ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επικυρώνει τον γαλλικό φόρο στις τηλεπικοινωνίες

Ο φόρος αμφισβητήθηκε έντονα από τους γαλλικούς τηλεπικοινωνιακούς φορείς και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσέφυγε στο Δικαστήριο κατά της Γαλλίας τον Μάρτιο του 2011 για μη συμμόρφωση με τη νομοθεσία της ΕΕ και συγκεκριμένα με το άρθρο 12 της οδηγίας για το κανονιστικό πλαίσιο που αφορά τις ηλεκτρονικές επικοινωνίες, το οποίο είχε αναθεωρηθεί το 2009. Το άρθρο 12 επιτρέπει στις εθνικές ρυθμιστικές αρχές να επιβάλλουν διοικητικά τέλη στους φορείς εκμετάλλευσης των ηλεκτρονικών επικοινωνιών για δαπάνες που προκύπτουν από τη διαχείριση των συχνοτήτων, ειδικά από τη διαχείριση του συστήματος των αδειών, καθώς και για τη χορήγηση των δικαιωμάτων χρήσης των συχνοτήτων.
Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο φόρος μπορεί να παρομοιαστεί με ένα διοικητικό τέλος που εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της «οδηγίας για την αδειοδότηση» και απαγορεύεται διότι δεν συμμορφώνεται με τις διατάξεις του άρθρου 12, δηλαδή δεν καλύπτει τις ειδικές διοικητικές δαπάνες που αναφέρονται, αλλά βασίζεται στον κύκλο εργασιών των φορέων εκμετάλλευσης.
Ωστόσο σύμφωνα με τη γαλλική κυβέρνηση, με την υποστήριξη της Ισπανίας και της Ουγγαρίας, ο φόρος αυτός δεν είναι ένα διοικητικό τέλος με την έννοια του άρθρου 12, αλλά μία φορολογική επιβάρυνση. Η προσέγγιση αυτή υποστηρίχθηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το οποίο απέρριψε την προσφυγή της Επιτροπής.
Θα πρέπει επίσης να τονιστεί ότι τα έσοδα από το φόρο αυτό δεν είναι άμεσα διαθέσιμα στην France Television, αλλά στον κρατικό προϋπολογισμό, o οποίος δίνει στη συνέχεια μια επιχορήγηση στη δημόσια τηλεόραση.
Η απόφαση του Δικαστηρίου αποτελεί ορόσημο για τη χρηματοδότηση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης και είναι πιθανό να ληφθεί μια παρόμοια απόφαση για την ισπανική κυβέρνηση, η οποία υιοθέτησε ένα παρόμοιο φορολογικό σύστημα πριν από λίγα χρόνια.
Πηγή: go-eurovision.com
Ο φόρος αμφισβητήθηκε έντονα από τους γαλλικούς τηλεπικοινωνιακούς φορείς και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσέφυγε στο Δικαστήριο κατά της Γαλλίας τον Μάρτιο του 2011 για μη συμμόρφωση με τη νομοθεσία της ΕΕ και συγκεκριμένα με το άρθρο 12 της οδηγίας για το κανονιστικό πλαίσιο που αφορά τις ηλεκτρονικές επικοινωνίες, το οποίο είχε αναθεωρηθεί το 2009. Το άρθρο 12 επιτρέπει στις εθνικές ρυθμιστικές αρχές να επιβάλλουν διοικητικά τέλη στους φορείς εκμετάλλευσης των ηλεκτρονικών επικοινωνιών για δαπάνες που προκύπτουν από τη διαχείριση των συχνοτήτων, ειδικά από τη διαχείριση του συστήματος των αδειών, καθώς και για τη χορήγηση των δικαιωμάτων χρήσης των συχνοτήτων.
Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο φόρος μπορεί να παρομοιαστεί με ένα διοικητικό τέλος που εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της «οδηγίας για την αδειοδότηση» και απαγορεύεται διότι δεν συμμορφώνεται με τις διατάξεις του άρθρου 12, δηλαδή δεν καλύπτει τις ειδικές διοικητικές δαπάνες που αναφέρονται, αλλά βασίζεται στον κύκλο εργασιών των φορέων εκμετάλλευσης.
Ωστόσο σύμφωνα με τη γαλλική κυβέρνηση, με την υποστήριξη της Ισπανίας και της Ουγγαρίας, ο φόρος αυτός δεν είναι ένα διοικητικό τέλος με την έννοια του άρθρου 12, αλλά μία φορολογική επιβάρυνση. Η προσέγγιση αυτή υποστηρίχθηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το οποίο απέρριψε την προσφυγή της Επιτροπής.
Θα πρέπει επίσης να τονιστεί ότι τα έσοδα από το φόρο αυτό δεν είναι άμεσα διαθέσιμα στην France Television, αλλά στον κρατικό προϋπολογισμό, o οποίος δίνει στη συνέχεια μια επιχορήγηση στη δημόσια τηλεόραση.
Η απόφαση του Δικαστηρίου αποτελεί ορόσημο για τη χρηματοδότηση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης και είναι πιθανό να ληφθεί μια παρόμοια απόφαση για την ισπανική κυβέρνηση, η οποία υιοθέτησε ένα παρόμοιο φορολογικό σύστημα πριν από λίγα χρόνια.
Πηγή: go-eurovision.com