ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Εξωτικά κοσμικά σώματα λάμπουν δέκα εκατ. φορές περισσότερο από τον Ήλιο
Κάτι στα βάθη του Διαστήματος παραβιάζει τους νόμους της φυσικής. Οι αστρονόμοι αποκαλούν αυτούς τους… παραβάτες του νόμου υπερφωτεινές πηγές ακτίνων Χ (ULXs) οι οποίες αποπνέουν περίπου 10 εκατομμύρια φορές περισσότερη ενέργεια από τον Ήλιο και έχουν παρόμοιου επιπέδου λάμψη. Αυτή η ποσότητα ενέργειας παραβιάζει έναν φυσικό νόμο γνωστό ως όριο Eddington, ο οποίος καθορίζει πόσο φωτεινό μπορεί να είναι κάτι συγκεκριμένου μεγέθους. Εάν κάτι σπάσει το όριο του Έντινγκτον, οι επιστήμονες αναμένουν ότι θα ανατιναχτεί σε κομμάτια. Ωστόσο, τα ULX «ξεπερνούν τακτικά αυτό το όριο κατά 100 έως 500 φορές, αφήνοντας τους επιστήμονες μπερδεμένους», σύμφωνα με ανακοίνωση της NASA.
Νέες παρατηρήσεις από το διαστημικό παρατηρητήριο NuSTAR της NASA που βλέπει το Σύμπαν σε ακτίνες υψηλής ενέργειας Χ, επιβεβαίωσαν ότι ένα συγκεκριμένο ULX, που ονομάζεται M82 X-2, ανήκει στις κατηγορία εκείνων που έχουν δέκα εκατ. φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου. Προηγούμενες θεωρίες πρότειναν ότι η ακραία φωτεινότητα θα μπορούσε να είναι κάποιο είδος οπτικής ψευδαίσθησης, αλλά αυτή η νέα εργασία δείχνει ότι αυτό δεν συμβαίνει – αυτό το ULX στην πραγματικότητα αψηφά το όριο του Eddington.
Οι αστρονόμοι πίστευαν ότι τα ULXs θα μπορούσαν να είναι μαύρες τρύπες, αλλά το M82 X-2 είναι ένα αντικείμενο γνωστό ως αστέρι νετρονίων. Τα αστέρια νετρονίων είναι νεκροί πυρήνες άστρων. Ένα άστρο νετρονίων είναι τόσο πυκνό που η βαρύτητα στην επιφάνειά του είναι περίπου 100 τρισεκατομμύρια φορές ισχυρότερη από αυτή της Γης. Αυτή η έντονη βαρύτητα σημαίνει ότι οποιοδήποτε υλικό τραβιέται στην επιφάνεια του νεκρού αστεριού θα έχει εκρηκτικό αποτέλεσμα. Σύμφωνα με την NASA «αν ένα ζαχαρωτό (μαρσμέλοου) έπεφτε στην επιφάνεια ενός άστρο νετρονίου η πτώση αυτή θα παρήγαγε ενέργεια παρόμοια με αυτή χιλίων βομβών υδρογόνου».
Η νέα μελέτη διαπίστωσε ότι το M82 X-2 «καταπίνει» ύλη αξίας περίπου 1,5 Γης κάθε χρόνο, ύλη που προέρχεται από ένα γειτονικό αστέρι. Όταν αυτή η ποσότητα ύλης χτυπά την επιφάνεια του αστέρα νετρονίων, είναι αρκετή για να παραχθεί αυτή η υπερβολική φωτεινότητα. Η ερευνητική ομάδα πιστεύει ότι αυτό είναι απόδειξη ότι κάτι πρέπει να συμβαίνει με το M82 X-2 που του επιτρέπει να κάμψει τους κανόνες και να σπάσει το όριο του Eddington. Η τρέχουσα ιδέα τους είναι ότι το έντονο μαγνητικό πεδίο του άστρου νετρονίων αλλάζει το σχήμα των ατόμων του, επιτρέποντας στο αστέρι να κολλήσει μεταξύ τους ακόμα και όταν γίνεται όλο και πιο φωτεινό.
