά ότι κάποτε ήταν εκτεθειμένα σε νερό. Το πιο σημαντικό είναι ότι τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι η λίμνη είχε διάρκεια ζωής από μερικές δεκάδες χιλιάδες έτη ως μερικά εκατ. έτη χρονικό διάστημα ικανό να αναπτυχθούν κάποιες μορφές ζωής έστω και σε μικροβιακό επίπεδο.

 «Φαίνεται πως τα πρώτα μας πέτρινα δείγματα αποκαλύπτουν ένα δυνητικά φιλόξενο για ζωή βιώσιμο περιβάλλον. Είναι πολύ μεγάλη υπόθεση ότι το νερό υπήρχε εκεί για τόσο μεγάλο διάστημα» αναφέρει ο επιστήμονας Κεν Φάρλεϊ του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA. Τα δύο δείγματα με τις γαλλικές ονομασίες «Montdenier» και «Montagnac» έχουν πλέον σφραγιστεί και αποθηκευτεί μέσα σε κυλίνδρους από τιτάνιο στο κάτω μέρος του ρόβερ. Αφού προστεθούν και δεκάδες άλλα δείγματα στο μέλλον, θα επιχειρηθεί η αποστολή τους στη Γη, πιθανώς το 2031. Η εξερεύνηση του κρατήρα Jezero θα συνεχιστεί για περίπου δύο χρόνια.

Πηγή:  Naftemproriki.gr με πληροφορίες από το ΑΠΕ/ΜΠΕ

(Κώστας Παπαζαχαρίου, αναδημοσίευση 13/9/2021)